Ik heb instinctief de neiging om te gaan klemmen met mijn benen als ik moe wordt tijdens het paardrijden. Dit was mezelf nog niet zo
bekent tot een ongeval met mijn verzorgpaard een paar weken terug. Mijn verzorgpaard is een zeer gevoelig paard, zowel als in zijn
hoofd als in het zadel. Ik was een aantal maanden bezig met wandelen en longeren met hem voordat ik erop mocht. Puur een band op bouwen en meneer voelde zich ook heerlijk in zijn vel, zo fijn dat het helemaal te zien was in zijn gedrag en gewoon zichtbaar genoot!
Ik was dus thrilled om er op te zitten.
Het was een privéles dat ruim drie kwartier duurde en heel erg wennen was voor mij (de laatste keer dat ik erop zat was zeker 3 jaar terug toen hij nog manege paard was). Meneer heeft namelijk een apart loopje omdat ie nogal scheef is. Hij heeft hier zelf geen last van door de vele oefeningen die ik en de eigenaar met hem doen en compenseert prima door de goeie spieren die hij heeft gekregen sinds hij manegepaard af is.
Drie kwartier lang was dus prima aan de teugel lopen, niks aan de hand alleen dat ik soms iets te veel been gaf en meneer dus in plaats van stap naar draf ging meteen in de galop schoot. Ok, dat kan gebeuren. Is tenslotte een gevoelig paardje. Maar toen gingen we afbouwen op een volte en ik begon duidelijk moe te worden. En als ik moe wordt begin ik te klemmen om mezelf in balans te houden. Dit kon hij absoluut niet hebben en schoot in de galop. Op een of andere manier was ik daar zo van geschrokken dat ik nog harder begon te klemmen en hij dus nóg harder ging. Later ging hij zo hard van mijn gevoel en ik was zelf totaal de weg kwijt. Mijn teugels waren nergens, mijn instructeur probeerde me nog te bereiken maar alles ging langs me heen. Toen besloot ik om mezelf te laten vallen.
Helaas net te vroeg want ik knalde vol tegen de boarding aan met als gevolg sleutelbeen gebroken en niet zo'n beetje ook. Met weer als gevolg operatie om een plaat in te doen en schroeven.
Ik wíl graag weer op hem rijden als ik weer beter ben. Maar dat gaat nu niet zomaar vanwege dat klemmen en die blinde paniek die ik ineens had. Dat heb ik normaal NOOIT! Dus mijn vraag is aan jullie:
Hoe zouden jullie hiermee omgaan als instructeur of ruiter zijnde? Hebben jullie tips wat betreft dat klemmen of die blinde paniek? (Ik ben van plan om mijn privélessen op te pakken en dus gewoon om de 2 weken zitles te nemen. Maar dit moet nog overlegt worden).
Sorry voor het lange verhaal
Waar blijkbaar toch misschien aan te schroeven valt. Er valt wel meer over uit te leggen hoe of wat, maar ik laat het hierbij