Ik heb er even over nagedacht of ik wel een topic zou openen maar elk advies is er weer éen dus ben benieuwd...
Ik ga het proberen kort te houden
Ik ken mijn merrie nu 2,5 jaar waarvan we iets meer dan 2 jaar aan het werk zijn (soms iets minder actief, soms weer wat meer), ze is nu zo'n anderhalf jaar van mij.
In het begin kon ze absoluut niks verdragen op haar mond, hoe dat is gekomen weten we niet, haar verleden (ze is nu 14) is onbekend.
Inmiddels is dat wel wat verbeterd, maar rustig in de aanleuning is en blijft een steeds terugkerend probleem.
Dusdanig een probleem dat ik met mijn handen in het haar zit!!
Eerder reed ik haar met martingaal en tonglepel, martingaal vooral vanwege mijn onrustige handen en het feit dat ze nog wel eens wilde gaan rennen..., vorig jaar heb ik de martingaal eraf gehaald en dat ging heel erg goed
Een aantal maanden geleden ook de tonglepel vervangen voor een koperen dubbel gebroken bitje en ook dat ging super....., maar; we zijn weer terug bij af....
In stap gaat het (op dit moment) goed, aanleuning is prima, niks aan het handje (mede door een zeer goede en verhelderende les die ik heb gehad)
Maar zodra ik wil aandraven begint de ellende, niet vooruit willen, bit willen vastpakken etc etc.
Ik hoor jullie denken: Tandarts! Ja, klopt, maar ook als ze net bij de tandarts is geweest heeft ze periodes dat ze dit doet, het zijn ook echt periodes.
Inmiddels rijd ik weer sinds een week of 3 met tonglepel, ze staat sinds 3 weken op de wei waarvan 2 weken 24/7 en eigenlijk zijn de problemen alleen maar toegenomen....
Ook is er een periode geweest dat het zonder zadel beter ging als met, maar ook dat maakt op dit moment niks uit
grondwerk, longeren aan de bijzet (met weinig en wat meer druk) gaat echt allemaal prima.
ik merk dat ik het niet leuk meer vind, ik raak gefrustreerd, zij ook, ik wordt (soms) oneerlijk naar haar en vandaag was gewoon de druppel.
Ik ben zo'n beetje ontploft, en besef heel goed dat dit geen zin heeft
Rugproblemen, benen, hoeven, er is niks aan de hand....
Ik hoop dat het allemaal een beetje duidelijk is; er zijn dus periodes waarin het wat beter gaat en steeds terugkerende periodes waarin ik weinig tot niks met haar (of/en met mezelf) kan beginnen....
Ligt het aan mij; deels wel, want ik weet niet wat ik moet doen, dus hoe kan ik dan ontspannen rijden?
Niet, de lol begint er aardig vanaf te gaan, de laatste keer in het bos was ook een drama, hoewel ik dit toch altijd graag doe....
Ik ben heel benieuwd naar jullie gedachtes en tips!!
