Bokt.nl

**Geplaatst**: 01-12-13 00:11

Geplaatst: 01-12-13 00:11

Ook als je handig bent met paarden kan een coachsessie alsnog heel helpend zijn.

Wat is er mis mee om wanneer je onzeker wordt even af te stappen? Het is wel erg veel om jezelf te moeten toespreken rustig maar doortastend te blijven, laag in spierspanning te blijven én je bezig te houden met het kijkerige paard. Misschien heb je geen angst om te vallen, maar angst om de controle te verliezen? Controleverlies kan ook als heel angstig worden ervaren.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-12-13 00:12

Re: Angstige ruiter: Hoe angst kwijt raken?

Geplaatst door de TopicStarter : 01-12-13 00:12

Dat zou het ook wel eens heel goed kunnen zijn LiVetime... Ik ben namelijk wel echt een controlfreak... Het klinkt heel raar, maar mijn "perfecte" paard is heel slaafs... Die doet precies wat ik zeg. (Jammer dat we toch werken met levende dieren met een eigen karakter en initiatief

) .
Waar kan ik meer vinden over zo'n coachsessie?

**Geplaatst**: 01-12-13 00:35

Geplaatst: 01-12-13 00:35

Bij mijn eigen paard heb ik ook een tijd gehad dat ik veel te gespannen bezig was. Niet zonder reden, hij ging rennend en bokkend door de baan (als gevolg van het feit dat ik steeds meer ging spannen, het was dus een bodemloze put). Ondertussen is hij verhuisd van bij mij thuis (altijd alleen) naar de rijschool (altijd mensen om me heen). Dat heeft geholpen. Wat ook geholpen heeft is dat ik hem met mijn bijrijder heb gezien. Ook met haar ging hij alle kanten op, maar van de zijkant zag het er ineens verbasend stabiel op. Nu heb ik ook wel een bijrijder met stalen zenuwen, maar ik zag gewoon dat het allemaal wel mee viel. Ja, hij bokte, en ja hij ging hard, maar het zag er niet uit alsof je er vanaf zou vallen. En daardoor kon ik er met een ander idee op gaan zitten. Het ging misschien wel bokkend en hard, maar het was best uit te zitten, en daarna was hij weer de braafheid zelf. Ondertussen is het bokken er helemaal uit, bij mij geen angst: bij hem geen reden om bokkend rond te rennen. Als ik het voel aankomen, dan ga ik zingen om te ontspannen, maar ik weet: als het komt, dan kan ik het hebben.

Een paard dat sturing krijgt hoeft niet zelf na te denken over of het wel te vertrouwen is, dat doet de ruiter. En dat geeft een paard rust.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-12-13 00:41

Geplaatst door de TopicStarter : 01-12-13 00:41

Daar heb je zeker gelijk in! Ik merk ook op de dagen dat ik hem goed sturing geef en vertrouwen geef, dat hij eigenlijk onwijs bomproof is.... Hij schrikt echt nergens van (en dan heb ik het over beste enge dingen, zoals een jas die valt terwijl we er langs rijden, of een hoge druk spuit die aangaat terwijl we erlangs rijden)... Maar zodra die sturing ontbreekt is een scheefliggende zandkorrel al ernstig gevaarlijk

**Geplaatst**: 01-12-13 00:41

Geplaatst: 01-12-13 00:41

Jaa herkenbaar..
Mijn lease paardje vond t op een gegeven moment gewoon leuk om te schrikken wat dus helemaaal niet meehielp. Op n gegeven moment werd t zo erg dat we alleen nog maar op de volte bleven omdat alles 'eng' was. Nu gaat t gelukkig veel beter en ben ik niet meer bang

Heb t al in n eerdere reactie gelezen, maar dat zingen helpt dus echt enorm! Bij mij hielp het ook om een pluk manen vast te pakken, zodat je zeker bent dat je blijft zitten haha

