Het klinkt eerlijk gezegd wel alsof de pony een trauma heeft. En dat is natuurlijk totaal niet raar! Dat wil niet zeggen dat hij het springen niet meer leuk vindt. Ik heb een ongeluk gehad (springen) en heb ook behoorlijk wat angst opgebouwd, maar het is tegelijk ook hetgeen dat ik het liefst doe. Dat betekent ook dat ik sommige dagen geweldig lekker kan springen, terwijl andere dagen niks lukt en ik alleen maar over een kruisje van 50 cm durf.
Bedenk dat je pony goede en slechte dagen heeft en houd daar rekening mee. Als je merkt dat hij een goede dag heeft, ga dan wat springwerk doen, maar laat het achterwege op een slechte dag. Luister naar wat hij aangeeft.
De kleuren van de balken kunnen wel degelijk effect hebben, hoewel paarden beperkt kleuren zien. Misschien zijn gewoon houten balken het minst bedreigend? Probeer dat eens uit te vinden.
Verder, als je merkt dat je pony een goede dag heeft, ga eerst eens aan de slag met dressuurmatige springoefeningen. Gewoon balken op de grond, geen hindernissen, niet eens staanders. Probeer je galopsprongen te tellen, te verruimen en te verkleinen. Leg de balken op een volte en ga zowel over het midden als de binnen- en buitenkant. Binnenin moet je verzamelen, buiten moet je verruimen.
Op deze manier houd je je pony dressuurmatig bezig, maar ben je toch bezig met de balken. Hopelijk zal hij ze dan als wat minder bedreigend gaan zien. Dit kun je langzaam uit gaan bouwen.
Houd er wel rekening mee dat een trauma diep zit! Misschien komt je pony er wel nooit overheen, accepteer dat en forceer niets. Dat zou je alleen maar verder van huis doen belanden. Luister gewoon naar je pony en doe wat hij aankan
Geplaatst 
