* je paard wel vierkant stond bij het halthouden,
* hij in de goede galop zat
* je op het goede been lichtreed
* enz enz enz...
Nou 1 geluk: dat hoef ik niet meer!!!! Maar!!!
Op het moment zit ik zon beetje aan het punt waar je gaat voelen dat je paard net zijn achterhand ietsje naar buiten zwaait, net een ietsie over de buitenschouder wegvalt, dat je het aan voelt komen als hij even zijn aanleuning kwijt dreigt te raken, dat je net een fractie scheef zit en ga zo maar door.
Aan de ene kant is dat heel fijn natuurlijk, omdat dat wel getuigd van het feit dat mijn ruitergevoel zich wel degelijk aan het ontwikkelen is, en zoals mijn instructrice zegt altijd: Als je het zelf al in de gaten hebt is dat het halve werk!
Aan de andere kant voel ik mezelf nu dus een beetje de gemiddelde slome knol waar de reactie net te lang uitblijft!
Ik voel wel wat er gebeurt, eigenlijk zelfs best wel goed en ik kan het ook heel goed benoemen en ik weet de oplossing, maar toch ben ik steeds NET een tik te laat met reageren. Dan duurt het net een paar seconden langer dan het had kunnen duren. We leren onze paarden altijd snel schakelen om goed aan het been te zijn, en ik krijg het maar niet voor elkaar om daar sneller in te worden momenteel!!
Constant denk ik oliebol, aaaaargh, ah nee weer te laat, stupid-ass ben toch eens op tijd!! En ik wordt daar soms best gefrustreerd van.
Soms is het zo erg dat ik echt gek word van mezelf...
Wie heeft de ultieme tip om precies die frustratie uit de weg te gaan en mezelf erdoorheen te helpen

Overigens, als mijn topic hier niet hoort mag het gerust verplaatst worden.
Er zijn heel veel ruiters die hier nooit aan toekomen.