Mijn verzorgpaard waar ik veel mee buitenrijdt heeft bedacht dat ie alleen nog maar terug wil naar stal.
Hij is altijd al wel dwars geweest (fjord
) maar door conseqent te zijn was het goed te doen. Nu is hij een tijdje kreupel geweest en mogen we het langzaam weer opbouwen door op de weg te stappen (mogen er gewoon opzitten van DA als we maar blijven stappen, en dan langzaam opbouwen met draven,en in de bak is absoluut verboden). Nou is zijn eigenaaresse best onervaren en wil/durft niet meer de weg op met hem omdat ie onhandelbaar is en dat heeft ie mooi uitgevonden dat ie dat bij mij ook kan doen. Jammer voor hem heb ik wel de ervaring die nodig is bij zo'n boef, maar vind het toch vervelend om aan 1 stuk door met hem te vechten om te voorkomen dat ie als een dolle over de weg vliegt.Het eerste stuk probeert hij steeds om te draaien, en als ik dat tegen wil houden loopt ie rustig (des noods achteruit) de sloot in. Hem daar dus gewoon in te laten lopen maakt totaal geen indruk op hem, en als hij er weer uit is probeert ie 5 meter verder rustig weer om te draaien. Als hem dat niet lukt wil hij alleen maar keihard rennen, en als we op de terugweg zijn houd hij zijn hoofd heel hoog (en knappe jongen die dat naar beneden kan krijgen) en loopt keihard te trekken, en op zijn plaats te draven doordat ik hem toch echt niet laat gaan. steeds als hij harder wil laat ik hem stilstaan, en hoewel dat moeite kost blijft hij dan wel staan, om daarna net zo hard verder te willen rennen. Vanochtend was ik het zo zat dat ik hem met zijn neus de andere kant op draaide, dus tegenovergestelde richting van de stal laten kijken, en toen werd hij zo boos, ik wist niet dat paarden het konden, maar hij kromde zijn hals, oren strak naar achteren en ogen weggedraaid, en hij begon gewoon te grommen, hij klonk net als een valse hond. Ik vind dit toch vrij ver gaan, op deze manier is het niet leuk meer, het is alleen maar vechten. Ik houd mijn handen natuurlijk wel laag, maar steek mijn onderbenen wel naar voren omdat ie anders helemaal niet meer te houden is. RIjd hem met een enkel gebroken bustrens. Weet iemand hier een oplossing voor? Met wandelen is het het zelfde verhaal, alleen maar terug willen rennen, en zonder hengstenketting hoef je daar ook niet aan te beginnen. Nogmaals zijn eigenaar wil/durft niet meer naar buiten met hem, en moet toch ook niet kunnen. Zelf ben ik absoluut niet bang ofzo, maar dit is gewoon geen doen meer, en stel dat ik hem toch een keer niet kan houden dan kunnen we weer opnieuw beginnen met zijn been. Misschien dat een slofteugel helpt, maar ik ben daar niet zo handig mee