**Geplaatst**: 01-12-13 00:57

Geplaatst: 01-12-13 00:57

Heel herkenbaar.. Aan mijn eerste paard heb ik best een klap van over gehouden en zelfs op het liefste en braafste paard dat ik daarna kreeg ben ik bang geweest. Zo bang dat ik er nog amper op durfde te stappen en dat alleen omdat hij 1x schrok en wegsprong en ik mijn benen aan ging klemmen en voorover ging hangen waardoor hij alleen maar harder ging :')

.
Wat mij daarna erg heeft geholpen is mijn instructeur en lieve stalgenoten. Wekenlang waren ze bereid om mij aan de longeerlijn te nemen zodat ik wel erop durfde.
Eerst alleen stappen en van te voren longeren en langzaam en op mijn tempo hebben wij dat toen uitgebouwd en heb daarna ohz geen angst meer gehad. Vreemde paarden vind ik nog wel spannend, maar klem mij niet meer vast met allemaal doem gedachtes.
Ik stap trouwens niet meer op paarden waarvan ik weet dat ze sensibel zijn. Een sensibel paard en ik gaat niet samen dus daar begin ik maar niet meer aan. Ookal denk ik dat ik er nu wel beter mee om kan gaan.

edit: aan de longeerlijn zongen wij ook liedjes en aan het einde kende ik: op een onbewoond eiland" helemaal uit mijn hoofd

**Geplaatst**: 01-12-13 10:46

Re: Angstige ruiter: Hoe angst kwijt raken?

Geplaatst: 01-12-13 10:46

haha ja dat liedje zingen is echt een goed iets, heb ik als jong kind al geleerd met een pony die als de dood voor tractors was! Maer het probleem met mij is dat ik dus liedjes ineens heel snel ga zingen en het dus niet meer helpt. hihi.

Maar het hoeft niet altijd met sensibel te maken te hebben , ik heb juist een HELE coole kikker die niks om verkeer geeft, die zomaar over plastic heen walst. Maar eenmaal in de bak enorm veel spanning op bouwt en schrikt. Zowel met mij erop als met andere mensen aan de hand dat maakt helemaal geen verschil Ze toont het gedrag bij iedereen.
En dat was ook zo met mn andere paard, dat was een dominante luie bliksem en juist daarom ging ze auwehoeren totdat ik dus het zover liet komen dat ik eerder af ging wenden toen stond mw dus een week later voor de B al te bokken als een gek want ze wilde niet verder. Toen is mij ook verteld als je het NU Niet aanpakt kun je er wel af gaan want dit word met de dag erger.

Het enige wat bij mij helpt om er toch langs te gaan rijden is dat ik tegen mezelf zeg dat als ik het zo door laat gaan ik straks een paard heb waar ik niet meer op hoef te stappen. Omdat ze dan ineens leven gevaarlijk kunnen worden.Maar ik blijf mezelf schoppen onder mn kont moeten geven brr rare acties,

**Geplaatst**: 01-12-13 10:49

Geplaatst: 01-12-13 10:49

Ik ben ook geen held...maar wat wel helpt is om hele verhalen te vertellen, al is het onzin, daar gaat je paard ook naar luisteren en op comcentreren en jij gaat beter door ademen en dieper in je buik, wat ontspant en dat voelt je paard, daar reageren ze op door rustiger te worden en jij ook weer, de wisselwerking heb je dan positief doorbroken, ook praat ik dan heel veel met hem, door steeds zijn naam te noemen en veel braaf, netjes, goedzo ge zeggen in een rustige zachte stem, dar geeft vertrouwen, want eigenlijk zijn zij heel onzeker op dar moment en je moet ze juist moed in pratem..

**Geplaatst**: 01-12-13 11:16

Geplaatst: 01-12-13 11:16

LiVetime schreef:
Ook als je handig bent met paarden kan een coachsessie alsnog heel helpend zijn.

Wat is er mis mee om wanneer je onzeker wordt even af te stappen? Het is wel erg veel om jezelf te moeten toespreken rustig maar doortastend te blijven, laag in spierspanning te blijven én je bezig te houden met het kijkerige paard. Misschien heb je geen angst om te vallen, maar angst om de controle te verliezen? Controleverlies kan ook als heel angstig worden ervaren.

