Ik rijd er sinds een paar maanden ook zo een, heel rillerig en sensibel, maar wat een fijn paard. Wat bij mij in het begin vooral geholpen heeft is voorwaarts, voorwaarts, voorwaarts, en m op mijn handen laten lopen (let op: dit is niet hangen) Maar m net dat beetje steun geven wat hij nodig heeft, en ook handig, je weet meteen 'waar' ie loopt (als je begrijpt wat ik bedoel) Dit soort paarden kan je best achter de vodden aanzitten, maar doe het met beleid, je moet niet over de 'angst-grens' gaan want dan is het gebeurd, maar je moet zeker steeds weer die grens opzoeken en stukje bij beetje (heel voorzichtig) deze verleggen. Dat kan alleen door er aan te blijven rijden! Ieder stukje ontspanning dat je krijgt meteen benutten door een stapje verder te gaan, dit kan scherper aan het been zetten zijn, of buiging of wat dan ook! Succes en veel plezier!