Mijn paard heeft 2 maanden niet meer gereden. Ze had een ontstoken kogelgewricht en het zadel paste niet meer. Na een maand mocht ze opzich terug rijden maar paste het zadel nog niet (nu wel), en ik heb ze dan regelmatig met pessoa gelongeerd. Voor de rest stond ze op de paddock en af en toe in de molen. De eerste maand moest ze stappen voor haar gewricht. Nu is ze dus terug helemaal in orde en het zadel past perfect. Het is een Gelders paard van ongeveer 12 jaar. Ze heeft, voor zover ik weet, heel haar leven gedient als bospaard, ik ben nu de eerste die wat dressuurmatig met haar probeert te rijden. Haar galop, in het bos haar sterkste punt, door haar snelheid en uithoudingsvermogen, is in de piste nooit goed geweest. Ze liep niet nageeflijk in galop en kon enkel veel te snel galopperen. Maargoed, niets dramatisch.
Nu, na die 2 maanden niet onder het zadel, heb ik vandaag terug in de piste gegaloppeerd. Dit ging echt verschrikkelijk slecht! Ze had voor mijn gevoel helemaal geen balans meer, ze ging nog sneller en ging helemaal scheef hangen in de bochten, stak haar neus recht naar voor, deed haar mond open, en je zag het wit van haar ogen. Naar mijn gevoel had ze dus echt geen balans en voelde ze zich niet op haar gemak in de galop. Ik heb haar op een volte gezet, zo weinig mogelijk in haar mond gezeten, op mijn zit bij mij gehouden qua tempo en tegen haar gepraat. Na een tijd ging het dan iets beter, ogen niet meer zo wijd open, mond niet meer open, ze zakte iets vanvoor, maar nog altijd dat balansprobleem, scheef hangen en snel gaan... Denk niet dat het iets medisch is, of aan het zadel ligt, want de dierenarts heeft haar net helemaal nagekeken en ze loopt, nu het zadel aangepast is, juist redelijk nageeflijk (makkelijker als ervoor, minder neiging tot rug wegdrukken) in stap en draf.
Wat denken jullie? Ik denk dat het een kwestie is van training, maar hoe moet ik dit dan aanpakken? Nog meer met pessoa longeren? Kilometers maken in het bos? Blijven oefenen in de piste? Veel voltes of juist niet?