Ik ben het hier niet mee eens - met afstappen bevestig je juist de angstgevoelens die je op een bepaald moment ervaarde (ervoer?) en daarmee wordt 'angst' een anker in je geest en is het resultaat dat je er telkens voor weg gaat lopen. In plaats van de angst in jezelf aan te pakken, projecteer je deze op het paard als de veroorzaker van je gevoel.
Je eerste reactie is natuurlijk "maar hij veroorzaakt mijn schrik ook" maar mijn stelling is dat je reactie op iets onverwachts, waarbij je de controle denkt te verliezen, altijd verbonden is aan iets uit het verleden, iets wat je eerder meemaakte. Mijn idee is dan ook dat je er beter aan doet die vaak onbewuste gevoelens nog eens te analyseren en je te realiseren dat ze wellicht minder erg waren dan dat je nu (vaak onbewust) ervaart.
Beleef de schrik, de angst opnieuw en verbind het met ontspanning.
Iemand die dat m.i. goed hanteert is Jane Savoie - je kunt bij haar ook een cursus volgen: http://www.janesavoie.com/training/free ... jv3Wsu4it=
Helemaal onderaan de tekst een klein voorbeeldje van een ontspanningsoefening.

**Geplaatst**: 01-12-13 11:19

Geplaatst: 01-12-13 11:19

Oh ik herken het helemaal! Mijn paard is dan ook nog eens een onzekere angsthaas dus dat versterk het alleen maar. Ik ben vooral heel angstig als ik de controle verlies, dat is als ik hem bijvoorbeeld niet terug krijg uit draf of galop ook als hij achteruit gaat of iets anders doet waarbij ik niet weet hoe ik het aan moet pakken. Maar het gaat bij mij altijd wel snel al beter, heb maandag voor het eerst alleen een buitenrit gemaakt in het bos(moet echt hele erge rotwegen oversteken en Dublin wil niet stil staan dus dat was eigenlijk het enige wat ik eng vind. Heb daarvoor al alleen door de woonwijk gereden en dus al vertrouwen opgebouwd) maar mijn vertrouwen is ook wel snel weer weg dus dat is wel lastig. Ik merk wel dat naarmate de band sterker word ik steeds sneller mijn vertrouwen terug heb.

**Geplaatst**: 01-12-13 11:22

Geplaatst: 01-12-13 11:22

Lastig.. Ik zeg altijd tegen mezelf, 'het ergste wat er kan gebeuren is dat je ernaast ligt

' maar das makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk.. Probeer toch niet te doemdenken.. want juist dan worden ze nog zenuwachtiger. Ik denk dat je het tijd moet geven.. Eerst gewoon lekker rondstappen en aan de hand bezig zijn.. Je vertrouwen moet misschien ook groeien in hem..

**Geplaatst**: 01-12-13 11:24

Geplaatst: 01-12-13 11:24

@jannepauli: in jouw verhaal kan ik me beter vinden. Mag ik jou eens een bericht sturen zodat je misschien jouw visie wil geven over mijn verhaal met mn paard?

Want het ligt heel erg aan mezelf, maar ik vertrouwde mijn paard volledig aan de hand . Totdat ze dus door een schrikactie over mij heen is gevlogen van achteren. Sindsdien vertrouw ik haar niet meer en loop ik NOOIt meer aan de binnenkant van haar in bijv. de bak. Ze heeft enorm veel respect maar als ze schrikt raakt ze buiten zinnen. Zo ook met rijden!

Ik vind trouwens de tip om tegen je paard te praten ook goed! Ik merk zodra ik stil ben dan hoeft ze maar een piep te horen en ze is vertrokken.

Ts als je vind dat ik me teveel meng in het topic moet je het aangeven, maar het is voor mij ook zooo herkenbaar en hoop ook DE oplossing te gaan vinden.

**Geplaatst**: 01-12-13 11:27

Re: Angstige ruiter: Hoe angst kwijt raken?

Geplaatst: 01-12-13 11:27

Wat mij heeft geholpen met mijn angsthaas die ik hiervoor had, door op alle enge situaties, wegspring akties gaan lachen...mijn paard was daar altijd van in verwarring en relaxte snel.

