Ik heb een beetje een probleem met mijn bijrijdpaardje waar ik regelmatig tegenaan loop en ik hoop via deze weg misschien wat tips te krijgen om het op te kunnen lossen.
Als ik met haar in de bak/paddock/weide aan het rijden ben kan ik werkelijk waar álles met haar... met hoofdstel, maar ook zonder hoofdstel reageert ze super op mijn zit en mijn hulpen, ik kan figuren rijden met halsring, halthouden en wegrijden vanuit galop en stilstand, achterwaarts, wijken noem het maar op.... maar dat is binnen de hekken.
Zodra ik het erf af rijd lijkt het wel alsof ik op een ander paardje zit, nu woon ik in de randstad en staan de paarden nog geen km bij een snelweg vandaan dus buitenrijden met alleen een halsring zou zoizo niet in me opkomen. Dus buiten heeft ze wel gewoon een hoofdstel of bitloos hoofdstel in. Maar mijn zithulpen, beenhulpen en teugelhulpen worden op bepaalde momenten gewoon genegeerd... als Cody geen zin heeft om te luisteren (lijkt het wel) vertikt ze het gewoon om te doen wat ik haar vraag. Er zijn situaties waarin ik dit kan opvangen, bijvoorbeeld wanneer ze bij het aandraven 'wegschiet'. Dan zet ik haar stil, achterwaarts en probeer ik het daarna weer opnieuw, net zo lang tot ze rustig aandraaft en ontspant. Meestal lukt dit na een keer of 3 ook wel, en dan is het goed. Maar iedere rit is het weer hetzelfde geintje en dan denk ik je ként de hulpen, waarom doe je niet gewoon wat je gevraagd word? Ik probeer er echt consequent in te zijn maar toch blijft ze het proberen.
Laatst reed ik buiten langs een fietspad waar we al zeker 3 jaar regelmatig rijden. Hier vond ze ineens een bord dóódeng (het bord staat er ook al zo lang als dat ik me kan herinneren) en ze loopt vervolgens half stuiterend, snuivend en trillend de weg op... althans dat probeerde ze.... de auto's rijden 60 km/u op die weg dus ik ben ZO boos op haar geworden dat ze toch besloot op het fietspad te blijven... maar daarbij moest ik wel de nodige tikken uitdelen en mijn stem schor schreeuwen want naar mijn gewone hulpen luistert ze dan gewoon NIET meer... het lijkt wel alsof ze de regie helemaal zelf overneemt op die momenten. Zelf ben ik niet zo'n held maar dat is ook niet nodig want Cody is een redelijk bomproef paard en ik heb eigenlijk nooit problemen met haar gehad tijdens het buitenrijden.... Ik ben ook normaal gesproken niet bang met haar want ze is m'n vriendinnetje en ik vertrouw haar, maar nu was ik toch wel even flink geschrokken
Na het voorval op die weg was ze wel weer op twee vingers te rijden trouwens... De enige plaats waar ze normaal niet zo makkelijk te houden was (voor de blessure) was op het strand... daar kent ze maar twee gangen; stap en hard.... maar nooit op een vervelende manier, en klaar was ook altijd echt klaar... maar nu lijkt het af en toe alsof ik op een stuurloos paard zit en ik gewoon niet tot haar door kan dringen...
Cody heeft in verband met een peesblessure een tijdje stilgestaan, zeker een paar maanden. Misschien dat dit een oorzaak kan zijn? In die tijd is ze zich erg gaan vervelen dus behalve wandelen heb ik haar aan de dubbele lijnen mee naar buiten genomen en haar een soort van gemend... maar dan in stap en zonder een kar. Hier merkte ik dat ze heel graag wilde werken want ze vond het geweldig als ze op die manier mee mocht. Maar tijdens het 'mennen' luisterde ze geweldig en kon ik haar zelfs langs de bouwput leiden waar ze op dat moment met spuitend water bezig waren (Cody vind water echt heel erg eng). Dus ik begrijp niet dat ze nu zo bezig is...
Hebben jullie misschien tips? Mag ook rijtechnisch zijn, ik wil graag weer met mijn vriendinnetje op pad kunnen zonder dat ik bang hoef te zijn dat ik half verongeluk...
Even qua aanvullende info... Cody is een pinto kruising (papa: kwpn, mama: haflo-arabier) van bijna 19 jaar oud, altijd onder de mensen geweest, 100% verkeersmak en ik verzorg haar al zo'n 3 jaar. Ze is niet geschoren, heeft een superdikke vacht en een goed passend zadel. Het is een schatje en ik hou zielsveel van haar.. maar hier lopen we even op vast helaas...
Thanks alvast! wie weet kan iemand me helpen
maar tijdens een buitenrit denk ik er nooit aan om inderdaad dat rondje om die boom te rijden, of een slalom te oefenen... waarom weet ik niet, maar ik zal er toch eens mee beginnen
Buiten is ze wel een stuk lastiger met dat soort oefeningen dus dat is wel een leuke uitdaging. Trail heb ik me verder nooit zo in verdiept... zal ik ook eens gaan doen.
althans... dat probeert ze.. en ik probeer het wel voor te zijn hoor. Als ze er vervolgens langs is gegaan draai ik haar om en laat ik haar nog een keer langs 'het enge ding' lopen, en daarna nog een keer... meestal is ze er dan op uitgekeken. Als ik op de terugweg precies dezelfde route neem is er overigens niets aan de hand en ziet ze het niet eens meer...
(niet dat ik dat wil natuurlijk, maar op het moment dat ze bijna achterwaarts die enge autoweg op wilde lopen had ik wel even zoiets van sh*****T) ze loopt daarna gewoon verder alsof er niets gebeurt is... ik kan haar ook gerust 5 meter na het enge ding weer een lange teugel geven want ze is dan gewoon weer dat brave paardje van 30 meter daarvoor... zo maf!