Hoi HUnter,
er is altijd heel veel spraakverwarring in de paardenwereld en dat is jammer.
Doe je met je paard wel eens het 'wortelspelletje' ofwel 'carrot stretches'? (Er zijn mooie foto's van carrot stretches op google.)
Je houdt iets lekkers bij de knie van je paard (niet de pols, al mag dat ook heus) en dan kun je zien, hoe het zit met lengtebuiging: de hals is erg soepel, de romp van een paard kan nauwelijks in de lengte buigen. (Wat je doorgaans voelt als ruiter is het 'kantelen' van de ribkorf.)
Je kunt deze oefeningen gebruiken als opwarmertjes, maar je paard vindt het doorgans ook een uitstekende beloning...!
En uiteraard: dat beetje buiging, dat hoort je dier te doen tijdens het rijden, maar dat doet-ie al - anders had je nooit al die mooie punten gehad.
Het gaat waarschijnlijk, zo begrijp ik de jury, om de "finishing touch"...
En wat meer dan de helft van het werk is met buigen en soepel maken: dat is lang worden. Wij ruiters hebben het vaak over "ik buig hem om mijn binnenbeen" - en zo kan dat ook heus voelen en dat geeft op zich niets. Maar een buiging naar links is niet allen "links inbuigen" het is vaak nog veel meer rechts lang worden.
En verder: wat ook bij mensen geldt: je kunt alleen mooi en soepel bewegen, als je op de juiste manier beweegt. Mensen die "hangen" met hun schouders, kunnen uren stretchoefeningen doen (ze kunnen ook stommere dingen doen) maar soepel word je er niet van, zolang je niet je bekken kantelt, je buikspieren gebruikt en je hoofd mooi, op de goede plek draagt. (Zie bijv. centered riding, alexandertechniek, tai chi.)
Voor paarden geldt iets vergelijkbaars: als de achterhand goed draagt en voldoende sterk is, kan het dier de overige spieren goed op lengte laten komen, waardoor soeplesse en buiging ''vanzelf'' ontstaat. En dat kan aan de lange teugel op de grote volte en in travers en in zo ongeveer alles wat daar tussen in zit.
(En: "schouderbinnenwaarts helpt tegen alles", zeggen ze...)