Bokt.nl

Aprella schreef:

De enige raad dat ik kan geven is aan de hand gaan wandelen, of kleine stukjes onder het zadel en uitgebreid belonen als ie het goed doet. Je moet er voor zorgen dat buiten rijden iets leuks word en geen kwelling.

mrie schreef:

Jouw paard ringeloort je, ik denk niet dat hij schrikt, ik denk dat hij naar buiten gaan wat spannend vind. En als je dan naar buiten gaat en hij komt met dit soort acties weg dan is het eind zoek. Dan gaat hij het alleen maar spannender vinden want blijkbaar vind jij het goed dat hij vlucht. Dit patroon zie ik wel eens bij een onzeker paard in combinatie met een onzekere ruiter. En dat gaat elkaar dan versterken.

Mijn vriendin had hetzelfde probleem.
Eerst hebben we besproken wat zij ging doen als hij probeerde om te draaien, Hoe streng durf je te zijn tegen een paard, wat is aanpakken? Een tikje of een zieper met het zweepje, sporen of geen sporen, dat hebben we allemaal eerst doorgesproken.
In het geval van dit paard besloten we door te draaien tot 360 graden en een goeie klets met de zweep en been er aan. Dan stond hij in elk geval weer met z'n neus naar de kant die we op wilde. Meestal draaide hij linksom dus dan weet je ook aan weke kant je het handigst je zweepje kunt houden. (Dit stuk van de oefening is niet leuk, niet voor jou niet voor het paard, maar helaas wel nodig) Verder spraken we af dat ik een meter of 15 achter het paard mee zou lopen. Soms had ik eerder door dat hij zou gaan draaien en waarschuwde dan. Verder kon ik haar advies geven over hoe lang de teugel, wat wel en niet toestaan, haar snelheid van reageren en ook of ze hem wel streng genoeg aanpakte.
De volgende stap was niet alleen weer met zijn neus de goeie kant op staan, maar vanuit die positie meteen een stukje naar voren draven. (was dat even een denkertje, iedere keer als hij zijn truukje uithaalde schoot hij er minder mee op.)
Vervolgens nam ik steeds meer afstand zodat hij meer zelfvertrouwen kreeg.
Daarna ging ik op mijn eigen paard achter haar rijden. Het was belangrijk hem te laten voelen dat hij een leider mocht zijn (dat had dit paard nodig, ik weet niet of dat bij het jouwe ook zo is.)
Dit was ook zo'n paard wat wel eens schrok maar waarbij je er geen goed aan deed het paard dan even te laten kijken waar hij van geschrokken was. Bij deze moest je vooral negeren dat er iets te schikken viel, daarmee leerde hij meer op zijn ruiter te vertrouwen en niet zo kleinzielig te doen en dat gedrag werd beloond. Bedenk dus van te voren wat past bij jouw paard, volg niet wat er in de boekjes staat, denk zelf na...

We hebben veel moeten oefenen en mijn vriendin was af en toe bijna wanhopig. Maar het is gelukt in drie weken hadden we het voor elkaar. Ze kan nu met hem naar buiten, zowel in de groep als alleen. Zowel paard als ruiter zijn zekerder van zichzelf geworden. Door deze oefeningen zijn ze dat allebei geworden. Mooi hè
Heel af en toe doet hij nog een poging, maar mijn vriendin voelt het eerder aan komen, en is er niet meer bang voor. Haar paard wordt altijd hetzelfde gecorrigeerd en dan is het weer goed. Hij is het ook leuk gaan vinden buiten rijden met als gevolg dat hij te voorwaarts wordt. (leuk hè paarden) Nu zijn we bezig met zoveel zelfvertrouwen en gehoorzaamheid opbouwen dat ze beiden ook comfortabel met een losteugeltje buiten kunnen rijden. Ook daar gaan we komen.