Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-12-09 13:11

aanstelleritis of toch angst??

Geplaatst door de TopicStarter : 06-12-09 13:11

Ik heb een geweldig paard!! kan er alles mee, bosritten, strandritten, langs de weg, groot verkeer, geen probleem allemaal.. ik zou er bij wijze van spreken zo op zaterdagmiddag de binnenstad mee door durven, weet zeker dat ze dan geen stap verkeerd zal doen. Ook met wedstrijden op vreemd terrein kijkt ze nooit ergens naar, superpaardje dus....
maar...

thuis in de bak is het vaak drama!!
we hebben een fijne droge buitenbak met goede verlichting. Het is wel vrij open, dus winderig. Aan 2 kanten is de bak omringd door weiland, en aan een lange zijde is een moestuin.. en dat is dus het probleemgebied.
Er staan daar bonen, bessenstruiken, aardappels en aardbeienplantjes, en die zijn zooo vreselijk ENG!! ze kan daar echt nooit ontspannen langs lopen. Het is wel eens gebeurd dat er een konijn, kat of hond tussen de bessenstruiken vandaan komt, dus ik denk dat ze daar ooit ernstig van geschrokken is, maar dat is al tijden geleden.
Ik kan dus alleen op de zijde/helft MBF lekker rijden, en KEH is dus erg gespannen, dan gaat de kop er op, en loopt ze maar te kijken.

ik heb al van alles geprobeerd, let goed op mn ademhaling, kijk zelf de andere kant op, probeer het te negeren, boos worden. maar zonder resultaat.

Het is niet zo dat ze wegrent, maar ze is heel gespannen en zakt zowat door haar achterbenen van.. angst?? ik weet niet of het echt angst is... zou het aanstelleritus kunnen zijn? of doen paarden dat niet. Het is een bak waar ze al jaren in loopt, die steeds het zelfde is (behalve de moestuin dus, die verandert nog wel eens).

Ik heb de zomer vooral veel buiten gereden, het 'probleem' dus een beetje ontlopen. Maar dat is natuurlijk niet echt een oplossing. En ik merk dat we dressuurmatig van het vele buitenrijden niet echt beter worden. We lopen dan ook tegen een paar dingetjes aan van aanleuning/ontspanning/controle en goed ruggebruik waar we echt op moeten oefenen.

wie herkent dit probleem en weet raad?

ik heb al over verhuizen gedacht, maar dat doe ik liever niet, want ik heb het verder prima naar mn zin op deze stal. en lijkt me ook niet echt een oplossing, maar meer ontlopen van het probleem.

Ik heb wel les, maar tijdens de les is het ook heel lastig om haar aandacht er bij te houden, ze blijft maar kijken naar die lange zijde, hoe hard ze ook aan het werk moet.

**Geplaatst**: 06-12-09 13:21

Re: aanstelleritis of toch angst??

Geplaatst: 06-12-09 13:21

Ik ben opgehouden met me afvragen waarom ze het doen, steek liever mijn tijd in zoeken naar dingen die werken

Wat ik allemaal doe:
- wegblijven uit de enge kant, als madam dan een ontspannen klein voltje wil lopen in de andere hoek, mag ze er daar ook 20 lopen van mij

- Niet trekken maar blijven rijden, blijf je stelling vragen en sta niet toe dat ze kijkt of zich aan je hulpen ontrekt
- Vraag aandacht: met je been, met je hand, met je stem, maar aandacht!
- Zelf niet kijken!
- Hou de arbeid er in, niet toestaan dat ze gaat sloffen
- Blijf rustig: paniek, woede, angst, frustratie, daar kunnen jullie niks mee. Kies een oefening waarvan je weet dat die zeker lukt en sluit af. Als niks nog lukt: sluit af voor je paard dingen gaat uitvinden die blijken te lukken

- Je paard moet bereid zijn je te vertrouwen en jouw aanwijzingen volledig te willen aannemen. Durf gerust eens doorstellen, verder dan je zou doen volgens het boekje zeg maar, ze moet leren dat jij kiest en niet zij. Ik bedoel geen getrek e! Alles licht houden en met veel activiteit, maar wel durven begrenzen.
- Zelf sneller worden.
- Grondwerk kan ook helpen, ik doe geregeld wat leidoefeningetjes en zo

**Geplaatst**: 06-12-09 13:39

Geplaatst: 06-12-09 13:39

Een paard stelt zich niet aan , denk dat de fout bij jou ligt , dat je buiten gewoon op het gemak gaat rijden en het paard in zijn eigen tempo kan en mag lopen , word niks van gevraagd dus hij doet een beetje zijn eigen ding, dus jullie zijn samen aan het rijden en het paard heeft de leiding, maar zodra je wil gaan werken in de bak draait die rol om voor het gevoel van het paard, jij wil de leiding helemaal krijgen die hij normaal heeft of samen met een buiten rit.

