Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-11-11 22:08

En toen zaten we vast...

Geplaatst door de TopicStarter : 05-11-11 22:08

Atani wordt in december 4, en is in februari zadelmak gemaakt. Ik was heel aangenaam verrast toen ik mijn paardje terug kreeg, en ook bij mij ging de training zonder problemen verder. Ik reed niet vaak door tijdgebrek, en een weide die bij het minste spatje regen een ijspiste was, maar elke keer was een grote sprong voorwaarts. Pony werkte supergoed mee, en alles ging zo goed als ik ooit durfde dromen. In juli heb ik haar meegenomen naar een 3-daagse grondwerkstage, en dat was voor ons beide een openbaring. Heerlijk om rustig los te werken, ontspanning te zoeken, focus op mij te richten, en vervolgens met een nóg relaxter paard aan de slag te gaan.
Sinds begin oktober staat ze op stal, zodat we een binnebak hebben, en deze winter gewoon kunnen doorgaan met rijden. Helaas is het een flink eind rijden, en ben ik pas beginnen werken, dus ook nu zit ik er maar af en toe op. Ze staat daar overdag op de weide met hetzelfde paard waar ze mee samen staat sinds ze nog een veulen was, en 's nachts op stal.

Sinds we daar staan, heb ik echter een andere pony. Voorheen had ik een voorwaartse pony die wilde werken, weliswaar snel afgeleid was, maar net zo snel weer haar aandacht bij mij had. Niks abnormaals voor een jonge pony dus. Nu heb ik een pony die elke keer weer iets anders verzint om onder het werk uit te komen. De ene keer gaat de poort aanvallen en moet ze daar luid snuivend voorbij, de andere keer moet elk bewegend object aangestaard worden om vervolgens verder te lopen alsof er niks aan de hand is. Rug wegdrukken hebben we gehad, hangen op het bit heeft ze gedaan, tong over bit is ook een leuke (naar aanleiding daarvan is de tandarts gekomen, en heeft wolfstanden verwijderd). Niet meer reageren op been/zit/teugelhulpen, terwijl dat 5 minuten daarvoor geen enkel probleem was, ... De ene minuut heb ik een nerveuze pony die voor alles aandacht heeft behalve voor mij, de volgende minuut een overrelaxte pony, bijna tegen comateuze toestand aan, waar ook weer niks mee aan te vangen valt.
Kortom, een soort kameleon die een hele truukendoos opengooit, en me elke keer opnieuw weer voor een ander raadsel zet. Bokken/stijgeren/wegspringen zit er (nog?) niet bij trouwens, dus geen gevaarlijke situaties, alleen situaties van "wat moet ik hier nou weer mee?".

Les hoor ik jullie roepen. Ja, les... Helaas zijn externe instructeurs niet toegelaten hier op stal. De staleigenaresse geeft zelf les, maar ik heb eigenlijk weinig vertrouwen in haar. Van stal veranderen dan? Ja, misschien, maar heb me suf moeten zoeken naar een stal die aan mijn eisen voldeed (weidegang, ook in de winter, eigen voer, binnenbak en betaalbaar), en verder heb ik het hier best naar mijn zin. Als ik dus al op zoek ga naar een nieuwe stal, dan zal dat sowieso niet van vandaag op morgen zijn, en ondertussen wil ik wel graag verder kunnen. Ik ben voorzichtig aan het overleggen of ik toch geen andere instructeur mag laten komen, maar tot die tijd heb ik dus eigenlijk geen optie tot les.

