Geplaatst Weg lopen van stal is ENG en een reden om op een slakkengangetje vooruit te lopen, hoofd hoog en de omgeving afspeuren naar niemendalletjes waar ze zou kunnen van schrikken (vooral gele dingen zijn favoriet). Op de terugweg is er geen probleem, is ze zelfs ietsje te vlot en schrikt ze alleen maar van dingen die het schrikken waard zijn (opvliegende vogel ofzo)
Ze heeft de heel leuke eigenschap om op "enge" momenten tilt te slaan. Ze gaat dan vanuit draf op de rem, zodra ze stil staat gaan de voorbenen de lucht in, en tijdens die stijger-maneuvre draait ze om haar as, zodat ze weer richting huis kijkt en zet het op een lopen. Godzijdank dat ik redelijk stevig in het zadel zit, want je ziet het amper aankomen.
Gelukkig doet ze dit nooit wanneer er verkeer in de buurt is, maar het zal ongetwijfeld wel gebeuren als ze deze grapjes blijft uithalen. Bovendien is mijn geluk ook ooit wel eens op en lig ik naast mijn paard tijdens zo'n maneuvre.
Vandaar ook dit topic: Is er een manier om dit op een vlotte, toch redelijk paardvriendelijke manier af te leren? Ik slaag er ondertussen al in om haar geen volledige draai te laten maken, en als ik een flinke brul geef is ze vaak plots weer poeslief tot ze het volgende excuus gevonden heeft. Maar ze blijft het wel proberen, terwijl ik het liever zou voorkomen.
De zweep heeft ze al gevoeld (en flink ook
) dit zorgt alleen maar voor meer verzet en trakteerd ze je op sprongen die bijna de hogeschool waard zijn. In achteruit zetten heeft geen zin, want dan lijkt de achteruit-knop plots defect te zijn?
Schrik reacties of angst lijkt het niet te zijn. Als ze schrikt in de piste zet ze het op een lopen, en vandaag was ze bang voor spelende koeien en het enige wat ze deed was kijken en snuiven. Die stijger-omdraai trukjes lijken echt puur verzet te zijn, alsof ze haar kudde op de manege niet wil achter laten. Alles om maar weer op vertrouwde grond te kunnen lopen.
Ik weiger te geloven dat ze dit doet puur om me te pesten, maar ik vraag me af hoe ik dit eigenlijk hoor aan te pakken?
Als ik in groep de baan op gaat, dan doet ze het niet. Ze trekt en stuiterd wel tot ze vooraan loopt, maar eens ze de kop te pakken heeft "durft" ze niet meer en moet een ander paard weer voorop.
) en de rest van de ruiters op stal zijn meer wedstrijdruiters die liever in de piste blijven. 
ze mag van mij traag lopen, zolang ze maar vooruit gaat, er hoeft van mij geen vaart achter te zitten. Op bepaalde stukken draaft ze spontaan aan, wat ik enkel maar kan toejuichen, hoewel ik dit niet toelaat op de terugweg. Als ik haar echter volledig laat stil vallen, gaat ze weer de lucht in. Een kleine aanmoediging, vaak enkel op stem, is voldoende om haar voorwaarts te houden. Wel het ene voorzichtige pasje voor het andere, en alles heeeeel goed in de gaten houdend (behalve op de terugweg).
