Bokt.nl

nombrado schreef:

werk ik eerst aan de longe (zonder bijzet) maak achterhand sterker (draagspier). Paard mag de neus waar hij wil.

JMkaaay schreef:

Simpelmans omschrijving van VW-NW vind ik erg correct. Oren naar voren rijden ipv neus naar achter had ik nog nooit gehoord; goeie!

Simpelman schreef:

Wanneer een onbeleerd paard bestegen wordt zal het in zijn onzekerheid hier over zich vast zetten tussen de schouderbladen en hals en hoofd hoog heffen.
De schoft wordt hiermee omlaag getrokken, de onderhals aangespannen.
De adrenaline fase.
Bovengenoemde houding nemen alle paarden aan onder omstandigheden waarin ze zich niet veilig voelen.
Het is de vluchthouding van het paard.
Van uit deze houding is het paard niet meer in staat zich rijkunstig op te richten.
Het loopt zoals men dat noemt nu "in tweeën", het is hiermee een schenkelganger.

Wanneer we het paard vertrouwen heeft gekregen in zijn ruiter en de omstandigheden en zich daardoor gaat ontspannen kunnen we het door het paard uit te nodigen de hals te strekken (te laten vallen, is maar een uitdrukking) ertoe brengen zich los te laten tussen de schouderbladen, gevolgd door het ontspannen van de onderhals en de kaak. De schouderbladen komen nu omhoog.

Het paard volgt het bit "voorwaarts neerwaarts" (is ook maar een uitdrukking die het bijbehorende gevoel weer geeft) omdat de begrenzing van de hand altijd net voor het punt is waar het paard zich bevindt.
Het paard strekt zich naar het bit, het zoekt de aanleuning, het wordt lang in de hals zonder laag te hoeven komen.
Zoals gezegd zijn oren naar voren rijden ipv zijn neus naar achteren.
Zet hem achter de loodlijn en bovenstaande is geblokkeerd, het paard kan zich niet meer naar het bit strekken en zal zich dan vast gaan zetten in de rug.

Simpelman schreef:

Een paard loopt op 4 benen en stuwt en draagt met alle 4.

Een paard op 4 benen heeft een totaal ander bewegingsmechanisme dan een mens op 2.

Bij het bewegen gebruikt het alle spieren van zijn lijf.
Er zijn geen draagspieren.

Het vermeerderd dragen van de voorhand door het paard is een bewegingsproces dat het hele lichaam van het paard doorloopt, van mond tot achtervoeten.
Het is van heel veel factoren afhankelijk.
Dit is rijtechniek, je focussen op een bepaald onderdeel van het lijf heeft mijns inziens weinig zin.

Simpelman schreef:

JMkaaay schreef:

Simpelmans omschrijving van VW-NW vind ik erg correct. Oren naar voren rijden ipv neus naar achter had ik nog nooit gehoord; goeie!

Deze is van Airnt.

Simpelman schreef:

Wanneer we naast een paard staan kunnen we door met de toppen van onze vingers in zijn rug te drukken het paard zal ter verdediging de rugspieren aanspannen met als gevolg dat de rug hol wordt en daalt.
Wanneer we hetzelfde doen onder de buik dan voelen we de buikspieren aanspannen en zien de rug omhoog komen.

jasmijn78 schreef:

Misschien heb ik het gemist... Maar voor mij is nog onduidelijk waarom je in de AR zoveel scheef- en nagesprongen wissels ziet? Als de nadruk volgens eigen zeggen zo op balans en rechtgerichtheid ligt, dan is het springen van een correcte rechte wissel toch niet zo moeilijk?

De verklaring dat hel allemaal naar vermogen van het paard is gaat er bij mij niet in. Qua inspanning voor het paard is een wissel gelijk aan het maken van een gewone galopsprong. Als een paard kan galopperen kan hij ook correct en recht changeren, mits hem dat goed wordt aangeleerd.

Abacab schreef:

BB zegt dat ieder paard kan piafferen, maar dan wel naar zijn eigen capaciteit en kwaliteit. Niet ieder paard heeft de kwaliteit en capaciteit om een uitdrukkingsvolle, tactmatige piaffe te laten zien. Sommige paarden komen niet verer dan een soort van mini-stap op de plaats. Volgens BB moet je dat toch waarderen als een piaffe wanneer dat het maximale is voor wat dat paard kan. BB besteed veel aandacht aan dat stukje bewustwording bij ruiters en amazones; wees blij met wat je paard voor jou doet. Waardeer zijn inzet. BB overlaad zijn leerlingen met complimenten voor de meest belabberd uitgevoerde oefeningen [incl. tactfouten, onregelmatigheden, gebrek aan LB en niet rechtgericht zijn etc.] met als reden dat het geweldig is dat paard dit voor zijn ruiter wil doen.

Aan de ene kant vind ik dat heel mooi aan de AR. Volgelingen zijn allemaal idolaat van hun paarden en willen alleen maar het paard als partner en vriendschap. BB spreekt veel over de eenheid die je als ruiter en paard wordt, als een soort van centaur, two bodies, one mind. maar helaas schieten ze daar ook heel vaak in door. Omdat er amper aandacht is voor het slechte bewegen en de oorzaak van het slechte bewegen heb ik heel veel zielige paarden daar in de baan zien rondsloffen.

