Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-01-13 21:23

Bang. Ik weet het even niet meer...

Geplaatst door de TopicStarter : 15-01-13 21:23

Hallo bokkers,

Ik heb er lang over nagedacht of ik dit wel moet plaatsen omdat ik weet dat mijn angst van een angststoornis komt en ik het daar liever niet over heb.

Ik heb sinds een paar maanden een eigen paardje. Het is een haflinger van 11 jaar. Alles ging eigenlijk goed. In het begin heb ik heel veel buiten gewandeld en toen ik meer aan haar gewend was en zij aan mij en het voor mij 'goed' voelde ben ik erop gegaan.
Ik rijd ongeveer twee maanden bijna elke dag op haar.
Ongeveer een maand geleden is het 'probleem' begonnen. Ik was aan het rijden in een binnenbak en opeens, echt uit het niks rent ze weg. Na ongeveer een half rondje stond ze stil en ben ik weer verder gaan rijden. Ze heeft wel al vaker gehad dat als ze ergens bang voor was ze wegrende maar dan zag ik het aankomen en was het niet zo 'erg' als die keren die ik benoem. Ongeveer 1,5 week geleden reed ik zonder zadel op haar, gewoon een beetje rijden niks bijzonders. En alweer uit het niks rent ze keihard weg omdat ik het totaal niet zag aankomen viel ik er dus af en hard ook. Ik heb toen bijna een week niet gereden omdat ik nog last had van de val. Ik heb iemand anders wel laten rijden en zelf heb ik gewoon buiten gewandeld. afgelopen vrijdag ben ik er weer voor de eerste keer opgegaan. In het begin was ik wel vrij gespannen maar dat was eigenlijk na een kwartier over. Ik reed haar goed voorwaarts (ik bepaalde het tempo) en veel wendingen en alles ging gewoon goed. Totdat er een ander paard aan de longeerlijn (in de bak ernaast) een beetje raar deed. Hij gaf een kleine bok of een raar sprongetje en opeens rende ze weg. Weer de halve bak doorgerend maar stond toen wel weer stil.
Sinds dien wil ik er eigenlijk niet meer op en ben ik eigenlijk het vertrouwen een beetje in haar kwijt gerijkt. Zoals ik al gezegd heb, heb ik een lichte angststoornis als je het zo kan noemen. Ik ben bang om dood te gaan. Ik ben bang om van een paard te vallen omdat ik dan kan dood gaan. Het is nogal ver gezocht, weet ik.
Ik weet dus niet hoe ik de stap moet zetten om er weer op te gaan, hoe ik dat moet aanpakken. Bijvoorbeeld eerst alleen stappen en dan langzaam opbouwen of in een les gaan rijden (groepsles)? Normaal zou ik er zo weer opgaan maar omdat het altijd zo onverwacht komt, weet ik het niet meer.
Ik vind het echt moeilijk om dit hier neer te zetten omdat ik de angst normaal zo veel mogelijk wil negeren en ik hoop dat jullie me advies geven.
Sorry voor het lange verhaal.

**Geplaatst**: 15-01-13 21:26

Re: Bang. Ik weet het even niet meer...

Geplaatst: 15-01-13 21:26

ik weet niet echt tips... misschien moet je iemand vragen om haar te longeren terwijl jij rijdt? dan kun je ook gaan rijden met je ogen dicht of zonder zadel, dat helpt wel voor vertrouwen.
en mss ook uitzoeken waarom ze wegloopt. profiteert ze van je? dan kan je grondwerk doen om jullie band te herstellen...
ik heb hier zelf geen ervaring mee, maar in ieder geval heel veel succes ermee!

**Geplaatst**: 15-01-13 21:39

Re: Bang. Ik weet het even niet meer...

