Geplaatst Ik heb een kleine 4 jaar op een Friese merrie gereden die gauw in een eigen houding liep en altijd wat rennerig/gespannen was. Ik reed haar vaak lang en laag en veel op ontspanning. Helaas is dit paard verkocht, terwijl we eindelijk zover waren dat ik haar wat meer opgerichter wou gaan rijden. Ik rij nu op een jonge merrie (KWPN) die ik ook veel op ontspanning rijd en dit gaat ook goed.
De eigenaresse van dit jonge paard heeft ook een 12-jarige KWPN-er staan die Z2 heeft gelopen. Na een peesblessure moet dit paard wat rustiger aan doen en af en toe rijd ik dit paard (2 x in de week) en de eigenaresse geeft mij dan les. Het is een super leerpaard voor mij!!
Alleen... Ik laat constant, maar dan ook echt constant mijn teugels glippen. Het paard loopt dan wel nageeflijk, maar te laag en valt daar door helemaal uitelkaar. Ik heb wel contact met de mond, maar het is wat vrijblijvend, zeg maar. Ik rijd het paard mooi rond en loopt ze goed, laat ik mijn teugels glijden. Zelf denk ik, omdat ik een hele tijd paarden laag en op ontspannen heb gereden, dat het wat aangeleerd is. Ik ben gewoon constant bezig, op dit paard, om mijn teugels weer op maat te maken. De eigenaresse hamert er ook steeds op; NIET DIE TEUGELS UIT JE HANDEN LATEN GLIPPEN!!! Maar ja, het gebeurde steeds weer...
Wat is paardrijden toch ontzettend moeilijk... Zucht
Herkend iemand dit? Of heeft iemand de gouden tip? Zelf heb ik de teugels vervangen voor een springteugel met stukjes leer voor houvast, maar dit helpt niet...
Oh ja, voordat iemand commentaar heeft waarom ik 4 jaar lang een Fries paard alleen maar lang en laag rij: het was een fokmerrie, dus een deel van het jaar reed ik niet en vaak kon ik daarna weer op nieuw beginnen. Ook heb ik tussendoor een ander paardje gereden
Bedankt voor het lezen!
