Wat wil je eigenlijk met je paard?

Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
Fun_Fun

Berichten: 4635
Geregistreerd: 11-09-04
Woonplaats: Zuidwolde aan zee

Link naar dit bericht Geplaatst: 23-12-04 18:05

Plezier, vertrouwen, lol en geluk. Maar mijn droom is zo goed te worden, om naar het EK ponys te gaan!

Ronja

Berichten: 2142
Geregistreerd: 27-02-04

Link naar dit bericht Geplaatst: 23-12-04 18:28

Mijn doel is: zoveel mogelijk leren. Zowel in paardrijden als op de andere gebieden die met paarden te maken hebben. De resultaten hoef ik niet te laten zien tijdens wedstrijden, als ík het maar leer. En dat ik daar plezier in heb spreekt voor mij vanzelf.
Op korte termijn ben ik constant op zoek naar dat gevoel, dat je paard onder je gaat lópen, alsof hij aan touwtjes loopt. En dan dat gevoel vasthouden. Moeilijk uit te leggen.

Vorige week heb ik een openbaringsmoment gehad. Ik heb een oude pony, van bijna 20 jaar. Ik heb die al negen jaar en altijd volop mee gereden (mijn allereerste ponietje, nog niet te klein zo'n 1.50m). Een aantal maanden terug werd ik het een beetje beu; ik had het gevoel dat we niet echt veel verder kwamen, na een periode van drie jaar waarin alles juist heel snel ging en we met de dag verbeterden.
Ik dacht dus dat we "er" wel waren, dat we aan onze top zaten. Ik vond dat treurig want ik wil haar niet wegdoen voor een ander (en twee houden is voor mij niet te betalen). Ik heb het werk afgebouwd en heb zeker een halfjaar vrijwel niet gereden. In plaats daarvan reed ik twee jonge paarden van mijn instructeur.
Een week geleden besloot ik weereens op mn oude pony te kruipen, te kijken hoe dat ging. En ze heeft mij (en ook mijn instructeur) volledig overdonderd; ze liep de sterren van de hemel. Zoveel beter dan ik me herinnerde, en zelfs beter dan die jonge paarden die ik ter "vervanging" reed. De band tussen ons twee, en de manier waarop we op elkaar ingespeeld zijn, was kennelijk nog niet vergaan. Savonds laat, in een verlaten bak, liet ze alles zien wat ze in zich had.
Die blik toen ik aankwam met het hoofdstel, en hoe ze was tijdens het rijden... dat zal ik nooit meer vergeten. Zo vrolijk, zo blij, zo gelukkig. Ik heb nooit gedacht dat je een paard zo gelukkig kon maken met een dressuurtraining.
Ik zat op het laatst met tranen in m'n ogen op haar rug. Ik begrijp niet hoe ik ooit heb durven denken dat ik niets meer van haar zou kunnen leren. Reken maar dat ik haar de komende tijd weer vaker zal gaan rijden Knipoog !
En toen bedacht ik dat het ook eigenlijk daar om gaat; een paard beter en gelukkiger maken en er dan zelf ook gelukkig van worden. Meer hoeft dat eigenlijk niet te zijn Lachen

Apple

Berichten: 76217
Geregistreerd: 27-01-02
Woonplaats: Bij het strand

Link naar dit bericht Geplaatst: 23-12-04 19:31

Dit topic is een jaar oud Lachen. Ik zet een slotje Lachen.