Geplaatst: 15-01-13 21:39

Tjaaa de keuze is natuurlijk aan jou, wil je nog wel leren paardrijden ?
Je hebt heel waarschijnlijk al wel een tijdje les gehad , maar het is heel duidelijk dat dit niet voldoende is om dit probleem ook echt aan te gaan.
Er is dus maar één mogelijke oplossing en dat is privé les nemen , en idd ook gaan werken aan jouw angsten, maar die angsten zijn eigenlijk een deel veroorzaakt door een tekort aan kennis en kunde.
Als je die kennis en kunde kunt bijschaven is heel waarschijnlijk ook jouw probleem voor een heel groot deel verdwenen.
Het gedrag van dit paard is eigenlijk een gevolg van de manier waarop jij nu op dit moment met dit paard omgaat, zoek dus ook de oplossing bij jezelf en niet echt bij het paard.
Dit klinkt mssn heel raar en je denkt mssn tjaaa ik geloof er niets van.
Indien je er niets van gelooft , doe dan de test, al bij een eerste training zou er een duidelijk verschil merkbaar moeten zijn, is dit niet zo dan is de training gewoon verkeerd.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-01-13 21:57

Geplaatst door de TopicStarter : 15-01-13 21:57

Bedankt voor de reacties!
Ik weet niet waar het wegrennen vandaag komt. Ik heb dit nog niet eerder gehad. Ik had voor haar een tijdje een leasepaard en daar ging het rijden ook goed mee.

@aeolusnr1
Ik rij ongeveer 4,5 jaar. Eigenlijk langer maar ben een hele tijd gestopt.
Als het goed is ligt het niet aan mijn rijkunsten. Zoals ik hierboven zei, ging alles bij mijn leasepaard gewoon goed. Ik rijd niet super goed, dat zeker niet. Maar ook zeker niet slecht (echt heel stom om dit over jezelf te zeggen). Ik bedoel hier ook zeker niet mee dat ik geen les meer kan gebruiken omdat dat altijd nodig is en blijft.

Ik vind dit ook moeilijk om uit te leggen omdat het net lijkt of ik zeg dat als het paard 1 keer onverwachts wegrent ik het paard niet meer vertrouw maar dat is niet zo. Ik ben nu 17 en ben toen ik ongeveer 13 was in therapie geweest omdat mijn angst heel erg werd. Het vallen is eigenlijk maar een bijzaak. Mijn echte angst is dood gaan.
Als ik me goed voel bij een paard en het paard vertrouw, wat redelijk snel gaat, ben ik ook niet bang. Ik dan doe dan echt alles met dat paard.

**Geplaatst**: 15-01-13 22:05

Re: Bang. Ik weet het even niet meer...

Geplaatst: 15-01-13 22:05

Toch is vier jaar rijden echt een heeeeelll pril begin hoor.
IK weet wel , ik wou dat toen ik zelf al vier jaar reed ook niet geloven, je denkt dan best dat het al vrij goed lukt.
Nu na 40jaar paardrijden, en ben ondertussen zelf instructeur en heb een jaar trainer gevolgd en ben gediplomeerd begeleider van groepen te paard en heb vele clinics gevolgd, .....
Nu weet ik dat ik nog heel veel te leren heb, geloof me wat jouw paard nu doet is enkel wat jij hem toelaat te doen, de fout zit dus echt bij de ruiter.
Ik weet ook wel niemand hoort dit graag zeggen, en ik wil je echt ook niet afkraken, maar dit is in bijna alle gevallen echt wel zo, zoek de fout niet bij het paard, maar in de manier van opleren, in dus ook in jezelf.

**Geplaatst**: 15-01-13 22:12

Re: Bang. Ik weet het even niet meer...

Geplaatst: 15-01-13 22:12

Ben je onder behandeling voor je stoornis? Want dat is het enige wat je echt kan helpen denk ik. Pak de oorzaak aan.

**Geplaatst**: 15-01-13 22:18

Re: Bang. Ik weet het even niet meer...

Geplaatst: 15-01-13 22:18

Ik zou zeggen, kijk eens op de website van angst & paard (www.angstenpaard.nl) van een bokker. Daar staat veel informatie over angst, en staan ook instructeurs uit heel Nederland die zich gespecialiseerd hebben in, onder andere, angst. Misschien heb je daar wat aan

(ik geef zelf ook mentale/cognitieve training aan ruiters, maar heb geen idee of ik bij je in de buurt zit)

Ik hoop dat je binnenkort weer met gerust hart en ontspannen kunt gaan genieten van je pony!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-01-13 22:54

Geplaatst door de TopicStarter : 15-01-13 22:54

Bedankt voor de reacties!

@sonja.
Tot ongeveer een 1,5 geleden wel en het is al zooo veel beter geworden maar ik moet er idd wel over na gaan denken om misschien weer begeleiding te krijgen.

