Bokt.nl

Babootje schreef:

Dat is ook niet de bedoeling. De training omvat het opwarmen in stap en in draf; het stretchen van de rugspieren door middel van het laag en rond rijden is daar onderdeel van. En niet om een heel uur zo rond te rijden. Aan het einde een cooling down.

Ansie schreef:

Tussendoor nog een antwoord van mijn kant op bovenstaande vraag.
Extreem lijkt me niet goed en ook niet de bedoeling. Wat ik geleerd heb is het vragen van stelling, draaiing vanuit atlas, dus het hoofd is voor het oog al MEER opzij gebogen dan bij menig paard in reguliere dressuur. Verder moet de hals meebuigen en de rest van het lijf achter de schoft, de lengtebuiging (of eigenlijk zijwaartse buiging). Het is zoveel als nodig zodat de binnenheup naar voor komt en het binnenachterbeen onder kan treden. Buiging bevordert de soepelheid van spieren en dus de losgelatenheid. In stilstand kan je checken of de buiging door komt in het lichaam. Dus dan wordt er stelling gevraagd, als het paard in staat is de rugspieren los te laten en de spieren aan de buitenkant van de buiging langer kunnen worden en de binnenkant aan kan spannen, buigt het lijf en komt de binnenheup naar voor. Een paard dat op dat moment strak blijft zal aan de achterkant naar links of rechts uit stappen om evenwicht te houden en niet te hoeven buigen. Zo'n paard kan dan wellicht onder het zadel ook niet op lichte hulpen met gemak buigen en ondertreden. Een paard met soepele spieren kan in stilstand buiging aannemen waarbij de heup naar voor komt.

De stelling en buiging horen relatief te zijn. Als je van voor kijkt, dus recht op de voorkant van het hoofd, hoort het hoofd niet voorbij het binnenvoorbeen gesteld te zijn. Dus als je een paard aan ziet komen in de sbw en je staat er zelf voor op de hoefslag (dan kijk je dus niet recht op het hoofd) ziet het eruit alsof het hoofd en hals verder afgebogen zijn. Ga je van de hoefslag af staan en kijkt dan recht op het hoofd van het paard dan zie je dat het paard toch niet voorbij het binnenbeen gesteld is, omdat de voorkant het lijf door de lengtebuiging immers ook al van de hoefslag af is. Soms zie je wel te veel stelling en dat is gewoon fout in mijn ogen, als het wel een doel heeft dan weet ik dat in ieder geval niet.
Het is overigens niet zo dat je continue vast blijft houden om stelling te onderhouden! Je vraagt en laat los anders blokkeer je het binnenachterbeen. Er wordt op gelet dat bij het vragen van de stelling vanuit de atlas, de keelgang open blijft en het hoofd dus ook niet kantelt. Door een harde hand gaat die ruimte sowieso verloren en dat komt weer niet ten goede aan het kunnen ontspannen van het kaakgewricht. Buiging van het lijf vraag je met je zit en benen of aan de hand met je zweep. Ik kan met rijden bijvoorbeeld met mijn zit duidelijk maken in welke buiging het paard moet gaan, dus van hand veranderen en dus van buiging wisselen dmv mijn zit zonder dat ik aan het hoofd hoef te komen.
Met het aan de hand werken, maar ook met rijden, is het een valkuil om steeds aan de binnenteugel te trekken/vast te houden, daar krijg je op den duur stramme en scheve paarden van. En als het nodig lijkt om continue de stelling te moeten onderhouden met je hand dan gaat er wellicht achter wat verkeerd. In de AR is het de bedoeling dat het paard zodanig in zelfhouding in balans is, buigzaam is en reageert op zithulpen dat er dus ook eenhandig gereden kan gaan worden.

Airnt schreef:

er is dus ook al niet een concensus over wat KR eigenlijk is.
KR kan bijna alles zijn van Xenophon tot totilas... dat is best vaag.

Sommige voorbeelden die hier genoemd zijn als goeie KR ruiters zijn Iberisch bezig, dat is toch wel een beetje anders dan SCALA werk: ze doen echt totaal niet moeilijk over takt bijvoorbeeld. (althans als het om galop gaat, 4 takt en 2 takt galop zijn tof daaro)
ik beweer dus das Alta Esquela niet (precies) hetzelfde is.

Airnt schreef:

er is dus ook al niet een concensus over wat KR eigenlijk is.
KR kan bijna alles zijn van Xenophon tot totilas... dat is best vaag.

Airnt schreef:

Sommige voorbeelden die hier genoemd zijn als goeie KR ruiters zijn Iberisch bezig, dat is toch wel een beetje anders dan SCALA werk: ze doen echt totaal niet moeilijk over takt bijvoorbeeld. (althans als het om galop gaat, 4 takt en 2 takt galop zijn tof daaro)

Airnt schreef:

interessant is dat je juist als je op blanke kandare rijdt meer de kans krijgt om het hele paard op zit en beenhulpen een buiging te geven.

Airnt schreef:

Mij valt ook op dat als ik Bent en Marius zie ridjen dat de buiging in het lichaam van het paard veel groter is dan bij leerlingen met minder ervaring

Airnt schreef:

Also totilas een spaanse draf laat zien maar punten krijgt voor een uitgestrekte draf (howel de takt volledig weg was) dan is dat een illustratief incident dat laat zien dat de kernwaarden niet altijd worden vastgehouden en dus die maatlat niet echt zo absoluut is.

