In het begin was het echt een schijtluis en overal bang was hij voor.
Ik kon niet goed opstappen want dan stond hij te trillen op zijn benen, als ik hem been gaf voor in draf te gaan schoot hij me ervandoor en helemaal trillend, ook mijn handen kon ik niet van zijn nek afweren dat vond hij eng, en ik moest stokstijf op hem blijven zitten.
Nu gaat het een stuk beter allemaal!
Niks engs meer gelukkig en doet het vrij goed.
Alleen het nadeel, hij blijft niet op één tempo lopen.
Zodra ik hem wat ontspannender naar onder laat lopen, is hij me ervandoor.
Ik moet hem dus ook echt bij me hebben.
Want hij heeft vaak de neiging écht onder me uit te rijden.
Ik rij veel figuren en voltes, maar zodra ik weer op de rechte lijn uitkom, heeft hij vaak de neiging.
Ben nu veel aan het oefenen met overgangen etc en terug laten komen op mijn zit.
Maar zodra hij ervan door wilt, luistert hij slecht naar mijn zit en overgang terug naar stap toe.
Ik wil hem niet steeds zo in de mond pakken voordat hij éíndelijk weer eens stil staat.
Ik heb hem eens los gegooid van voren, en dan maakt hij ook daadwerkelijk echt de overgang naar half rengalop toe.
Nogmaals hij is niet meer bang niks, ik kan nu lekker met me handen in de lucht zwaaien en het boeit hem helemaal niks meer, opstappen blijft hij staan en valt half in slaap. Dus dat is het probleem niet meer.
Maar een normaal paard, als je die gewoon laat lopen en niet aan het werk zet, gaan ze vaker slomer lopen, maar deze is dus het tegenovergestelde?
Brokken krijgt hij ook weinig, dus daar ook niet van.
Iemand tips?

