Nu zeg je het nog eens héééééé.
Tuurlijk wil je vriend zijn en af en toe als het je nodig lijkt de leider.
Wel bij mensen zou deze formule soms kunnen lukken, ik zeg het voorzichtig soms.
Maar bij paarden lukt zoiets nooit, paarden zijn geen mensen en ze denken dus geheel anders als wij, zij zien de dingen echt heel zwart - wit, dit wil zeggen goed of kwaad, maar dus niks grijs, zo van bijna goed is toch ook een beetje goed, dit werkt bij een paard echt niet.
Je bent de leider of je bent het helemaal niet, zo denkt een paard, en je paard is braaf genoeg om zo verder te kunnen maar dan kom je niet vooruit, werk aan jouw leiderschap en je plezier met je paard zal vele malen groter worden.
En je haalde daar weer aan dat rondkijken da's nieuwschierigheid, kan goed zijn maar zijn aandacht moet op dat moment bij jou zijn, dus echt nergens anders, zoek geen excuses voor je paard, denk (zwart-wit) , als je vraagt vooruit te lopen heft je paard maar één ding te doen, en das voorwaarts te lopen, niks meer of niks minder.
En dit natuurlijk met de glimlach, want je bent een vriendelijke leider, maar niet zijn vriendje.
tessa_brian schreef:tuurlyk ben ik het er mee eens dat de ruiter de leider moet zijn. maar ik wil tegelijker tijd ook een vriend zijn van me paardjes. op buitenrit doet ie alles wat ik vraag en loopt ie onwijs goed. En hij is werkwillig. Dat stil staan is nieuwschierigheid. Gisteren heb ik eerst alleen gestapt, slalom, balkjes daarna even gedraafd en zelfs nog gegalopeerd en t ging echt heel goed. Hij deed in het begin nog wel een paar keer de andere kant op lopen. en een paar keer stil staan ben streng geweest en toen ging het heel goed.