Bokt.nl

Citaat:

Boek: "Het atletische paard" van Horst Becker 2007
Oospronkelijke titel; Das athletische Pferd van Cadmos Verlag 2007:

Er zijn twee soorten lichtrijden: de Pruisische variant, die tegenwoordig overal wordt aangeleerd onder de naam lichtrijden, en de Engelse zit, die in de vergetelheid is geraakt. Wij zullen beide varianten bespreken en beginnen met de oorspronkelijke vorm, de Engelse draf.
De militaire omschrijving was ooit 'lichtrijden op Engelse wijze', en men kende links en rechts rijden. Bij het links rijden ging met staan wanneer het linkervoorbeen en het diagonale rechterachterbeen naar voren kwamen, bij het rechts rijden wanneer het rechter diagonale benenpaar (rechtsvoor en linksachter) naar voren kwamen. In het open veld werd afgewisseld tussen rechts en links, om zo de paarden gelijkmatig te belasten. Op de rijbaan reed men op de rechterhand rechts en op de linkerhand links, en zat men op de rijbaan dus op het binnenste achterbeen volgens de Engelse wijze. Dit had tot gevolg dat de binnenste kruisspieren sneller aanspannen en dus meer kracht ontwikkelen. Evenuteel uit takt lopen van een zwakker achterbeen werd zo gecompenseerd.
Bij lichtrijden op de Pruisische wijze zit men op het buitenste achterbeen, net als bij het tegenwoordige lichtrijden. De Pruisen excentreerden bij de cavalerie in zeer hoog draftempo een veel paarden galoppeerden aan iin de wendingen, wat natuurlijk tot een scheve balans leidde. Dan begon het lichtrijden; de ruiters moesten in de rechterdraf links rijden en in de linkerdraf rechts rijden (red. zoals de huidige manier dus), wat ertoe leidde dat de paarden uit balans raakten en daardoor ook niet meer in de hoek de juiste dynamiek hadden om te blijven galopperen onder de zittende ruiter. Wanneer u uit de hoek galoppeert, moet u dan ook een halve pas doorzitten.
Voor de mate van invloed die u als ruiter op de rijbaan uit kunt oefenen, is het van belang of u Engels of Pruisisch rijdt. Ik merkte dit verschil voor het eerst toen ik als jonge trainer aan de longe les gaf aan beginnende ruiters. [.....] Wanneer ik de ruiter op het 'verkeerde been' zette, dan liep het paard beter en gelijkmatiger. De hand waarin dit fenomeen het duidelijkst te zien was, was ook altijd de hand waarop het paard slechter galoppeerde, wat mijn theorie steunde dat de Engelse zit het binnenachterbeen sterker maakt.
Beide varianten van het lichtrijden kennen een nuttige toepassing: het tegenwoordig veel toegepaste Pruisische rijden voorkomt dat de paarden makkelijk vanuit de draf kunnen aangalopperen (er moet eerst een halve pas worden ingehouden). Deze vorm van lichtrijden helpt paarden bij het ontspannen en voorwaarts rijden. [......] In de grote volte is de ondersteunende werking van de Engelse zit het duidelijkst te merken, want het paard zal, als zijn zwakkere achterbeen binnen staat, graag naar het midden van de grote volte komen, waardoor de ruiter voortdurend moet corrigeren. Bovendien loopt het paard minder aan de buitenteugel dan op de andere hand. Wanneer de ruiter nu overgaat van Pruisisch op Engels, blijkt dat het probleem minder wordt of zelfs helemaal verdwijnt. Vaak lijkt het paard ook ijveriger. Veel ruiters ergeren zich aan de aanblik van een ruiter die op 'het verkeerde been' rijdt, maar probeer toch vol te houden. Het is beter om een evenwichtig bewegend paard te hebben dat hard op weg is om recht te lopen, dan te luisteren naar betweterige collega's.
Laten we nog eens kijken naar het voorbeeld van de travers: hierbij zorgt het binnenachterbeen voor de aandrijving en de kwaliteit van de beweging. Wanneer er druk wordt uitgeoefend op het buitenste achterbeen kan het binnenbeen makkelijk naar voren zwaaien, maar omdat de druk van de ruiter op het buitenbeen toeneemt, kan het binnenbeen niet goed aansluiten. bi jde Engelse zit gaat de ruiter zitten, wanneer het binnenbeen naar onderen komt, dus voor het een stap doet. Door de druk op het binnenachterbeen wordt de spierspanning groter, wat de bewegingsmechanica stimuleert.
{De zwaartepunten van druk en balans van de ruiter en de belasting van het paard moeten overeenstemmen, anders ontstaat er nooit eenheid in de beweging tussen ruiter en paard}

BrittKitt schreef:

Het huidige lichtrijden is toch zitten op het binnenachterbeen, maar in je tekst wordt dit andersom genoemd?

