Geplaatst 
Misschien een wat 'simpele' titel, ik weet niet hoe ik het helemaal goed moet verwoorden
(ik hoop ook dat het hier goed staat
)Sinds kort heb ik een nieuw paard, maar dit probleem speelt al een tijdje, het gaat dus voornamelijk over mezelf en hoe dit zich uit in de praktijk.
Ik ben onzeker (bang ?) en heb een panische angst om te vallen en iets te breken (of erger), als ik eraan denk zeg ik tegen mezelf 'jep, paardrijden is dan de perfecte sport als je bang ben om te vallen/iets te breken
'Ik zou willen dat ik mijn hoofd helemaal leeg kon maken als ik op mijn paard zit, want bij het opzadelen komen er al allerlei scenario's in mijn hoofd over wat er allemaal wel niet kan mislopen, met gevolg dat als ik erop zit, dat meestal met een ei in mijn broek is.
Echter, eens ik aan het rijden ben en met oefeningen bezig ben is dit grotendeels tot helemaal weg en kan ik mezelf weer helemaal ontspannen.
Het zijn die eerste passen als ik net erop zit (en vaak ook op momenten als mijn paard schrikt enz.) dat ik zoveel spanning heb en bang ben dat mijn paard iets gaat doen.
Hoe komt dat ? Het is begonnen toen ik mijn andere paard pas had (die nu op rust staat), die kon een flinke rodeo geven onder het zadel bij het aanspringen in galop (gepaard met een paar heftige valpartijen), daar is mijn angst begonnen. Uiteindelijk na een flink stuk doorbijten is ze hiermee gestopt en kon ik na een tijdje gewoon ontspannen rijden en normaal (aan)galloperen.
Doordat zij op rust moest, ben ik op zoek gegaan naar een nieuw paard, die heb ik nu bijna 2 maanden. Toen hij van mij was en ik de 1ste keer ging rijden is het fout gegaan, ik zat 5 tellen op hem en door een flinke bokpartij ben ik er vanaf gevallen, gevolg: angst is weer terug.
Achteraf gezien had hij gewoon zoveel spanning opgebouwd door verschillende dingen en werd het hem even teveel, want het is eigenlijk een heel braaf en eerlijk paard (deze bokpartij had zich trouwens in een binnenpiste afgespeeld in de manege).
Daarna heb ik steeds thuis in de buitenpiste met hem gereden en hij heeft nooit meer een pas verkeerd gezet, maar toch blijven die eerste passen als ik er pas op zit nog zo spannend en kan ik mezelf moeilijk ontspannen waardoor hij dat gevoel natuurlijk gaat overnemen, want als ik ontspannen ben, is hij dat ook gewoon.
En nu weer, eens ik goed aan het rijden ben is er helemaal niets meer aan de hand.
Ik vind het verschrikkelijk en stom van mezelf dat ik zo snel bang ben en niet veel durf, want ik wíl het echt gewoon kunnen en doen ! Maar het is sterker dan mezelf om het zo maar even dramatisch te zeggen
De winter komt eraan en ooit zal ik weer eens met hem naar een binnenpiste moeten en bij de gedachte alleen al krijg ik het al benauwd, erg eigenlijk niet ?
Alvast bedankt om het te lezen !
Voor de duidelijkheid wou ik wel even vermelden wanneer/waar de angst is ontstaan 
Ik sta er soms stom van hoeveel durf sommige ruiters hebben, die vallen tig keer en/of hebben al iets ernstigs gebroken gehad en lijken gewoon zo weer op het paard te klimmen alsof er niets is gebeurd
Dan denk ik, ik wil dat ook kunnen Als het paard kuren krijgen od. dan pakken ze die aan en blijven er rustig onder, ik daarentegen klap helemaal toe en kan niets meer doen, ik 'wacht gewoon af'.
Wie o wie heeft er goede tips, raad, ... ? Op gebied van rijden ben ik ervaren genoeg, ik durf te zeggen dat ik weet waar ik mee bezig ben, dus het is niet dat ik een beginner ben