Probeer eens met de zelfde gedacht te werken in de bak, verdiep je ook in de techniek en werk eens een keer los voor je gaat rijden, zet je paard vanaf de grond aan je hulpen, dan accepteert hij jou hulpen waarschijnlijk ook beter met rijden, zet hem b.v buiten ook eens aan het werk ook buiten moet hij jou dragen dus meer zijn achterhand gebruiken, rij buiten ook eens in stelling en buiging, doe eens een schouderbinnen en traver buiten, dan is de link van buiten en in de bak wat dichter bij mekaar voor het paard, zeker als je veel buiten rijd en dan word er ineens verwacht dat hij in de bak aan de hulpen is die of hij niet goed snapt of jij hem niet kan vertellen.
Het belangrijkste is de samenwerking , een beetje geven en nemen, je paard geeft aan als jij te veel wil , leer daar naar luisteren, meestal ligt de fout echt bij de ruiter.

**Geplaatst**: 06-12-09 13:44

Geplaatst: 06-12-09 13:44

Kun je longeren in de bak?

Dan zou je eens kunnen kijken of je haar aan de longe ontspannen over die lange zijde kunt laten lopen, zodat je zeker weet dat jij niet degene bent die gaat spannen. Lekker lang en laag bijzetten en goed aan het werk houden. Eventueel wat balkjes neerleggen zodat ze daarop moet letten.

**Geplaatst**: 06-12-09 13:46

Re: aanstelleritis of toch angst??

Geplaatst: 06-12-09 13:46

Paard aan het werk houden, volte maken aan de veilige kant en deze telkens groter maken en zo er langs.

**Geplaatst**: 06-12-09 13:51

Re: aanstelleritis of toch angst??

Geplaatst: 06-12-09 13:51

kijk is of ze het bij een ander ook doet!?

**Geplaatst**: 06-12-09 14:05

Geplaatst: 06-12-09 14:05

ik doe het ook zo als pasdedeux.. volte beginnen op de veilige kant,en dan uitbreiden naar de 'angstige' kant en zodra ze dan druk word ga je gewoon weer an de hoefslag af..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-12-09 14:17

Geplaatst door de TopicStarter : 06-12-09 14:17

longeren in de bak mag helaas niet.
met anderen (oa mijn dochtertje) doet ze het ook, maar minder heftig.
aan het werk zetten buiten kan ik wel meer doen idd.
we doen in de bak ook al heel veel voltes, daar wordt ze wel iets rustiger van, maar die concentratie is heel snel weer weg.
grondwerk doen we eigenlijk niet, daar kan ik me wel eens in gaan verdiepen. Als ik er naast loop langs de 'enge' kant dan kruipt ze achter me weg.

**Geplaatst**: 06-12-09 14:24

Re: aanstelleritis of toch angst??

Geplaatst: 06-12-09 14:24

En als je er naast blijft staan op de enge kant?
Net zolang tot ze ontspannen naar de tuin durft te kijken(en dan wat lekkers toestoppen)

Paarden hebben een enorm geheugen.Eén van mij was ooit eens geschrokken van een opvliegende vogel.10 jaar later was dat paadje nog steeds eng....

**Geplaatst**: 10-12-09 14:58

Geplaatst: 10-12-09 14:58

mijn pony ziet ook spoken en bij ons komen er ook katten uit de bosjes ...heel fijn allemaal! wat ik doe is juist er niet op letten, gewoon doorrijden en dan ga ik me maar meer concentreren op mijn houding/ zit e.d... dan ben ik veel meer met mezelf bezig en merkt hij dat ik er geen aandacht aan besteed. werkt best prima...nu ben ik al een paar maanden verder en de enge hoek, daar loopt ie gewoon door

