Bokt.nl

Citaat:

Je hebt het vast wel eens gehoord: een paard moet nageven (= ontspannen in nek- en kaakgewricht). Dat is niet alleen omdat het er zo mooi uitziet, het heeft ook zeker een andere functie. Een paard dat gaat nageven is ontspannen en kan zijn gewicht beter verdelen. Als er eenmaal nageeflijkheid is, kan het paard aanleuning nemen.
Onder aanleuning word verstaan dat het paard het bit aanneemt uit de hand van de ruiter en er dus niet tegen in protest gaat. Er ontstaat een elastische druk op de teugel die door een nageeflijk paard wordt aangenomen als gevolg van het begrenzen van de ruiterhand. Er zijn een aantal voorwaarden om nageeflijkheid en uiteindelijk aanleuning te krijgen van je paard:
• De ruiter moet een stille hand hebben, dwz stil ten opzichte van het paard, zodat het paard de hand van de ruiter vertrouwd. Het paard moet dus niet in paniek raken als de druk in de mond wordt vergroot of als deze juist wegvalt.
• Het paard moet voor de kuit zijn, dat betekent dat het meteen moet reageren als jij een hulp geeft met je kuit.
• Het paard moet vertrouwen hebben in de hand van de ruiter. Het moet dus niet in paniek raken als de druk inde mond wordt vergroot of als deze juist wegvalt.
Als je paard na gaat geven, dan kun je dat als ruiter voelen aan een aantal dingen. Er is een lichte druk in je hand (dus je draagt niet voor je gevoel het hele gewicht van het paard) en het paard wil graag voorwaarts gaan. Een paard dat niet voorwaarts is, zal nooit kunnen nageven op een goede manier! Verder zal het paard zijn rugspieren ontspannen en daarbij zal de schoft iets omhoog gedrukt worden. Als ruiter kun je makkelijker zitten en de bewegingen van de paardenrug beter volgen.

Om aanleuning te krijgen moet je het paard zover naar voren drijven, zodat het steun zoekt bij je hand. Die steun moet je vervolgens opvangen met je hand en je zit en een onafhankelijke zit is daarbij onmisbaar. Met een onafhankelijke zit bedoelen we dat je op het paard kan zitten zonder het paard daarbij te hinderen. Je hangt dus niet aan de teugels of klemt je benen vast om het paard heen omdat je er anders afvalt.

Een paard dat ‘aan de teugel’ loopt, loopt op een rechte lijn recht en in de wending licht gebogen naar de kant waar het naartoe gaat en heeft een beheerste drang naar voren. Hij is dus aan de hulpen van de ruiter.

Een paard kan ook achter de teugel lopen. Het paard onttrekt zich dan aan de teugelwerking door het hoofd te diep en naar achteren te brengen en op te krullen.

Een paard kan ook tegen de hand gaan lopen. Het onttrekt zich dan aan de teugelwerking door hoofd, nek, hals en kaak stijf te houden en hoofd en hals vooruit te steken.

Om te controleren of je paard goed aan de teugel loopt, kun je hem zijn hals laten strekken. Dat is dus niet de teugels losgooien, maar met je hand toestaan dat het paard zijn hals laat zakken. Een paard dat achter de teugel loopt, zak niet reageren en zijn hoofd opgekruld laten, zodat je teugels als twee waslijntjes komen te hangen. Een paard dat tegen de hand loopt, zal de teugels als het ware uit je handen trekken en niet je hand volgen en zijn neus naar beneden brengen.

lovelanga schreef:

zoals de titel al zegt, wat is nou precies de juiste aanleuning?