**Geplaatst**: 01-12-13 11:29

Geplaatst: 01-12-13 11:29

Jannepauli schreef:
LiVetime schreef:
Ook als je handig bent met paarden kan een coachsessie alsnog heel helpend zijn.

Wat is er mis mee om wanneer je onzeker wordt even af te stappen? Het is wel erg veel om jezelf te moeten toespreken rustig maar doortastend te blijven, laag in spierspanning te blijven én je bezig te houden met het kijkerige paard. Misschien heb je geen angst om te vallen, maar angst om de controle te verliezen? Controleverlies kan ook als heel angstig worden ervaren.

Ik ben het hier niet mee eens - met afstappen bevestig je juist de angstgevoelens die je op een bepaald moment ervaarde (ervoer?) en daarmee wordt 'angst' een anker in je geest en is het resultaat dat je er telkens voor weg gaat lopen. In plaats van de angst in jezelf aan te pakken, projecteer je deze op het paard als de veroorzaker van je gevoel.
Je eerste reactie is natuurlijk "maar hij veroorzaakt mijn schrik ook" maar mijn stelling is dat je reactie op iets onverwachts, waarbij je de controle denkt te verliezen, altijd verbonden is aan iets uit het verleden, iets wat je eerder meemaakte. Mijn idee is dan ook dat je er beter aan doet die vaak onbewuste gevoelens nog eens te analyseren en je te realiseren dat ze wellicht minder erg waren dan dat je nu (vaak onbewust) ervaart.
Beleef de schrik, de angst opnieuw en verbind het met ontspanning.
Iemand die dat m.i. goed hanteert is Jane Savoie - je kunt bij haar ook een cursus volgen: http://www.janesavoie.com/training/free ... jv3Wsu4it=
Helemaal onderaan de tekst een klein voorbeeldje van een ontspanningsoefening.

Juist, precies. Als je afstapt bevestig je je angstgevoelens. Dat is stap 1, naar mijn mening. Jezelf 'er even doorheen rijden' zet alleen onnodig veel druk op jezelf waardoor de reactie erg groot aanwezig is dat je blokkeert. Voordat je in de blokkade schiet afstappen is in de basis echt wel oke. Maar je paard dan op stal zetten is geen optie. Je 'moet' er daarna wel weer op.
Ik ben wel van mening dat je dan wel met professionele hulp te werk moet gaan om niet op den duur om ieder 'l.ullig dingetje' af te stappen.

**Geplaatst**: 01-12-13 11:35

Re: Angstige ruiter: Hoe angst kwijt raken?

Geplaatst: 01-12-13 11:35

Ik denk altijd als ik iets echt heel eng vind, als het écht niet gaat kan je altijd afstappen. Heb het nog nooit gedaan, maar die gedachte alleen al is genoeg om ervoor te zorgen dat ik even door durf te zetten.

**Geplaatst**: 01-12-13 11:36

Geplaatst: 01-12-13 11:36

Ik ben een gerevalideerde angstige ruiter (dus van mijn angst af

). Ik denk dat de ommezwaai kwam door de continue aanwijzing van de instructeur om iets geheel tegenstrijdig met mijn gevoel te doen. De eerste 10 keer doe je het dan ook niet, maar onbewust sla je de aanwijzingen toch wel op.

Op de manege waar ik les (Manege Filip Dros), is altijd het motto: als het paard rotzooi uithaalt benen bij en daarna pas terug in de pas. Vaak haalt dat een paard uit zijn huidige gemoedstoestand en zijn zo in de war dat ze vergeten waarom ze zo gingen kletteren. Dat zorgt ervoor dat controle terug bij de ruiter komt en het paard snel terug te zetten is in de gang waar je mee bezig was.

Ik zit nu op paarden op dezelfde manege waar ik 3 maanden geleden niet op had moeten zitten. (rij er nu 1 jaar) Ook de eigenaar/instructeur geeft dat aan. Bij mij kwam de ommezwaai dat ik bovenstaande eens echt deed uit reactie/instinct dat ik er zelf verdwaast over was.

