Simpelman schreef:Ik ben het helemaal met Jolien eens.
Zij heeft een uitstekende kijk op de situatie.
Je moet je paard oprichten vanuit de diepte met een actieve achterhand voorwaarts rijden.
Het lijkt er op de foto's op dat je paard niet voorwaarts is.
Lees dit ook eens:
Een bereden paard heeft van nature de neiging om de rugspieren aan te spannen.
Waarschijnlijk een poging om het gewicht op zijn rug "tegen te houden", te blokkeren.
Wanneer een paard ongenoegen beleeft, pijn voelt of angstig is zal het zij rugspieren aanspannen.
Denk aan: ruwe hulpen, stevige bitten op gevoelige lagen waartegen het geen enkele bescherming heeft, zweep, straf, onzekerheid of angst veroorzaakt door het gedrag van zijn ruiter.
Ook een ruiter die niet ontspannen zit of niet in balans is met de bewegingen van het paard veroorzaakt rug spanningen in het paard.
Het paard lost die onbalans niet op door zich los te laten en zelf de balans te zoeken maar door zich vast te zetten.
Wij doen overigens precies hetzelfde met onze rug.
De meeste paarden lopen onder de ruiter met min of meer aangespannen rugspieren.
Dit is het "algemene beeld" van een gereden paard.
Zelf als de rug ontspannen is is deze in veel gevallen hol door het simpele gewicht van de romp van het paard.
Een paard dat met aangespannen rugspieren loopt is niet goed en niet prettig te berijden.
Het is stug en loopt per definitie met het gewicht op de voorhand.
Het paard moet leren de buikspieren aan te spannen.
Het zg nageven is bedoeld om de blokkering in de rug op te heffen.
We forceren het paard door een moment met een voorwaarts drijvende hulp (buikspieren aanspannen (spoor)) tegen het bit te komen, doordat we met de hand weerstand bieden tegen de druk dat het paard op het bit geeft heeft het paard de neiging de rug even los te laten.
Denk aan een soepele liniaal:
deze is in eerste instantie licht of sterker hol ingebogen (hol) aan de bovenzijde (de rug van het paard)
de drijvende hulp nodigt in eerste instantie uit de buikspieren aan te spannen
dit veroorzaakt een zich strekkende, recht wordende liniaal
op het moment dat de voorwaartse beweging af begint te rollen vangen we die even op, met een weerstand biedende hand, aan de voorkant van de liniaal
nu wordt de liniaal licht bol
we geven nu ruimte, we openen/ontspannen de hand en brengen die een klein beetje naar voren
we nodigen het paard hiermee uit om de boven halslijn te verlengen en de buikspieren licht aangespannen te houden
de boven halslijn is via de schoft verbonden aan de rug
deze manipulatie zal nu dan ook de ruglijn doen verlengen, de rug blijft ontspannen.
Het aanleuning nemen van het paard is het bewijs dat het de buikspieren licht aangespannen houdt en de rug ontspant ofwel met een lange bovenlijn blijft gaan
Deze situatie is in eerste instantie niet stabiel, maar moet iedere paar seconden opnieuw opgebouwd worden.
Ruwheid, angst, straf, onzekerheid, onrust, schreeuwende ruiter, stalmoed, enz. maken deze situatie vrijwel onmogelijk.
Daarom rijden de meeste mensen hun paard te diep, dit is een gewelddadige geforceerde, verlenging van de rug.
Hier mist de juiste geestelijke gesteldheid van het paard, vertrouwen, ontspanning, welzijn.
Als je kijkt naar de twee manieren, ik stuurde je de foto's hiervan, zie je een duidelijk verschil in uitstraling bij het paard.
Volledig mee eens.
Geplaatst 
. 
