
Ik rij nu ongeveer twee jaar op mijn verzorghaf Stoffel. In het begin was ik erg bang, durfde ik helemaal niet naar buiten en inmiddels zijn we zover dat ik endurance met hem start, dus dat is positief en ik ben ook heel blij met hoe ver we tot nu toe gekomen zijn
Het probleem waar ik momenteel tegenaan loop, is het galopperen. In de bak vind Stoffel het nog erg lastig om lekker door te galopperen, dus hij bokt nog wel eens en daar word ik niet blij van. In de les zijn we hier wel mee aan het werk (steeds langere stukjes galopperen) en dit gaat goed. Ook loopt hij regelmatig aan de pessoa om hem te versterken. Hier zijn we dus mee bezig en dit gaat naar wens!
Het galopperen buiten gaat hartstikke goed
Stoffel is braaf en bokt eigenlijk buiten nooit. Echter, mijn "endurance clubje" bestaat uit twee grotere paarden en daar rijd ik tijdens een wedstrijd achteraan. Stoffel is dan lekker voorwaarts en pakt ook zo af en toe een galopje mee, geen enkel probleem 
Het probleem ligt bij mij bij het samen galopperen. Omdat de andere paarden groter zijn, galopperen ze harder en zet Stof dus ook een tandje bij en dat vind ik me toch een portie eng
Hoewel hij dus super braaf is, schiet bij mij de spanning omhoog en zie ik beelden voor me dat hij struikelt en we samen onderuit gaan, of dat hij ineens toch bokt en ik er keihard afvlieg. Ik heb het gevoel dat ik geen controle meer heb, omdat hij zo zijn best doet om bij de anderen in de buurt te blijven.Het probleem ligt duidelijk bij mij, het zit tussen mijn oren, Stoffel zet feitelijk geen stap verkeerd. Heeft iemand tips om meer vertrouwen in hem te krijgen tijdens de galop buiten?

haha
Daardoor heb ik een minuut of 2 aan de zijkant gehangen, en uiteindelijk onder hem eraf gevallen, was blij dat ik een cap op had, want anders had hij (peronegluk) tegen mn hoofd geschopt
Had ik me daar druk om gemaakt
..
zit je als een huis en dat voelt zekerder....