Paard sprong weg en mijn instinct was hand iets naar voren en benen bij, met de gedachte "dan gaan we toch even galopperen". Het paard was zo overdonderd dat die eigenlijk al terugkwam in haar galop waardoor ik haar gemakkelijk terug kon rijden. Het mooie wat daar uit voor kwam is dat ik nu zo goed als altijd met mijn benen aan mijn paard rijd ipv ervan afgestoken en alleen voor de hulp. Ook dat helpt met schrikkerige paarden. Door dat de benen om het paard gesloten blijven ontstaat er gewenning aan het been en ondersteuning naar het paard toe.

Elk fris paard, wat soms zijn eigen pad kiest, rijd ik gesloten met het been en de hals in het verlengde van de rug met daarbij loslaat momenten. Omdat ze dan zo opgesloten zitten in het veilige gaan ze vaak niet eens meer aan de kletter.

Nog een tip (die bij mij heel erg hielp) is tempo. Zodra het paard een fractie versneld weet je dat er rottigheid komt. Dus lekker terug in tempo (jogje) en dan benen bij om de achterhand eronder te krijgen zonder dat er versnelling op treedt. En zodra het paard zelf versneld meteen weer terug naar jouw tempo brengen.

Dit zijn handelingen die zelfvertrouwen geven en ik hoop voor je dat, net als bij mij, je instinctieve reactie een keer een ommezwaai maakt en je jezelf ermee verbaasd.

Ik ben nog steeds ondersteboven van het feit dat ik, wat er ook gebeurt, nu geen angst meer ken. Dat heeft echt minimaal 5 jaar mij beheerst op hete warmbloed paarden waardoor ik er ook niet meer op durfde en ik sta er nog steeds versteld van dat dit gevoel nu weg is.

**Geplaatst**: 01-12-13 11:36

Geplaatst: 01-12-13 11:36

russel schreef:
Wat mij heeft geholpen met mijn angsthaas die ik hiervoor had, door op alle enge situaties, wegspring akties gaan lachen...mijn paard was daar altijd van in verwarring en relaxte snel.

hahaha ik ben dan toch echt wel een paar minuten verder als ik weer kan lachen. Ben er eerst bezig om mn paard weer terug te krijgen en om er zelf op te blijven zitten! Die van mij springt niet een meter weg , nee die gaat er ook nog eens als een gek vandoor,

Maar ik vind het toch goed van je dat je er om lacht

Ik durf juist niet af te stappen op die momenten als ze iets eng vind, doodsbang dat ze gaat tijdens het afstappen, heb een op en afstap trauma helaas

**Geplaatst**: 01-12-13 11:38

Geplaatst: 01-12-13 11:38

russel schreef:
Wat mij heeft geholpen met mijn angsthaas die ik hiervoor had, door op alle enge situaties, wegspring akties gaan lachen...mijn paard was daar altijd van in verwarring en relaxte snel.

Dat is ook een goede, maar het lachen zorgt er vooral voor dat jouw lichaam andere stoffen aanmaakt die jouw gemoedstoestand veranderen en dat voelt jouw paard

.

Ruiters op de manege waar ik rijdt moeten soms galopperen wat ze spannend vinden en dan wordt ook altijd de tip gegeven om te lachen, want paardrijden is leuk. Wat ze alleen niet weten is dat ze daardoor zelf ook ontspannen

**Geplaatst**: 01-12-13 11:42

Geplaatst: 01-12-13 11:42

@vero: top dat je van die angst af bent! Wat je aangeeft werkt alleen niet bij alle paarden.
Vorige paard ging vaak aan de kletter en die tip kreeg ik toen ook, op de volte hand eraf en been eraan! En serieus normaal bokte ze me er altijd af maar toen ineens niet meer en had ik de leiding!