Elke keer een ander probleem, maar er zijn toch een aantal "constanten".
* nerveuze pony die bij het minste afgeleid is. Vooral in stap is dit een probleem. Ik kan haar aandacht terugvragen door draf te vragen, maar dan krijg ik een weggedrukte-rug-paniekerig-loop-jezelf-voorbij-draf. In het algemeen is ze eigenlijk iets té voorwaarts, dus hebben we een hele tijd geleden al de regel ingevoerd dat draven pas gebeurt als stap relax en goed gaat. Het is dus kiezen tussen de 2, en wat dat betreft sta ik dus voor een dilema.
* hangen op bit/bit vastnemen. Daar doe ik niet aan mee, als ze steun zoekt op haar bit, gooi ik de teugels los. Even terug naar de basis "op je eigen benen lopen", en dan opnieuw contact nemen. Van deze tactiek wordt ze in no time lekker relax. Ze zoekt zelf naar contact, en kan dit enkel vinden als ze lang en laag loopt, waardoor ze dus ontspant. Van daaruit gaat ze dan naar die half comateuze toestand, en verslapt opnieuw haar aandacht voor mij. Tot de volgende zucht wind of wild zwaaiende bakkabouter, dan hebben we weer een hertennekje. Dit alles gebeurt in een paar seconden, dus ik heb eigenlijk simpelweg geen tijd om haar in die ontspannen toestand weer alert te krijgen. Als ik haar al eerder contact gun (dus teugels niet volledig los), dan gaat ze daar nog steeds op hangen. Het is dus een beetje een alles-of-niets fenomeen.

Tips en commentaar zijn van harte welkom, maar houd alsjeblieft in gedachte dat het om een jonge pony gaat, waar ik misschien 15-20X mee gereden heb. Dingen zoals stelling/buiging/verzameling zijn nog niet van toepassing, die kan en ga ik dus voorlopig nog niet vragen, en kan ik dus ook niet gebruiken om haar aandacht te vragen.

**Geplaatst**: 06-11-11 16:52

Re: En toen zaten we vast...

Geplaatst: 06-11-11 16:52

He wijffie, begint ze lastig te doen?
Ik heb geloof ik zelfs nog iets gezegd over pony's die een paar maanden onder het zadel waren

Aantal dingen waar ik aan denk:
> eiwitgehalte van het voer in de gaten houden
> als je niet kunt rijden, wel aan het werk door longeren (kan je ook iemand vragen te doen als je zelf niet kunt).
> als je wel rijdt, geef haar dan ook de kans om haar ei kwijt te kunnen. Maak een splitsing in losrijfase en werkfase voor jezelf (zij krijgt daar niks van mee natuurlijk). Een paard wat opgefokt is door teveel energie laten stappen is vragen om ontploffen. Laat haar desnoods maar aan de longe even flink lopen zodat je onder het zadel je regels aan kunt houden.
> In stap de aandacht opeisen met halthouden, kleine voltetjes en slangevoltes, stelling links en rechts terwijl zij rechtdoor moet stappen (ze kan best stelling en buiging, je kunt er tenslotte ook een cirkel mee rijden), onderscheid maken tussen vlot stappen en traag stappen, ... even creatief zijn en niet te lang gewoon hoefslag rijden, dat is ook saai voor haar.
> als ze op het bit gaat hangen niet losgooien. Loslaten is een beloning en dit gedrag wil je niet belonen. Geef bij het hangen een trillertje met je hand (alsof je haar heel klein wilt afschudden, het is echt heel klein en snel) om zodra ze loslaat gelijk je hand ontspannen stil te houden, of (maar dan moet je door kunnen zetten en ik weet hoe sterk ze is) hou je hand gewoon stil vooraan, hangen is een gesloten hand en met je been stevig tegen de hand oprijden, laat zij los dan open jij je hand. Maar dat moet je dus echt volhouden ongeacht spierpijn of wat ook, want ze zal er beslist eerst goed tegenin gaan drammen want ze is gewend dat jij loslaat. Hangen is nu dus wel lekker comfortabel voor haar want dan laat jij los en hoeft zij niks te doen.
> aanpakken en initiatief nemen, zeker niet afwachten. Ze is een dame die duidelijk leiding nodig heeft, als je die niet biedt dan doet ze het zelf. Gaat ze vervelend doen, gewoon stug doorrijden wat jij van plan was, niet het werk verlichten omdat zij gaat vervelen.