Geplaatst Ik dressuur (begin met M2) en rijd mijn merrie los, en ga als ik merk dat dat kan, doorzitten. Dat gaat dan vaak heel vloeiend in elkaar over, en ik heb haar dan regelmatig echt lekker aan het lopen : het gevoel van op je pinken rijden, met een minimale zit- en beenhulp overgangen, tempowisselingen, richting veranderen enz. Kortom, gewoon lekker met ontspanning nageeflijk en -behoorlijk- rechtgericht aan het lopen, aan het been.
Op een gegeven moment zeg na 20 minuten in totaal rijden, las ik een rustmoment in, langere teugel, stappen, belonen. Na een minuut of 5-10 pak ik weer op en dan: he, dat fijne gevoel is weg! Ineens op de voorhand lopen, hangen, niet meer willen. Terwijl het moment toen ik ging stappen ik echt niet het gevoel had dat ze 'op' was of enorm aan een rustpauze toe was (ik weet hoe ze is als ze op is, slaan met hoofd, bezweet, dat is ze dan nog lang niet, en zelfs dan wil ze nog maar merk ik dat het niet verstandig is om nog door te gaan). Ik kan het niet plaatsen, ik krijg het dan ook niet meer zo goed als het was, en daar baal ik dan enorm van. Ik blijf rustig, blijf vragen, en hetzelfde rijden, maar ik krijg het gevoel niet echt meer terug. Ik snap daar echt geen hout van... Het enige wat ik kan bedenken is dat ik eerder al moet wisselen met lengte in de hals: echt wat verlengen, en weer ronder rijden. Maar in mijn rijden rijd ik ook van de hand af (het stokjes-gevoel zeg maar: rijden alsof je teugels stokjes zijn die de neus er iets uitduwen).
Ik kan me niet voorstellen dat ze dan pijn heeft, spierpijn in de rug of last van pezen of wat dan ook. Ze is niet onregelmatig, het voelt enkel als 'dit was het voor jou vandaag, wees er maar tevreden mee, morgen weer een dag'. Ze gaat niet letterlijk in verzet, niet bokken, steigeren, niet uitbreken, niet quasi-schrikken. Ik herinner me nu dat ik eerder zo'n periode had, toen ben ik standaard lang gaan rijden per training, tegen een uur aan zo van gaat het niet dan gaan we wel door. Moet zeggen dat het daarna wel veel beter werd, maar of het nou daardoor kwam... Ze is niet zo'n uitbuiter. (Het is trouwens -heb ik me laten vertellen- een metaalpaard, wat afstandelijk, stiekem wel aandacht willen maar doen alsof het niet nodig is. Niet zo'n aandacht vragen als je er bent, maar wel omkijken naar je als je zelf wegdraait.)
Toevallig gister zat ik weer extreem in deze situatie, viel me op dat ze echt fanatiek begon, had energie zat, maar niet loperig, gewoon lekker willen. En dacht: tijd voor een Bokt-topic
.Wie heeft tips, en/of herkent dit???
