Geplaatst Ik loop nu toch wel tegen een lastig probleem op....
Zo'n bijna 1,5 jaar geleden heb ik mijn linkeronderbeen gebroken, niet 1 breuk maar 2 breuken en ook nog eens beide botten (kuitbeen en scheenbeen). Ik heb toen een dikke 4 maand moeten revalideren, sterker worden, spieren weer opbouwen en weer durven te vertrouwen op mijn eigen lichaam. Het is raar om door je been heen te zakken en niks geen stevigheid meer te hebben... En dan die tijd erna, weer opnieuw leren lopen, rennen, hinkelen. Dat laatste kan ik overigens nog steeds niet...
Al goed, met behulp van fysio (oefeningen om spierkracht weer terug te krijgen, die was namelijk volledig verdwenen) zat ik na een dikke 4 maand weer op het paard i.p.v. een ruim halfjaar wat de artsen in eerste instantie dachten. Het genas heel mooi en ik kon al vrij snel weer goed lopen en ook in het rennen kwam een goed begin. En het paardrijden mocht ik weer oppakken!
Nu was dat in het begin heel raar, in mijn rechterbeen was alles nog normaal maar mijn linkerbeen ging voor mijn gevoel alle kanten op (nu was dit niet zo, hij bleef mooi op z'n plek maar voor mijn gevoel ging hij dus wel alle kanten op). Dit had te maken met de spieren die je weer volledig opnieuw moet trainen, je gebruikt ze net weer even op een andere manier natuurlijk. Ook de coordinatie moest dus weer terug gaan komen. Dit ging eigenlijk ook heel goed...
Vorig jaar zomer heb ik lekker gereden met mijn paardje, vooral weer het vertrouwen terug zien te krijgen, ben ik ook weer begonnen met zadelmak maken van paarden wat overigens ook weer erg goed gaat.
En heb ik nagenoeg haast geen last meer van mijn been, soms wel, als ik te lang / te veel door zwaar mul zand loop bijvoorbeeld of een hele dag moet staan / lopen. Dan gaat ie wat 'zeer' doen maar meer op een zeurderige manier als echt pijn.Ik kan eigenlijk niet zeggen dat ik er echt last van heb.. Alleen dus wel met het paardrijden.
Soms merk ik gewoon dat ik nog erg veel te kort kom in mijn linkerbeen, even wat meer buiging erin is soms haast onmogelijk. Met het rechterbeen is niks aan de hand, daarmee kan ik als het moet en nodig is rustig even een langere constante druk mee geven, maar met mijn linkerbeen wil dit gewoon niet. Het gaat mij dan echt zeer doen en mijn been gaat rare dingen doen (naar achteren en hak optrekken om te compenseren, in de rest van mijn lichaam ga ik dan ook compenseren met alle gevolgen van dien). Probeer er wel op te letten dat ik mijn been echt op de juiste plek houd en hak omlaag en mijn kuiten dan gebruik, maar dit doet me dus gewoon zeer en houd ik absoluut niet lang vol. Als ik dan ook de druk er weer even afhaal dan is de pijn ook zo weer weg overigens. Het is echt het moment op...
Nu heb ik al eens geprobeerd om met zweepje te rijden zodat ik mijn kuithulpen dus iets kan ondersteunen maar dit helpt eigenlijk niet echt goed omdat ik het vooral mis wanneer ik even constante druk moet geven. Ik gooi binnen een paar seconden die druk alweer van mijn kuit af omdat ik het gewoon niet trek. Tja, zo leert paardlief het natuurlijk nooit en moet ik het doen met alleen iets een 'porretje' geven. En dan krijg je het verschijnsel van iemand op z'n schouder kort maar krachtig prikken (gaat dan niet opzij), maar als je i.p.v. dat porretje dan een constante wat langere druk geeft gaat diegene ineens wel opzij. Een zweep doet overigens ook niet veel anders, die zou kunnen helpen in het 'versterken', maar kan niet de constante druk na bootsen. Ik moet echt zien dat ik met mijn been het net even wat langer vol ga houden....
Maar heb eigenlijk geen idee hoe ik mijn been nog sterker kan gaan maken?? Ik merk wel dat ik er nog wel een hoop kracht in mis, lopen en rennen gaat goed maar hinkelen op dat been kom ik amper van de grond af. Ben hier al v.a. dat ik bij de fysio kwam mee aan het oefenen om kracht op te bouwen maar helaas gaat dat allemaal niet zo snel..... Hoewel ik al heel veel vooruit ben gegaan overigens!
Dus iemand tips? Misschien nog andere oefeningen als van de fysio om mijn linkeronderbeen te trainen?? Dus echt gericht op het paardrijden en die constante druk. Of moet ik er maar gewoon mee leren dealen? En zal het hoogst waarschijnlijk ook in de 'draai' beweging, al is die maar minimaal zitten die je in je been maakt? Ik heb wel een ijzeren pin in mijn scheenbeen en die voel ik dan ook.. Voel ik hem niet dan heb ik mijn tenen naar buiten gedraaid en hakken opgetrokken...
Laatst hielp iemand mij even met mijn paardje, soort les, en die pakte dus ook mijn onderbeen vast en gaf druk met mijn onderbeen. Ik hoefde zelf geen druk te zetten, dat deed diegene op de grond voor mij. Toen kreeg ik niks geen last, ook niet van die pin. En mijn onderbeen werd in de juiste houding tegen het paard aan gedrukt.. Wat er voor mij dus echt op duidt dat het vooral een spierprobleempje is..
Het is nog wel knap lastig en dan denk je dat je amper tot geen last had, zo merk je dat je toch wel wat beperkingen eraan over hebt gehouden..