**Geplaatst**: 10-12-09 15:09

Geplaatst: 10-12-09 15:09

die van mij is de laatste tijd heel druk, en die zoekt nu gewoon wat om eng te vinden, dus opzich aanstelleritis kan wel als je het aan mij vraagt... Wat bij mij werk is extreem consequent, niet alleen als je erop zit maar ook er naast. Doet ze het ook met een halstertje aan de hand? anders de hele tijd als ze wil kijken, laten weten hier ben ik. En wees d'r voor dus zorg dat ze geen tijd heeft voor die moestuin, dus de hele tijd (schijn)overgangen, figuren, weetikveelwat rijden, zodat ze maar met jou bezig is, misschien helpt 't

**Geplaatst**: 10-12-09 15:24

Re: aanstelleritis of toch angst??

Geplaatst: 10-12-09 15:24

haha de uitdrukking aanstelleritis vind ik geweldig

nu om op je probleem terug te komen: kan je paard de rijbak zien vanuit de weide of stal? want vaak is het zo dat paarden op vreemd terrein minder snel "opkijken" schrikken van wat wij als "vreemd" of nieuw beschouwen, omdat ze gewoonweg niet weten of dat iets zo hoort of niet, alles is "nieuw" en spannend en als ij hier rustig mee om kan gaan en je paard is verder rustig in het hoofd/ingesteld. Dan heb je een droom om mee buiten te komen. Thuis hebben ze echter de tijd om alles te "bestuderen" en kunnen ze op de kleinste verandering reageren. Ik veronderstel dat er in de moestuin gewerkt wordt en er dus wel degelijk dagelijks kleine verschillen zijn waarop je paard reageert. 't enige wat je kan doen is je paard actief bezighouden, afwenden en figuren inzetten nog voor je paard de kans heeft naar de enge plaats te kijken en steeds proberen op te schuiven en zo de "enge zone" verkleinen. Als je toch de "enge zone" volledig afgaat, de aandacht bij jou houden door overgangen en tempowissels te rijden.

@midgie: sommige paarden kunnen zich wel aanstellen. bv mijn paard kijkt zelden van iets op,is een droom om mee te nemen op wedstrijd en op wandeling. In onze binnenbak wordt momenteel gewerkt en er lag enkele weken terug een hoopje zaagsel. Hier zijn we op elke hand 2x doorgewandeld als opwarming, geen enkele keer heeft ze meer gereageerd dan eventjes geblazen en is er telkens netjes doorgestapt, wanneer ik aandraafde sprong ze 2m op voorhand al weg en wilde niet meer door de zaagsel plek. Na 1x goed benen erin en een schreeuw van mij liep ze er weer netjes door en heeft voor de rest zelfs niet meer opgespannen of niks. in mijn ogen is dit dan toch een beetje aanstellen in de hoop niet te moeten werken.

**Geplaatst**: 10-12-09 15:27

Geplaatst: 10-12-09 15:27

Ik denk ook aanstellen. De mijne, die intussen ook tot de jaren van verstand gekomen is, heeft in elke bak waar we ooit gereden hebben (binnen, buiten, maakt niet uit) haar 'schrik-hoekje'. Dat is een plek waar ze niet goed door wil lopen. Als je haar dan de kans geeft gaat ze zich ontzettend aanstellen en wordt er niet meer gewerkt. Als je doorvraagt en haar aan het werk zet loopt ze zo door.
Pure aanstelleritis dus.

**Geplaatst**: 10-12-09 18:45

Geplaatst: 10-12-09 18:45

petitparis schreef:
@midgie: sommige paarden kunnen zich wel aanstellen. bv mijn paard kijkt zelden van iets op,is een droom om mee te nemen op wedstrijd en op wandeling. In onze binnenbak wordt momenteel gewerkt en er lag enkele weken terug een hoopje zaagsel. Hier zijn we op elke hand 2x doorgewandeld als opwarming, geen enkele keer heeft ze meer gereageerd dan eventjes geblazen en is er telkens netjes doorgestapt, wanneer ik aandraafde sprong ze 2m op voorhand al weg en wilde niet meer door de zaagsel plek. Na 1x goed benen erin en een schreeuw van mij liep ze er weer netjes door en heeft voor de rest zelfs niet meer opgespannen of niks. in mijn ogen is dit dan toch een beetje aanstellen in de hoop niet te moeten werken.

