Ik ben op zoek naar tips om een onervaren paard wat meer vertrouwen te geven tijdens het buitenrijden.
Het gaat om 1 van mijn verzorgpaarden, een Fries van ongeveer 8 jaar oud. Hij is pas met 5 jaar ingereden en heeft in de zomer steeds vakantie gehad. Het eerste jaar omdat ie steeds kreupel liep, achteraf gezien door een hoefzweer. De 2 jaar daarna heeft ie ongeveer van april tot eind oktober op de wei gestaan, te ver weg voor mij om regelmatig te gaan rijden.
De rest van het jaar werk ik wel met hem en dat doet hij eigenlijk heel goed. We rijden in de wei en op een veldje in de buurt en alle knopjes zitten er inmiddels behoorlijk goed op. Nu rijd ik ook graag buiten, maar dat gaat wat moeilijker. Ik ben met hem en zijn moeder samen naar buiten geweest en dat gaat heel goed. Hij verschuilt zich dan achter haar en is nergens bang voor. Hij durft alleen absoluut niet voorop te lopen. We gaan zo elke week een keer naar buiten en ik had verwacht dat het vanzelf wel beter zou worden als hij wat vaker mee geweest was, maar dat valt dus tegen.
Ik kan buiten met hem wandelen en dat gaat ook goed, zolang ik duidelijk leiding geef loopt hij als een mak lammetje achter me aan. Toen ben ik op het idee gekomen om er zelf op te gaan zitten en iemand te voet mee te nemen. Dat gaat ook heel goed zolang hij achter de loper aan mag lopen. Hij doet net of dat zijn kudde is en volgt overal. Zelfs over ijzeren platen of langs enge dingen zonder op of om te kijken.
Als hij echt schrikt blijft hij meestal stokstijf stil staan. Ik moet daar eigenlijk altijd heel erg om lachen en ben dus voor mijn gevoel totaal niet bang ofzo, dus ik denk niet dat hij die spanning van mij heeft. Probleem is dus dat hij dat de hele tijd doet, stoppen, stilstaan en kijken. Ik kan drijven tot ik een ons weeg en hij weet echt wel wat die hulp betekent, maar als ie iets gezien heeft moet ie eerst op zijn gemak kijken. Soms staat ie dan dus midden op de weg en krijg ik hem nauwelijks aan de kant
Soms voel ik het aankomen, dan gaat ie steeds langzamer lopen omdat ie onzeker wordt en dan probeer ik flink te drijven om aan te geven dat er niets aan de hand is. Als dat lukt is het weer goed, maar als hij niet reageert heb ik dan dus een probleem. Ik heb altijd een zweep mee buiten en heb hem daar al een paar flinke tikken mee gegeven. Het idee daarachter was ik ben de leider, ik zeg dat er niets engs is dus jij hebt gewoon te luisteren en door te lopen. Nadeel daarvan is dat hij dan nog onzekerder wordt en de volgende tien minuten naar alles snuift en niet meer vooruit te steken is.
Nu zit ik te denken om misschien een hindernisparcours in de wei te bouwen, misschien dat dat hem helpt om meer vertrouwen te krijgen? Hoewel ik eigenlijk niet goed weet waarom dat wel zou helpen terwijl veel naar buiten blijkbaar dus niet werkt.
Ik ben trouwens ondertussen ook bezig met clickertraining met hem. Niet echt om dit probleem op te lossen, maar meer voor de afwisseling.
Heeft iemand van jullie misschien nog goede ideeen om hem wat meer vertrouwen te geven?

) 
), alleen op zondagochtend heel erg vroeg met mooi weer en geen wind als er niemand op het strand was naar buiten, alleen naar buiten als ik zeker wist dat er stalgenoten vlak voor of achter mij zaten zodat ik daar bij kon aanhaken als het niet ging. Inderdaad achterwaarts langs objecten, praten, zingen, veel belonen. De hele rataplan.
Als er wel auto's komen kan ik gewoon stoppen met drijven en dan blijft hij doodbraaf op zijn plaats staan.
Klinkt alsof hij voldoende buiten ritjes maakt. Hopen maar op het verzetten van de klok en op warmere temperaturen
- terwijl het tweespan welshjes in draf of de lijnbussen die hem passeren hem dan niet eens opvallen
- en op de terugweg een halve hartverzakking van een hele dode kerstboom die ergens op een veldje lag