@Lon83.
Bedankt, ik zal gelijk even gaan kijken.
Nee, niet echt. Ik woon in Zuid-Holland.

--

(Nog even voor de zekerheid.
Het rijden zelf vind ik over het algemeen niet eng. Ik moeilijkere paarden juist leuk, waar je wat meer uitdaging aan hebt. Bokken of (over)gevoelige paarden vind ik ook niet erg. Werennen omdat een paard iets eng vind ook niet. Maar opeens, uit het niets wegrennen (en dan regelmatig) vind ik eng.)

**Geplaatst**: 15-01-13 23:15

Re: Bang. Ik weet het even niet meer...

Geplaatst: 15-01-13 23:15

Waarschijnlijk heb je gewoon wat signaaltjes gemist. Je bent nog een beginnende ruiter.
Ik denk dat als je de oorzaak aanpakt, je het vertrouwen terugkrijgt, waardoor je ook als ruiter weer kunt groeien

**Geplaatst**: 15-01-13 23:29

Geplaatst: 15-01-13 23:29

Eens met bovenstaande. Verder een vraag: wat voer je haar, krijgt ze krachtvoer?

**Geplaatst**: 15-01-13 23:34

Re: Bang. Ik weet het even niet meer...

Geplaatst: 15-01-13 23:34

Komt je paard overdag ook buiten? Vaak staan ze in de winter wat frisser omdat ze niet (veel) buiten komen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-01-13 23:43

Geplaatst door de TopicStarter : 15-01-13 23:43

@sonja.
Dat zou best wel kunnen. Dan zou iemand me er wel op moeten wijzen omdat ik die op die momenten nog niet heb gezien.
Normaal zie ik het aankomen en komt het niet onverwacht. De drie keer dat ik beschreef waren er mensen bij en die hadden ook niks raars gemerkt/gezien. $:\$

@remy.
Ze krijgt een soms een handje bix en voor de rest alleen hooi.

@gypsy.
In de winter niet veel. Daar dacht ik ook al aan.

**Geplaatst**: 15-01-13 23:52

Geplaatst: 15-01-13 23:52

aeolusnr1 schreef:
Toch is vier jaar rijden echt een heeeeelll pril begin hoor.
IK weet wel , ik wou dat toen ik zelf al vier jaar reed ook niet geloven, je denkt dan best dat het al vrij goed lukt.
Nu na 40jaar paardrijden, en ben ondertussen zelf instructeur en heb een jaar trainer gevolgd en ben gediplomeerd begeleider van groepen te paard en heb vele clinics gevolgd, .....
Nu weet ik dat ik nog heel veel te leren heb, geloof me wat jouw paard nu doet is enkel wat jij hem toelaat te doen, de fout zit dus echt bij de ruiter.
Ik weet ook wel niemand hoort dit graag zeggen, en ik wil je echt ook niet afkraken, maar dit is in bijna alle gevallen echt wel zo, zoek de fout niet bij het paard, maar in de manier van opleren, in dus ook in jezelf.

Natuurlijk ligt de fout bij de ruiter, maar jij gaat aan het probleem voorbij. Het echte probleem is haar angst, niet of het de schuld van de ruiter of het paard is dat ie gaat rennen.

TS, ik raad je aan om toch weer eens met iemand te gaan praten over je angst. Op dit moment belemmert die angst jou namelijk in je functioneren, en dat moet niet de bedoeling zijn.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-01-13 00:13

Geplaatst door de TopicStarter : 16-01-13 00:13

Ik weet dat ik nog heel veel moet leren, dat vind ik ook leuk. Ik heb 4 jaar les gehad en 1,5 jaar gestopt. Ik reed toen alleen nog soms buitenritjes. Ik geef het paard niet de schuld. Het is ook niet haar schuld. Het gaat om de angst die ik nu heb voor haar sinds ik gevallen ben.

@pniekepnak.
Ja, dat is waar. Ik ga er goed over nadenken en het er even over hebben!

**Geplaatst**: 16-01-13 00:24

Re: Bang. Ik weet het even niet meer...

Geplaatst: 16-01-13 00:24

je zegt zelf ik heb een angstprobleem, das dus idd een extra rempunt.
maar meer kennis en kunde heeft ook heel veel invloed op wat omgaan met angst betreft, als er genoeg kunde is om te zeggen paard mag gek doen ik kan het heel goed aan, dan is er gewoon geen sprake meer van angst, want je weet dat je het aan kan.
Dat is nu zeker nog niet zo, en dat zal ook niet dadelijk zo gaan veranderen, maar het is maar een voorbeeld dat ik hier stel.