IlovePrinses schreef:

Als je op het goede been lichtrijd, en dan expres op het verkeerde been gaat lichtrijden, lijkt het net of je paard kreupel loopt.

Lalidan schreef:

BrittKitt schreef:

Het huidige lichtrijden is toch zitten op het binnenachterbeen, maar in je tekst wordt dit andersom genoemd?

Het huidige lichtrijden is staan als het binnenachterbeen naar voren komt. Want je staat immers als het buitenvoorbeen naar voren komt.

Wat ik altijd begrepen heb is dat het komt vanuit de gedachtengang dat je, door te gaan staan, de rug wat meer ontlast waardoor het binnenachterbeen makkelijker onder kan treden. Let wel, dit is niet mijn theorie, dit is enkel hoe het mij jaren geleden uitgelegd is.

Sleeper schreef:

IlovePrinses schreef:

Als je op het goede been lichtrijd, en dan expres op het verkeerde been gaat lichtrijden, lijkt het net of je paard kreupel loopt.

Dan is je paard niet soepel. Want je hoort geen verschil te voelen

MaaikeMo schreef:

Lalidan schreef:

Het huidige lichtrijden is staan als het binnenachterbeen naar voren komt. Want je staat immers als het buitenvoorbeen naar voren komt.

Wat ik altijd begrepen heb is dat het komt vanuit de gedachtengang dat je, door te gaan staan, de rug wat meer ontlast waardoor het binnenachterbeen makkelijker onder kan treden. Let wel, dit is niet mijn theorie, dit is enkel hoe het mij jaren geleden uitgelegd is.

Zo is het mij ook altijd uitgelegd

Lanita schreef:

Je kan toch wel voelen of je op het goede been zit of niet ?

Sleeper schreef:

Lanita schreef:

Je kan toch wel voelen of je op het goede been zit of niet ?

Ja maar dat is wat anders dan een paard dat aanvoelt alsof het kreupel loopt

mirkip schreef:

Boek: "Het atletische paard" van Horst Becker 2007
Oospronkelijke titel; Das athletische Pferd van Cadmos Verlag 2007:

Er zijn twee soorten lichtrijden:....

Torius16 schreef:

Waarom in de hogere dressuur (vanaf L2) doorzitten?
Waarom zitten die westernruiters toch altijd door (en die kunnen meer met hun paard dan wij 'Engelse' dressuurruiters al zeg ik het zelf)
Waarom hoor ik springruiters nooit over dit soort zaken?

Citaat:

In ieder geval interessant onderwerp dit en idd komt dit nou echt vanuit de theorie zoals hier gesteld of is er toch ook een stukje regelgeving bij c.q. afspraken ie we met elkaar gemaakt hebben?

Torius16 schreef:

Geweldig zo theoretisch als dit allemall belicht wordt en het zal ook allemaal wel kloppen.
Ben echter meer een 'gevoel' ruiter dan 'theorie' ruiter en vraag me een aantal zaken af:

Waarom in de hogere dressuur (vanaf L2) doorzitten?
Waarom zitten die westernruiters toch altijd door (en die kunnen meer met hun paard dan wij 'Engelse' dressuurruiters al zeg ik het zelf)
Waarom hoor ik springruiters nooit over dit soort zaken? Als we het over balans hebben dan zijn zij hier toch écht beter in hoor vind ik (en dat uit de mond van een 'dressuurder).
Vind dat springruiters vaak veel meer controle hebben over hun paard, zich snellerer zaken eigen maken als galopwissel, wijken etc. en veelal steeds vanuit doorzitten of verlichte zit...

In ieder geval interessant onderwerp dit en idd komt dit nou echt vanuit de theorie zoals hier gesteld of is er toch ook een stukje regelgeving bij c.q. afspraken ie we met elkaar gemaakt hebben?
Immers de roll kür was eerst uit den boze en nu staat in P&S hoe het wel zou mogen/kunnen/moeten...

Laat je horen!!!

LindyH schreef:

Een nadeel van lichtrijden is dat je het paard niet evenredig belast. Doorzitten is dus in principe beter (als het goed wordt uitgevoerd), vandaar dat dat vanaf de L2 wordt gevraagd.