Ja nou ik geloof niet in aanstellen, dat kunnen eigenlijk alleen mensen bedenken,
Dat hij erdoor liep toen jij flink been gaf is ook logisch voor dat moment ,hij krijgt dan net op het juiste moment een juiste leiding, maar waarom die schreeuw dan weer??
Die schreeuw is weer menselijke onmacht en misschien aanstelleritus, zonder schreeuw had hij ook gegaan denk ik.

**Geplaatst**: 13-12-09 13:43

Geplaatst: 13-12-09 13:43

juval schreef:
Het is een bak waar ze al jaren in loopt, die steeds het zelfde is (behalve de moestuin dus, die verandert nog wel eens). .

Hier staat naar mijn idee de reden waarom het zo eng blijft. Paarden in het wild moeten elke kleine verandering zien, wantrouwen bosjes omdat er iets in kan zitten, wat bij jouw paard dus ook nog het geval was!!

Wij hebben precies zo'n zelfde zijde, allemaal bosjes en daar lopen kippen in en schapen achter. Dat is onze rodeo bak

Wat het beste werkt is iemand die in de bak staat en je er ff doorheen loodst. Mijn instructrice riep altijd: "Gewoon doen alsof je gek bent!"
Zij vindt de lange zijde nog steeds elke keer eng, want nja, het is nou eenmaal een erg enge plek. Maar we kunnen nu na een kwartiertje stevig inrijden er weer in een rechte lijn langs draven (ipv wegrennen en bokken). Wat grondwerk vantevoren wil ook nog wel eens helpen. Fftjes met z'n 2tjes bij die enge zijde staan, rook ik m'n sigaretje en daarna kunnen we beginnen.

Je zei ook dat ze het bij andere minder doet, dan doe jij toch iets verkeerd waardoor ze heftiger reageerd. Vraag aan je dochtertje bijv. wat ze doet bij die lange zijde waar ze rustig van wordt.

**Geplaatst**: 13-12-09 19:07

Re: aanstelleritis of toch angst??

Geplaatst: 13-12-09 19:07

Ach mijn pony wou vandaag ook niet door een paar plassen water op een pad over het land. eerst gewacht, toen meer been, geen reactie.. afgestapt, loopt er zo door, toen weer opgestapt en ging ze bij de volgende plas weer zeiken.. toen ook een keer geroepen: hee schiet op nou! en ze stap er zo door en heeft de rest van de rit niet meer moeilijk gedaan.

**Geplaatst**: 14-12-09 18:20

Re: aanstelleritis of toch angst??

Geplaatst: 14-12-09 18:20

Nou de eerste verlichtingspaal staat op, we hebben ook weer even ernstige discussie gehad over wie mag sturen en welke reactie er hoort te volgen op beendruk (op zij en niet omhoog dus).

**Geplaatst**: 14-12-09 23:07

Geplaatst: 14-12-09 23:07

die van doet dat ook

en nu heb ik eindelijk ( na een jaar zoeken er wat op gevonden)
werkt niet altijd maar begint vaker te worden

als ze daar gespannen of meer voorwaarts word ga ik daar gewoon halthouden en wacht ik gewoon ff
babbel met haar en stap weer verder.
en dat herhaal ik paar keer
longeren om de 'spannende plekken' wil ook wel eens helpen

en nog nog een tip de spannende kant keer afzetten ( met hinderernissen ofzoiets)
en laat je paard daar maar een tijdje gezellig instaan kijken of ze het dan nog zo spannend vind

succes ermee

**Geplaatst**: 15-12-09 16:46

Geplaatst: 15-12-09 16:46

rustig blijven proberen, hou haar bij jou als je aan de enge kant van de bak rijdt en hou haar aan het werk. Verder al veel nuttige tips genoemd hier, dus ik heb weinig meer toe te voegen. Maar zorg in ieder geval dat je die kant niet ontwijkt! Daarmee bevestig je voor je paard dat het daar maar eng is en hou je haar spanning in stand.

**Geplaatst**: 15-12-09 17:51

Geplaatst: 15-12-09 17:51

Aanstelleritus bestaat niet. Paarden vinden dingen spannend op een heel andere manier dan wij dingen spannend vinden. Het heeft weinig zin je af te vragen waarom je paard iets spannend vind, je kan beter accepteren dat ze het spannend vind.
Dit kan veranderen per plek, kant van het paard, gemoedstoestand van het paard, gang/snelheid, manier waarop jij reageert, etc, etc.
Probeer het punt te zoeken waarop er iets spanning is en dat punt steeds even op te zoeken. Weer naar het punt en weer terug, totdat dat geen spanning meer oplevert. Dan kan je iets verder gaan. Dan is het al snel geen issue meer.