Airnt schreef:

dus dat lijkt me niet echt een argument.
Dan bedoel ik een argument in de discussie: wat is het verschil?

Airnt schreef:

waarom kan je dat dan niet op een gewoon trensje?' het verkleinwoord alleen al geeft blijk van een zeker verschil van mening tussen ons.
Als je Preuenschoft leest e.d. dan zie je dat er erg veel onderzoek is gedaan naar de inwerking van bitten.

Airnt schreef:

Een trens heeft ook geen eigen balans, een kandare wel.

Airnt schreef:

Maar het gaat absoluut niet over mij, want ik ben KR NOCH AR... dus wat ik vind doet eigenlijk totaal niet ter zake.

Airnt schreef:

dus refereren aan die publicaties is dan wat efficienter.

Airnt schreef:

dus de hefboom geeft in de practijk niet veel grotere krachten, maar wel heel andere krachten.

Airnt schreef:

Een kandare heeft ook een vrije slag waar er nog geen hefboomwerking is. een trens werkt direct in, daar geeft guiriniere al op af.

Airnt schreef:

In de practijk zie ik paarden met een trens heel vaak erg ongelukkig reageren, en met een stang (mits correct gebruikt) veel gelukkiger.

Airnt schreef:

Je hoeft het niet in 'rukjes' te doen, maar tillen heeft een effect en dat leid tot een betere communicatie van ruiter en paard. hetgeen sneller tot het gewenste gedrag leidt en dus tot meer nageven, en dus beter rijden.

Airnt schreef:

meer ik ben geen AR ruiter

Airnt schreef:

Ik heb wel interesse in de discussie omdat ik Bent ken, en Marius ken,

nombrado schreef:

Babootje schreef:

Dat is ook niet de bedoeling. De training omvat het opwarmen in stap en in draf; het stretchen van de rugspieren door middel van het laag en rond rijden is daar onderdeel van. En niet om een heel uur zo rond te rijden. Aan het einde een cooling down.

Laag en rond zal de rugspier/lendenspier en halsspier alleen maar over-stretchen (en een grote valkuil het paard meer op de voorhand rijden als het tempo niet bewaakt wordt, overbelasting voorbenen, wat je nu ook ziet door de vele voorbeen blessures en aandoeningen.)
De rug is en blijft een bewegingspier, net als de buikspier een bewegingspier is, die moet je niet willen stretchen.

jasmijn78 schreef:

Airnt schreef:

Ik heb wel interesse in de discussie omdat ik Bent ken, en Marius ken,

Ik vroeg je al eerder of je, los van de theoretische discussie, Marius mooi vindt rijden? Kun je daar antwoord op geven? Vindt je het mooi om naar te kijken? Wat zie jij als je de filmpjes bekijkt die ik eerder aanhaalde? Zie je dan harmonie? Een happy paard? Soepelheid? Ontspanning?

Als je de discussie zuiver wilt hebben, dan moeten we allen even naar eenzelfde voorbeeld kijken en onze mening daarover geven en daarover in discussie gaan.

Airnt schreef:

nee, een daadwerkelijke overgang, dus het paard ombuigen/stellen terwijl je erder rijdt op dezelfde lijn (hetzij cirkel, hetzij lange zijde, of wat ook.) naja heb ik eens bent zien doen, ik bedoel dus het controle hebben over buiging ahv zit.

Het interessante is dat ik dus altijd geleerd heb dat je dus de binnenkant van de romp juist omhoog wilt rijden. dat voel je heel sterk gebeuren in een galoppirouette, maar dat kan dus in elke gang en in elke zijgang. dat dmv het in werking stellen van de spieren aan de onderkant van het paard (buikspieren e.d.) die de rug omhoog duwen en het bekken kunnen kantelen.

Dit is dus een kwestie van niet alleen het achterbeen onder voelen grijpen (in gestrektheid) waardoor de romp daalt, maar juist dat dat been ook neerkomt met een gebogen knie, en ook draagt. om te dragen moet de structuur natuurlijk wel aanspannen.

De hoef die weliswaar direct onder het zwaartepunt komt hoeft niet per se te dragen of te heffen, het paard KAN in principe er als een pudding omheen zakken, zeg maar.

Ik weet dat dit ook een interessepunt is bij de AR en misschien ook wel een discussiepunt, dat weet ik niet.
Bent zei kort geleden nog tegen mij van die romp naar beneden, toen ik bij hem thuis was, maar ik dacht eigenlijk dat ie zich versproken had... maar hij zei het twee of drie keer vrij uitdrukkelijk. verbaasde mij nogal.

Dit probleem spreekt ook tegen het idee (van moderne dressuur) van vooruitrijden en dan opvangen vooraan. dan heb je grote passen van de achterbenen en de hoef van het vooruit tredende achterbeen komt weliswaar verder naar voren, maar het andere achterbeen zwaait juist verder naar achteren. en omdat de heup maar een bot is (naja structuur) kan het paard dus eigenlijk zijn heupen niet onderbrengen en je kunt dus vrijwel geen hankenbiegung bereiken.

je komt dus helemaal nergens en daarom zie je zo ongelofelijk veel op de voorhand in de gangbare maneges.