**Geplaatst**: 16-01-13 00:51

Re: Bang. Ik weet het even niet meer...

Geplaatst: 16-01-13 00:51

Ik denk dat je eerst je angst zou moeten overwinnen, met eerst misschien longeren en dan erop met priveles, en a

**Geplaatst**: 16-01-13 00:58

Geplaatst: 16-01-13 00:58

aeolusnr1 schreef:
je zegt zelf ik heb een angstprobleem, das dus idd een extra rempunt.
maar meer kennis en kunde heeft ook heel veel invloed op wat omgaan met angst betreft, als er genoeg kunde is om te zeggen paard mag gek doen ik kan het heel goed aan, dan is er gewoon geen sprake meer van angst, want je weet dat je het aan kan.
Dat is nu zeker nog niet zo, en dat zal ook niet dadelijk zo gaan veranderen, maar het is maar een voorbeeld dat ik hier stel.

Maar dat is symptoombestrijding. Door de angst zal ze namelijk altijd signalen blijven missen, dingen verkeerd inschatten of dingen verkeerd aanpakken. Dat is wat angst doet met een mens.
Natuurlijk wordt het wel beter door wat jij zegt, maar dan zal het altijd op de loer blijven liggen. Dan kan je beter meteen de oorzaak van het probleem aanpakken, namelijk de angst zelf.
Ik ben het met je eens dat het altijd goed is om goed les te krijgen, maar in dit geval is dat niet heiligmakend.

**Geplaatst**: 16-01-13 07:45

Re: Bang. Ik weet het even niet meer...

Geplaatst: 16-01-13 07:45

Pest met nu niet de oorzaak aanpakken, maar het HUIDIGE probleem met het paardje aanpakken, is dat er grote kans is dat de stoornis elders weer opduikt.
Dus JA, lessen is goed. Altijd, op elk niveau. Maar hier is meer aan de hand.

TS, waarom vind je het niet leuk dat je nog veel moet leren? Is dat niet juist de uitdaging van een sport met een levend dier? Je bent nooit uitgeleerd. Ik rijd inmiddels ruim 37 jaar, en ik leer nog steeds bij... Mooi toch!

**Geplaatst**: 16-01-13 08:57

Geplaatst: 16-01-13 08:57

Superhaf schreef:
@gypsy.
In de winter niet veel. Daar dacht ik ook al aan.

Naar buiten met die hap dan, het is mischien niet de volledige oplossing, maar dagelijks buitenkomen is van groot belang voor je paard. Lekker in vrijheid, samen met vriendjes.

**Geplaatst**: 16-01-13 09:13

Geplaatst: 16-01-13 09:13

De eerste keer ben je doorgereden, lees ik. Daarna ben je gevallen en had je pijn: ik neem aan dat je toen gestopt bent. En die laatste keer? Ben je toen weer doorgereden?
Ook mis ik in jouw verhaal of je Haf ook wegrende toen die ander erop reed (na de 2e val, waarbij je je bezeerd hebt)?

Mijn Fjord heeft dit gedrag ook wel eens vertoond: omdraaien, wegrennen en vervolgens stond ze bij het eerste hek wat ze tegenkwam weer stil (en ik vloog voorover er van af :')

). Ze is er echter nog nooit makkelijk vanaf gekomen! Desnoods eerst even laten rennen aan de longeerlijn, maar wèl weer erop en flink laten werken! Een nieuw zadel waarin ik steviger blijf zitten, hielp ook. Sindsdien heeft ze dit gedrag tot nu toe niet meer vertoond eigenlijk.
Ook voelde ik het op een gegeven moment beter aan komen als ze iets van plan is: ik pik de spanning in haar lijf op. Zo heb ik meer tijd om te reageren. En als ze gaat: dan weet ik gewoon dat ze echt niet langer dan een half rondje rent en dat ze geen rare sprongen maakt.

