Laat ik even mn verhaal van voor af aan beginnen.
Ik heb dus sinds september een nieuw paardje, een half arabiertje van bijna 8.
Voordat ik hem kocht stond hij in een manege, waar ik overigens nooit ben geweest,
ik kocht hem bij een familielid van me.
Al snel werd duidelijk dat hij op die manege toch behoorlijk mishandeld moet geweest zijn.
Maar toch, ik hield al zo veel van het beestje en het was een goeie combinatie dus heb ik besloten hem toch maar te nemen.
Hij kwam bij mij thuis te staan, 24/7 op de wei en hij kon ook dag in dag uit op stal.
Zo zijn we zachtjesaan beginnen rijden in de piste vlak bij m'n huis.
Dit ging echt goed en in de omgang was het ook een schatje.
Ik kon hem zonder problemen vangen op de wei, recreatief wat licht dressuurwerk gaan rijden, gaan wandelen, ...
Kortom, het was echt veel verbeterd en ik had het gevoel dat de pony echt gelukkig geworden was.
Hij schrok nog wel van sommige dingen maar dat kon ik hem best vergeven als je zijn verleden bekijkt.
Maar toen het winter werd kon ik thuis niet meer rijden, te snel donker, te koud, te nat,...
Er was altijd wel iets wat me belemmerde en ik werd het behoorlijk beu.
Wat een geluk dat er toen net dicht bij mij thuis een nieuwe manege gebouwd werd.
Eind december kon ik daar intrekken en dat dee ik dan ook meteen.
Het is een kleine manege met enkele manege paarden en een stuk of 12 eigenaarspaarden.
Hij was echt rustig op stal en ook in de piste, toen ik met hem alleen reed dan toch.
Maar toen ik in de lessen mee ging doen werd hij echt helemaal anders.
Hij schrok van alles, schoot pijlsnel weg in rengalop, blijft opeens stokstijf staan en draait zich dan met een kwartdraai om om zo weg te stormen, ...
Hij heeft een enorme angst van iedereen die lesgeeft in de piste, van de andere paarden en vooral
van het gevreesde bakje waarmee de poep opgeschept wordt.
Daar loopt hij in een boog van wel 6 meter omheen, als ik hem niet tegen zou houden gallopeerde hij er gewoon weer vandoor..
Ik heb gewoon helemaal geen plezier meer in de lessen zo, en volgens mij hij ook niet.
De lessen die ik volg zijn geen echte manegelessen, maar eerder een soort van privéles met verschillende ruiters.
Die leraar probeert me dus ook best te helpen maar dat gaat gewoon niet erg goed
want van zodra hij in de buurt komt schiet mn pony weg, wat ik ook probeer.
Langs de andere kant, in het weekend zijn er manegelessen die door iemand anders gegeven worden.
Deze rijd ik ook soms mee om hem wat beweging te geven.
Hierin voel ik dat hij veel sneller gaat ontspannen en gewoon ook meer op zijn gemak is.
Er rijden dan ook niet van die paarden mee die de andere gaan ophitsen en daarbij voelt hij zich merkelijk beter.
Natuurlijk blijft hij dan ook wel schrikken en wegrennen, maar toch wel een stuk minder.
Nu vraag ik me af wat ik hier aan kan doen..
Ik kan hem natuurlijk best gewoon terug thuis zetten en zo verder gaan doen.
Maar wat als de angst daar terugkeert?
Ik ben de enige thuis die met paarden bezig is, de rest kijkt er zowat niet naar om.
Ze trekken zich ook niet echt aan wat er gebeurt en als ik het hen probeer uit te leggen
zeggen ze gewoon 'nou dat moet je mij niet zeggen, ik weet niks af van paarden'.
Daar heb ik dus ook niet veel aan, ik ben gewoon een beetje ten einde raad.
Ik weet best veel af van paarden, maar voel me op een manege toch meer op mijn gemak
omdat ze me daar ook met vele dingen kunnen helpen en zo leer ik alleen maar bij.
Maar ik zit met een ongelukkige pony waarvan ik weet dat hij veel gelukkiger zou kunnen zijn.
Het rijden is ook niet meer fijn zo.
Het grootste probleem is dat het zo een kleine manege is dat de piste steeds bezet is,
ik kan hem dus helemaal niet vaak rijden en bovendien staan de mensen me er ook niet echt aan.
Niet dat ze niet vriendelijk of behulpzaam zijn ofzo, het zijn gewoon niet allemaal mijn type mensen.
Ik dacht ook met wat grondwerk te beginnen maar dat lukt dus niet aangezien de piste nooit vrij is
bovendien zijn die mensen daar ook niet echt mee bezig dus zal ik weer nagekeken worden.
Dus dacht ik met hem naar een andere manege te trekken tot ik hem weer helemaal onder controle heb.
Ik bedoel maar, ik kan hem evengoed weer thuis zetten en negeren.
Maar in de winter moet hij zowieso weer op manege en dan begint het gewoon weer van voor af aan.
Iemand enig idee wat ik zou kunnen doen?
Zowel rijtechnisch als het manegefeit?
Het lijkt me geen goed idee om hem te straffen aangezien zijn verleden.
Ik probeer hem zo goed mogelijk vooruit te houden en niet te kijkerig te laten worden.
Wat kan ik nog meer doen? Toch straffen?
Een zweep hoef ik bij hem ook niet te gebruiken, is hij helemaal bang van, alweer door dat verleden.
Hij loopt ook aan een vlot tempo dus dat is niet het allergrootste probleem.
Alvast bedankt om mn lange verhaal te lezen!