Paard wat ik nu heb hoef je het niet te doen want bij haar is het ECHT angst, als ik juist de gas erop zet of been eraan dan vliegt ze het eerst volgende rondje er zelf al vandoor bij die hoek of wat dan ook.
Ook is ze dan niet meer te remmen en raakt ze compleet over de zeik.
Ik heb het ook 1 x aan de longe gedaan toen ze zo vreselijk over de zeik was en niet meer wilde stappen of draven, dat heb ik ook geweten! Ze was niet meer te stoppen en de eerst volgende dag was ze nog zo over de zeik dat ze was helemaal niet meer te remmen en te houden.

je moet dan wel weten of het echt angst is bij een paard of gewoon auwehoeren.
Bij mijn paard is het angst, dat bleek al uit het feit dat ze gewoon over mensen heen vliegt terwijl ze normaal zo lief is en en zoveel respect heeft

**Geplaatst**: 01-12-13 11:48

Geplaatst: 01-12-13 11:48

LiVetime schreef:
[ Jezelf 'er even doorheen rijden' zet alleen onnodig veel druk op jezelf waardoor de reactie erg groot aanwezig is dat je blokkeert.

"Jezelf er doorheen rijden" is zeker niet mijn aanbeveling.
Maar afstappen, daarmee bevestig je je geest vooral dat je angst reëel is en daarmee geef je de controle uit handen. En dan moet je daarna ook nog eens het gevecht aan om de moed te vinden er weer op te stappen.

Ik zal iemand zeker niet aanbevelen om op een wild bokkend paard maar lekker te blijven zitten - het gaat hier- neem ik aan - over die kleine momentjes waar dat stemmetje binnenin je opeens "oeps" roept en je de kracht in je lijf verliest en je onzeker wordt. Dat vertaald overigens dmv je ademhaling en spierspanning op 4Gsnelheid meteen door naar je paard.

Angst is in veel gevallen het afspelen van een scenario in je hoofd - je ziet al gevolgen voordat ze er werkelijk zijn. Je kunt jezelf leren vertrouwen te hebben.

Overigens is angst soms ook een goede bondgenoot - leven zonder angst bestaat niet - het is een waarschuwingssignaal dat je soms voor erger kan behoeden. Maar als angst - ook in minder gevaarlijke situaties - jou overneemt, je handelen gaat beïnvloeden.. dan is het tijd om er wat aan te doen.

**Geplaatst**: 01-12-13 11:55

Geplaatst: 01-12-13 11:55

Het is goed om te weten waar je precies bang voor bent. Ben je bang om te vallen, bijvoorbeeld omdat je geen stabiele zit hebt, werk dan eerst ook aan je zit. Angst gaat vaak over bij positieve bevestiging. Te weten dat je het aankan.
Ik heb ook wel angst gehad in het verleden. Vroeger door onervarenheid. Dan reed je in een manege en merkte je dat het paard de controle over jou had in plaats van andersom. Dat soort dingen gaan dan over als je meer ervaren wordt.
Ik ben ook wel een aantal malen in mijn leven flink hard gevallen. Ook wel eens iets gebroken. Dan heb je ook angst als je er weer op moet. Wat mij denk ik in zo'n situatie geholpen heeft is, dat ik van mijn eigen paard viel. Had dus geen keuze, ik moest er wel op

.
Wat mij wel hielp is het juist opzoeken van situaties waarin het paard kan schrikken; het vervolgens schrikt en jij het oplost (= positieve ervaring). Hoe meer positieve ervaringen hoe minder de angst.

**Geplaatst**: 01-12-13 12:20

Geplaatst: 01-12-13 12:20

Marus schreef:
@vero: top dat je van die angst af bent! Wat je aangeeft werkt alleen niet bij alle paarden.
Vorige paard ging vaak aan de kletter en die tip kreeg ik toen ook, op de volte hand eraf en been eraan! En serieus normaal bokte ze me er altijd af maar toen ineens niet meer en had ik de leiding!