En zeker niet denken dat ze het de volgende keer als je erop stapt weer doet, want als je zo denkt, gaat het ook mis! Ik vind het ook heel moeilijk om zoiets van me af te zetten, maar ik heb al zolang ik mijn Fjord heb, elke week les van een super geduldige instructeur die mij ook hiermee kan helpen!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-01-13 13:32

Geplaatst door de TopicStarter : 16-01-13 13:32

Ik vind het juist wel leuk om dingen te leren! Sorry als ik het ergens verkeerd heb neergezet. Ik vind een uitdaging normaal ook leuk!
De eerste keer wel. De tweede keer ben ik weer opgestapt maar ben ik er na minder dan 5 minuten er weer af gegaan omdat de pijn te erg werd. De laatste keer heb ik haar stil gezet en nog heel even gestapt en ben ik daarna afgestapt omdat ik nog steeds last heb van mijn rug. Ik weet ook dat dat fout is en dat ik niet af had moeten stappen, normaal zou ik dat niet doen. Maar omdat ik nog steeds pijn heb wou ik niet het risico nemen om nog een keer te vallen. In het begin heb ik een tijdje zonder zadel gereden omdat ik nog geen zadel had. Dat ging eigenlijk gewoon goed. Ik heb zelfs een paar keer een les meegreden waar iedereen wel met zadel reed.

Ze is in die tijd vaker weggerend omdat ze schrok of bang voor iets was. Dat doet ze bij iedereen. Maar op dat moment voelde ik het elke keer aankomen zegmaar. Dat vond ik ook niet erg. Maar nu voel ik het niet meer aankomen. Ik heb trouwens wel wat verkeerd gezegd! De eerste keer zag ik het half aankomen. Dit klinkt heel stom maar ze deed wat raar en ik wou haar net gaan corrigeren en op dat moment rende ze weg. Ik zag het rennen niet helemaal aankomen maar dat er iets ging gebeuren wel.

**Geplaatst**: 16-01-13 13:39

Re: Bang. Ik weet het even niet meer...

Geplaatst: 16-01-13 13:39

tsja ik heb geen angststoornis maar na een nare val wel val angst.
Zodra mijn paard iets "engs" doet durf ik ook niet meer

soms spring ik er gauw af en dan ben ik blij dat ik heelhuids met 2 benen op de grond sta. Andere keren wil ik er het liefst afspringen maar probeer ik toch mijn grens iets te verleggen. toch nog even die volte rijden en daarna bijvoorbeeld stoppen.
Zit nu ook weer even in zon fase, paardlief is laatst geschrokken van een tractor. Als er nu een tractor aankomt schiet ik in de stress. (paard niet hoor

)

Heb geen duidelijk advies voor je, maar probeer gewoon af en toe je grens iets te verleggen, door 1 extra oefening te rijden ofzo, daar groeit je zelfvertrouwen van.

**Geplaatst**: 16-01-13 13:48

Geplaatst: 16-01-13 13:48

Iolanthe schreef:

ik weet niet echt tips... misschien moet je iemand vragen om haar te longeren terwijl jij rijdt? dan kun je ook gaan rijden met je ogen dicht of zonder zadel, dat helpt wel voor vertrouwen.
en mss ook uitzoeken waarom ze wegloopt. profiteert ze van je? dan kan je grondwerk doen om jullie band te herstellen...
ik heb hier zelf geen ervaring mee, maar in ieder geval heel veel succes ermee!

lijkt me niet zo handig, ts is er al afgevallen... om ook nog je ogen dicht te doen, en ook aan de longe kunnen ze gek doen.

misschien kun je ook nadenken of dit wel de juiste pony voor je is, of dat je misschien op zoek kunt gaan naar een betrouwbaarder paardje waar je meer een klik mee hebt en je meer kunt vertrouwen.

maar die angst is idd heel vervelend, ik heb er zelf ook een beetje last van gekregen. 'vroeger' deed ik alles met mn arabiertje, lekker crossen en hoe harder hoe leuker, springen, buitenritten waarbij ik het gaaf vond als hij kei en keihard ging, nu niet meer..

medicijnen tegen een angststoornis helpt hier wel goed bij, (antidepressiva, werkt ook tegen angst) ik heb ze ook geslikt en ik heb al die jaren zelden tot geen last van angst gehad. ook met paardrijden zelden last gehad of ik moest op een echt gek paard zitten die heeel hoog bokte. maar toen ik die medicijnen had deed ik alles nog, springen, rengalop. ik ben met die medicijnen gestopt omdat ik daar een paar kilo van aan was gekomen en dat ging er met lijnen/dieet en sporten niet af.

maar ik wou dat ik nooit met die medicijnen was gestopt eigenlijk.

misschien kun je naar de huisarts om dit te bespreken, medicijnen helpen echt goed, niets is nog eng, alleen leuk.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-01-13 14:11

Geplaatst door de TopicStarter : 16-01-13 14:11

@Adin.
Ik probeer meestal ook juist door te zetten en net langer doorrijden.

