Maar omwille van een peesblessure van mijn paardje heb ik al 2 jaar niet meer gereden.
Nu moet ik zeggen,
Daarvoor ging het goed,
maar werd het ook steeds erger,
ik ging me bijvoorbeeld bij alles wat lawaai maakte voorstellen dat mijn paardje ervandoor ging gaan.
en ging ook steeds naarvoor zitten dan,uit angst,wat mijn paardje zo zenuwachtig maakte dat ze er dan ook echt vandoor ging.
Voor derest ging alles prima,alleen mijn angst was wel vervelend.
Ik ben niet bang van mijn paardje,absoluut niet,zij is mijn schatje,en ik vertrouw haar meer dan alles.
Maar ik ben zo bang geworden van rijden.
Zeker nu,nu het 2 jaar geleden is.
Mijn eigen paardje kan niet meer rijden,door die blessure,
Dus ik heb besloten om een paar lesjes te nemen op manegepaardjes eerst,om het terug gewoon te worden.
Maar zelfs op die manegepaardjes maak ik me heel de tijd druk.
Ik ga me heel de tijd dingen voorstellen,zoals 'oh nee,nu gaat hij er vandoor gaan,' of 'nee,nu komt er iets aan en hij gaat erg schrikken'
Na een tijdje gaat het dan wel weer,maar nog niet helemaal zorgvrij.
Ik weet dat je moet paardrijden met je verstand,
maar dit is niet meer verstand,
ik ga mezelf nog eens verongelukken met zo heel te tijd te denken,
dat is gewoon levensgevaarlijk als je zo gaat paardrijden.
Ik rijd heel erg graag,en de angst word ook elke keer wat minder,
maar weten jullie mischien iets?
. Ik ben in januari van mijn paard gevallen en had mijn arm gebroken. Ook flink geschrokken. Gelukkig mag ik op paardjes van stal rijden. Dat is even wennen, maar probeer niet aan enge scenario's te denken. Denk aan je houding en blijf oplettend. Dat is het belangrijkste, als je rustig handelt als je paard schrikt heb je er meer aan dan dat je gaat paniekeren. En daarnaast, de paarden voelen ook dat je bang bent.