**Geplaatst**: 15-12-09 18:42

Re: aanstelleritis of toch angst??

Geplaatst: 15-12-09 18:42

ik heb het ook gehad met wib, langs de bak staat hoog gras en als het stevig waaide schrok ze ook vaak daarom ben ik ook een x er van afgegooid hihi.

wat ik heb gedaan is wezen longeren alleen maar voltes in die hoek waar ze schrok en geen stem gebruikt gewoon late draven. elke x opnieuw dat heb ik een maand gedaan en nu schrikt ze niet meer maar loopt er ontspannen naast,

ook bond ik ervast aan in de andere hoek wel aan dezelfde zijde en ging der lekker poetse en dan zat ze een beetje naar die enge kant te kijken en dat oop steeds opnieuw gedaan.

Groetjess

**Geplaatst**: 15-12-09 19:40

Re: aanstelleritis of toch angst??

Geplaatst: 15-12-09 19:40

Nou de laatste methode die bijzonder goed werkte: paard flink doorstellen (neus aan je voet ongeveer, wél contact licht houden!!), activeren en rijden maar. Paard liet de hals vallen, werd super los, en vergat dat er iets eng was simpelweg omdat ze toch niet kon kijken.

Paar dagen zo erlangs en dan is het weer over.

**Geplaatst**: 16-12-09 00:02

Geplaatst: 16-12-09 00:02

Dat werkt zeker goed, Poes. Je moet alleen wel besluiten of dit een terugkerend probleem is dat je echt wil oplossen of dat dit een incident is.
Als je je paard flink strak houdt en niet de kans geeft om te reageren, helpt dat vaak goed voor het moment, maar je laat het je paard niet zelf uitvinden. Voor een echt blijvend effect, groter (zelf)vertrouwen, moet je je paard juist de kans geven om te reageren en er zelf uit te komen.
Juist omdat dit zich in de eigen bak afspeelt, neem ik aan dat je het probleem voor eens en voor altijd op wilt lossen

Bij een incidenteel iets op straat bijv. is het makkelijker om de aandacht er gewoon goed bij te houden

**Geplaatst**: 16-12-09 00:35

Geplaatst: 16-12-09 00:35

poes schreef:
Nou de laatste methode die bijzonder goed werkte: paard flink doorstellen (neus aan je voet ongeveer, wél contact licht houden!!), activeren en rijden maar. Paard liet de hals vallen, werd super los, en vergat dat er iets eng was simpelweg omdat ze toch niet kon kijken.

Paar dagen zo erlangs en dan is het weer over.

MM erg diervriendelijk weer deze manier, wat denk je wat er gebeurd als je dit zo doet in het lichaam van het paard en waarom denk dat hij zijn hals laat vallen, bedenk ook wat er tussen de oren gebeurd?? Ik vind het breken en als ik het zou zien zou ik je van je paard af trekken, sorry maar snap niet waarom sommige mensen paarden hebben

**Geplaatst**: 16-12-09 08:01

Re: aanstelleritis of toch angst??

Geplaatst: 16-12-09 08:01

Nou als mijn paard beslist dat ze anders wel omhoog mag gaan omwille van een paal die ze al 1000 keer gezien heeft, en daarbij volledig mijnj hulpen negeert, dan vind ik het tijd om ook eens door te reageren.

Ik kan kiezen: 1000 keer opnieuw er geduldig langs, met gewone stelling, waarop zij zich hardhandig uit mijn handen trekt (wat ik ook niet fijn vind), naar mijn been slaat en probeert weg te steigeren OF met een heel licht contact eens flink doorstellen, aandacht onvoorwaardelijk bij mij zetten (want dat is rijden zi naar mijn idee, ieder stukje dat ze van zichzelf houden is gewoon deel gevaarlijk) en paard er zo doorheen loodsen. Ze staat in hele aardige conditie, en ze zag er een pak vrolijker uit bij het 'breken' dan toen ik haar zo'n beetje liet doen

Mijn eerste prioriteit in de bak is nog altijd mijn veiligheid, en die van haar, en ik doe er alles aan om supercorrect te zijn, en dat betekent ook dat ik consequent ben.