. Alleen is het tijdens trainingen best wel vervelend als mevrouw weer 'spoken' ziet. Wegschieten zal ze niet doen, maar de oren gaan erop en concentratie zakt naar 0. Ik kan doen met mijn hand of benen wat ik wil, maar het komt niet door tot in de bovenkamer lijkt het precies. Als ze het doet kiest ze eigenlijk altijd een plek uit waar ze vervolgens toch altijd even wil proberen te kijken, maar ook de voorbijkomende wandelaar of fietser is soms ook echt wel een reden om even de oren uit te steken..
Verschillende dingen heb ik al geprobeerd, laten kijken, longeren, zelf een rondje meelopen, aanpakken, kwaad worden, heel kwaad worden.. niets helpt..
Mevrouw staat op 3 handjes brok na het werk dus het voer zal het denk ik ook niet zijn. Lichamelijk is er ook niets met haar aan de hand, want 2 meter verder kan ze de gevraagde oefening ineens wel weer.
Het is een beest met humor, alleen wordt ik er af en toe moedeloos van als ik voor de miljoenste keer weer die oren zie gaan en weer weet dat het moeilijk gaat worden om de aandacht erbij te houden. Soms heeft ze er ook weken weer totaal geen last van, maar toevallig was het vanmiddag weer raak. (hormonale oorzaak?)Zijn er misschien bokkers met gouden tips of gelijke ervaringen?

Doe vaak op de plekken waar ze het meest ziet even stelling vragen, een kleine volte, afwenden, overgang, tempowisseling en veeeeeeel banketstaaf. Ik banketstaaf de hele tijd en dat werkt
"Jaaa ik heb wel eens gehoord dat skelters/kinderen/teckels/poezen/grassprietjes/bomen paardjes opeten, en dan het liefst zwarte poeperds of paardjes die Zafirah heten, die smaken het aaaaallerlekkerst! Nee hoor graaaaapje en doe nou maar lekker lopiedepopie met je dikke kont
misschien is het paard gewoon gespannen en dan ziet hij ook veel meer. is het paard lekker ontspannen dan zal hij ook niet meer naar alles kijken (dat is bij mijn pony buiten zo)