@Aladinnetje.
Tot voor ze wegrende vertrouwde ik haar ook helemaal. Ik heb/had ook wel een klik met haar. Ze was ook gewoon betrouwbaar. Ze is wel moeilijk dan ik verwacht had maar dat vind ik uiteindelijk juist wel leuk. Ik wil geen paard waar je op kan zitten en zo de bak rondhobbeld zonder iets te doen. Niet dat daar wat mis mee is maar ik bedoel nu van die slome paarden die niet vooruit te krijgen zijn. Waar totaal geen pit in zit. Een ander paard is voor mij geen optie. Ik doe geen dieren weg, dieren koop je voor heel hun leven (er kunnen natuurlijk altijd dingen gebeuren waardoor het echt niet meer kan). Maar ik denk dat ik haar dan eerder gewoon ook in de winter op de wei (24/7) laat staan en iemand die haar bijrijdt en ik er alleen maar mee wandel dan haar verkopen. Heb je dit ook gehad? Hielpen die medicijnen echt zó goed?

Ze staat nu niet in de wei omdat bijna elk paard in de winter hier naar een stal gaat en ze dus alleen staat.

**Geplaatst**: 16-01-13 14:25

Geplaatst: 16-01-13 14:25

Superhaf schreef:
@Adin.
Ik probeer meestal ook juist door te zetten en net langer doorrijden.

@Aladinnetje.
Tot voor ze wegrende vertrouwde ik haar ook helemaal. Ik heb/had ook wel een klik met haar. Ze was ook gewoon betrouwbaar. Ze is wel moeilijk dan ik verwacht had maar dat vind ik uiteindelijk juist wel leuk. Ik wil geen paard waar je op kan zitten en zo de bak rondhobbeld zonder iets te doen. Niet dat daar wat mis mee is maar ik bedoel nu van die slome paarden die niet vooruit te krijgen zijn. Waar totaal geen pit in zit. Een ander paard is voor mij geen optie. Ik doe geen dieren weg, dieren koop je voor heel hun leven (er kunnen natuurlijk altijd dingen gebeuren waardoor het echt niet meer kan). Maar ik denk dat ik haar dan eerder gewoon ook in de winter op de wei (24/7) laat staan en iemand die haar bijrijdt en ik er alleen maar mee wandel dan haar verkopen. Heb je dit ook gehad? Hielpen die medicijnen echt zó goed?

Ze staat nu niet in de wei omdat bijna elk paard in de winter hier naar een stal gaat en ze dus alleen staat.

begrijp het wel hoor, ik houd ook niet van slome paarden. daarom heb ik een pittig paardje. en ik zou die van mij ook nevernooit weg doen, die blijft bij me tot de dood.

ja die medicijnen helpen echt heel erg goed! je bent veel vrolijker, piekert niet meer (binnen 5 sec ben je vergeten waar je over piekerde haha) en angst voel je niet meer en je hebt overal zin in en alles is leuk. ik reed op de manege vooral op de populaire paarden voor (ver)gevorderde. 1 die rende vaak door de bak en bokte er ook nog bij, lekker hoog. en angst had ik bijna niet. ik wilde altijd op haar rijden. mijn arabje was er ook zo 1, was toen nog manegepaard. ik heb onwijs veel lol gehad toen. ik mis die tijd wel en mn medicijnen haha. ik slikte trouwens citalopram en helemaal niet zoveel, ik slikte maar 10 mg (de helft) en het werkte bij mij supergoed. en die paar kilo die ik aankwam, ach het was maar een paar kilo maar ik ben niet zo lang dus bij mij viel het op. alsnog was ik niet dik dus ik had er niet mee moeten stoppen eigenlijk. heb er wel spijt van, misschien dat ik er ooit weer mee begin. het gaat eigenlijk erg goed zonder maar met medicijnen is alles nog veel leuker, geniet je meer.