Ik zit al een poosje ergens mee, met een aanpak waar ik zelf totaal niet achter sta.
Een vriendin van me rijdt ons jong paard thuis, toen ze begon was het paard
enkel zadelmak, maar heeft daarna stilgestaan. Ze rijdt hem nu ongeveer een maandje.
Het paard is heel gevoelig in de mond(klein mondje) en naar mijn zin vraagt ze nog veelste veel.
Ze had een aantal klachten over de manier dat het paard liep:
- Zo wilde ze niet door plassen lopen
- Slecht aan het been, gaat harder (rare uitspraak)
- Onrustig in het hoofd
Ik ben er op een dag dat ze zelf niet kon, ook eens opgestapt om te kijken hoe het
paard daadwerkelijk aanvoelde. Bij geen van alle punten heb ik moeite gehad. Wel ondervonden dat het paard
concuquent gereden moet worden, maar niet met harde hand.
Vervolgens ben ik gaan kijken naar de manier hoe zij handelde en daar viel mij op
dat ze strak in haar hand is, terwijl wanneer je een stabiele rustig hand hebt, het paard ook
niet in gevecht gaat tegen het bit. In de stap wil ze dan wel dalen in haar hoofdhouding,
in de draf/galop vindt ze dat nog heel moeilijk. Dit is dan nu ook tegen haar gezegd.
Tot mijn grote verbazing zadelde ze vandaag ons paard op met het stick tussen haar benen vast
en deed ze sporen om(en dat na de uitspraak dat ze harder gaat als je been geeft). Ik heb tegen mijn
moeder dat ik het er totaal niet mee eens ben, zij heeft er dan wel voor gezorgt dat ze zonder stick ging rijden.
Persoonlijk vind ik dat een paard eerst aan een bit moet wennen en moet leren voorwaarts op eigen benen
moet kunnen lopen.
Ben ik nu te beschermend tegenover het paard met het feit dat ik het veelste snel vind om met
stick en sporen te rijden?
Btw; ik vind zelf totaal niet dat ik goed rij ofzoo, maar het gaat meer om de manier waarop.
Stick(zo noemen wij dat thuis):
.
.
ze zou je dankbaar moeten zijn dat ze op je paard mag rijden. Ik wist wel wat ik had gedaan.. in dit geval zou mijn paard voor mijn vriendin gaan.