Paard wat ik nu heb hoef je het niet te doen want bij haar is het ECHT angst, als ik juist de gas erop zet of been eraan dan vliegt ze het eerst volgende rondje er zelf al vandoor bij die hoek of wat dan ook.
Ook is ze dan niet meer te remmen en raakt ze compleet over de zeik.
Ik heb het ook 1 x aan de longe gedaan toen ze zo vreselijk over de zeik was en niet meer wilde stappen of draven, dat heb ik ook geweten! Ze was niet meer te stoppen en de eerst volgende dag was ze nog zo over de zeik dat ze was helemaal niet meer te remmen en te houden.

je moet dan wel weten of het echt angst is bij een paard of gewoon auwehoeren.
Bij mijn paard is het angst, dat bleek al uit het feit dat ze gewoon over mensen heen vliegt terwijl ze normaal zo lief is en en zoveel respect heeft

Tuurlijk is het per paard anders, alleen ipv gas erop kan je ook gewoon normaal je been aanleggen en rustig terug rijden. Het enige wat angstige ruiters vaak doen is benen afsteken en op teugelkracht terugrijden (bang dat ze op been alleen maar harder gaan). Idg dat is wat ik van mijzelf en andere angstige ruiters weet.

**Geplaatst**: 01-12-13 12:22

Geplaatst: 01-12-13 12:22

Ik zou je een TOM sessie aan willen raden. TOM (touch of matrix) reset je innerlijke computer als het ware. Oude informatie wordt eruit gehaald en nieuwe informatie gaat erin. Jouw angst is al opgebouwd als kind. Dit draag je onbewust met je mee en het blokkeert je handelen als volwassene. TOM haalt de emoties van gebeurtenissen af zodat je met een schone lei kunt beginnen. Kijk maar eens op deze site:
http://www.zefanjacoaching.nl/pages/sub ... paard.html

**Geplaatst**: 01-12-13 12:37

Geplaatst: 01-12-13 12:37

Het heeft vooral te maken met de manier waarop je denkt en daarop reageert. Angstig zijn is helemaal niet erg, goed zelfs maar het wordt vervelend als het je gaat belemmeren in je handelen.
Bewustwording is belangrijk. Sta stil bij het moment dat je angstig wordt, wat gebeurd er. Ga je hele lichaam na. Draai je nek en schouders, til je benen even op, schud je armen los om te voelen waar de spanning zit. Let op je ademhaling, ga idd een liedje zingen omdat zo je ademhaling constant wordt. Doe elke halve minuut even een bodycheck, waar zit de spanning, wat voel ik.
Als je daarvan bewust wordt, kun je weer een stap verder. Het is sowieso verstandig om hulp te vragen van de grond, iemand die je helpt om je blokkade op te heffen als het ware.

Wordt bewust van het moment waar je normaal stopt met rijden en wat je dan doet. Ga goed na met de persoon op de grond wat je dan wel kunt doen, wordt je ook bewust van wat de actie-reactie is van het paard. Even een voorbeeld, een paard is loerig op een hoek. Jij blokkeert, gaat voorover zitten, verkrampt in je lichaam en paard reageert weer. Je gaat de hoek ontwijken, laat het paard evengoed kijken en probeert zo maar te hopen dat er niks gebeurd, je wacht eigenlijk af.
De nieuwe actie wordt het paard aan het werk zetten, stelling vragen in de hoek, voorwaarts blijven rijden en bewust blijven van je eigen lijf. Dat doe je niet zomaar, want jouw instinct zegt ontwijken. Maar het is zaak dat instinct om te zetten in het gevoel dat je juist de controle gaat nemen door anders te reageren. Het paard zal beter op jou gaan letten, minder loerig zijn etc. Maar dat is nog niet zo makkelijk, want je denkt dat niet zomaar. Waarom blokkeer je? Waar ben je bang voor?

Het gaat dus om de mindset veranderen met hulp vanaf te grond, zodat je niet meer blokkeert en af gaat wachten maar zelf door gaat met rijden. Geef jezelf de tijd om dit te veranderen. Zoek iemand die je vertrouwen geeft

**Geplaatst**: 01-12-13 12:44

Re: Angstige ruiter: Hoe angst kwijt raken?

Geplaatst: 01-12-13 12:44

[RT-V] Angstige ruiter #2 worden ook veel ervaringen opgschreven. Wellicht heb je hier iets aan. Sterkte en succes.