Dus de uitvoering van die wissel, tja.....

Abacab schreef:

jasmijn78 schreef:

Misschien heb ik het gemist... Maar voor mij is nog onduidelijk waarom je in de AR zoveel scheef- en nagesprongen wissels ziet? Als de nadruk volgens eigen zeggen zo op balans en rechtgerichtheid ligt, dan is het springen van een correcte rechte wissel toch niet zo moeilijk?

De verklaring dat hel allemaal naar vermogen van het paard is gaat er bij mij niet in. Qua inspanning voor het paard is een wissel gelijk aan het maken van een gewone galopsprong. Als een paard kan galopperen kan hij ook correct en recht changeren, mits hem dat goed wordt aangeleerd.

Het is allemaal relatief....... De AR is echt een heel andere wereld. AR is vooral bedoeld voor recreanten die ergens zijn vastgelopen met hun paard. Spraakverwarring ontstaat omdat men in de AR ook bezig gaat met 'verzamelde arbeid'. De kwaliteit van wat de paarden laten zien wordt in de AR heel anders beoordeeld.

BB zegt dat ieder paard kan piafferen, maar dan wel naar zijn eigen capaciteit en kwaliteit. Niet ieder paard heeft de kwaliteit en capaciteit om een uitdrukkingsvolle, tactmatige piaffe te laten zien. Sommige paarden komen niet verer dan een soort van mini-stap op de plaats. Volgens BB moet je dat toch waarderen als een piaffe wanneer dat het maximale is voor wat dat paard kan. BB besteed veel aandacht aan dat stukje bewustwording bij ruiters en amazones; wees blij met wat je paard voor jou doet. Waardeer zijn inzet. BB overlaad zijn leerlingen met complimenten voor de meest belabberd uitgevoerde oefeningen [incl. tactfouten, onregelmatigheden, gebrek aan LB en niet rechtgericht zijn etc.] met als reden dat het geweldig is dat paard dit voor zijn ruiter wil doen.

Aan de ene kant vind ik dat heel mooi aan de AR. Volgelingen zijn allemaal idolaat van hun paarden en willen alleen maar het paard als partner een vriendschap. BB spreekt veel over de eenheid die je als ruiter en paard wordt, als een soort van centaur, two bodies, one mind. maar helaas schieten ze daar ook heel vaak in door. Omdat er amper aandacht is voor het slechte bewegen en de oorzaak van het slechte bewegen heb ik heel veel zielige paarden daar in de baan zien rondsloffen.

Dus de uitvoering van die wissel, tja.....

[***] schreef:

Even een vraag van mij als meelezer;
Enige tijd geleden heb ik een nieuw wetenschappelijk onderzoek gelezen van (volgens mij) Patricia de Cock(weet niet of ik haar naam goed heb geschreven) en daarin werd duidelijk dat het voor een paard onmogelijk is om zijn rug te bollen?! Op het moment dat er 'iets' op een paardenrug wordt gelegd, zal de rug iets zinken en als er bovendien ook nog een ruiter op gaat zitten, blijkt het anatomisch gezien NIET mogelijk om zijn rug omhoog te brengen. Kennen jullie dit onderzoek? Wat vinden jullie van deze bewering? Ik lees hier nl steeds dat een paard zijn rug moet gaan bollen, door juiste training, terwijl uit het onderzoek blijkt dat dit niet mogelijk is.

Ik zal nog eens kijken of ik kan vinden waar ik het heb gelezen.

Airnt schreef:

het paard kan GEGARANDEERT zijn rug bollen.

allermooiste is toen ik op een paard geknalt werd en de osteopaath het paard manipuleerde... je voelt echt HEEL duidelijk alsof je op een soort lift zit..

we hebben het ook nagemeten: een paard wordt doodleuk 4-5 cm groter in de schoft.

je ziet het ook aan de manier waarop een zadel ligt.
maar je moet het paard het wel vertellen, en in eerste instantie zijn ze natuurlijk geneigd direct weer in het oude patroon te vallen, als een soort slungelige tiener.

als het goed wordt gedaan dan is het echt heel duidelijk te zien.
3% van de schofthoogte verschil kan het menselijk oog heel gemakkelijk waarnemen.

we zijn echt zo gewend mensen te zien rijden die dingen niet voor elkaar krijgen dat we denken dat het onmogelijk is.

Ikzelf heb regelmatige moeilijkheden met mijn paard, omdat ie lichamelijke problemen heeft. daarom ook ism oestepaath aan de training gewerkt. maar je merkt heel sterk dat de goeie dagen en de slechte dagen sterk afhankelijk zijn van of ie over z'n rug is (correleert ook heel vaak met mijn zit-qualiteit)

het is een essentieel punt, maar de term wordt vaak gebezigd, ook als men het niet begrijpt, of als het niet aanwezig is.

Airnt schreef:

nou nee, dat is dus die 'katzenbuckel' en ik heb het echt over hele rug van het paard tot in de schoft.

Het is moeilijk, het gebeurt TE weinig, (ook zeer zeker bij mijzelf )
Maar het KAN
en ook in beweging.

'Always and never are two words you should always remember never to use'
'absence of evidence is not evidence of absence'

Maar ik wil dsat stuk wel graag lezen. daar wil ik het mijne van weten.
Ik kan het ff niet vinden op ggogle zo gauw, heeft iemand een link?