Geplaatst In Juli 2012, kwam mijn droom uit: Een eigen paard!!
Ik was laaiend enthousiast en zooo blij met mijn knapperd!!
De 1e dag ging het super, lekker in de buitenbak gereden en hij keek nergens van op of om, ik kwam thuis met de woorden "'de topper!!"
De 2e dag ging het mis, we waren nu wat meer aan het rijden en er werden vele overgangen gereden maar wel lekker ontspannen. Ik moest van mijn instructeur de overgang vanuit de galop naar draf maken en dat deed ik, het paard maakte een onverwachtse beweging en bleef aan het zadel hangen en wou me zelf er weer in terug hijsen,
natuurlijk ging dit niet want het paard dacht dat ik de grond ook wel even van dichtbij mocht zien. Dus ik viel ervan af en werd mijn been vertrappelt, gelukkig niks ernstig maar kon ik week amper wat doen , in die week gebeurde er weinig met het paard en dat vond ik jammer, dus toen heb ik halverwege de week het paard uit de wei geplukt en proberen te poetsen. Dit ging niet omdat hij waarschijnlijk, het niet zo goed idee vond om alleen op stal te staan, dus alle vier de beentjes zijn wel eens van de grond geweest en ik stond daar maar omheen te waggelen niet wetend wat ik moest doen om dat behoorlijke grote paard onder controle te krijgen!
Ik ben vanaf dat moment voorzichtiger omgegaan met mijn paard en het poetsen ging de eerste weken met moeite (van mijn kant)
Het rijden is toen ook niet "je van het geweest" de weken verstreken zich en hier en daar kwam er nog wel eens een "vreugde sprong" vanaf maar niet zozeer dat je moest vrezen voor een hap met zand!
Ik ben onder tussen verhuist van stal, de eerste weken ging het hier super, durfde weer meer en hij was ook zo braaf dat ik er zelfs over dacht om mijn moeder (die er niks van kan) een rondje te laten stappen!
Maar 2 weken terug gebeurde weer zo'n zelfde onverwachtse sprong en bleef ik toch wonder boven wonder, hangen aan mijn paard waarna ik rustig kon afstappen. Ik ben er gelijk weer opgestapt en net gedaan of mijn neus bloede en gewoon het uurtje vol gereden, waarna de instructeur mij even aansprak dat, ik heus 10 zou kunnen halen maar mijn angst en gespannen houding in de prullenbak moest gooien! En of ik het zadel er even vanaf wilde halen, toen bleek dat het zadel al die tijd niet goed heeft gelegen en verklaarde dat hij wel eens last van kon hebben gehad!
Dus er is ondertussen een bontje onder het zadel gekomen en nu ligt het goed, maar ik zelf kom niet meer van de gedachte af dat ik hem misschien nog steeds wel zeer doe of dat hij denk als ik dat doe dan stapt ze er toch wel van af en kan ik veder met een veel belangrijker zaken zoals hooi eten..
Is er iemand die zich hierin kan herkennen en misschien wel tips heeft, of iemand die onder het rijden aan de houding van het paard kan zeggen dat het niet helemaal pluis is. willen jullie mij dan helpen!
Alvast bedankt!!
succes.. 