Bokt.nl

**Geplaatst**: 07-03-13 00:34

Geplaatst: 07-03-13 00:34

Dan wil ik mezelf ook graag melden hier...
Het probleem ligt nogal onhandig eigenlijk; ik ben er sinds een jaar achter dat ik aan ernstig hartfalen leid, wat inhoud dat je dus geen zuurstofrijk bloed meer door je hele lichaam krijgt, met een altijd uitgeput en serieus zwak gevoel in je spieren etc. Als ik bv s'avonds mijn bed uitklop voelt mijn kussen als een volle jerrycan met 25 liter...

Ik heb dus een nogal imposante, lieve, sensibele , bloedje heet en ook knap dominante kwpn tuig merrie en ik moet er gelijk bij zeggen, we zijn net verhuisd (voor de zoveelste keer trouwens, maar wennen doet het blijkbaar nooit bij haar) en haar vriendinnetje mijn shet is er gewoon nog steeds bij he, maar oogontsteking gehad vlak na aankomst, en ga zo maar even door...

Nu heb ik haar 2 weken lang wel dagelijks aan hand meegenomen, gelongeerd etc. tot kuur over was om haar toch vooral te laten wennen aan haar nieuwe omgeving, Nu ben ik er van de week op gegaan in buiten bak en ze was serieus in paniek, liep zo vreselijk oncourant weg dat ze op gegeven moment gewoon op haar reet zat, ik ben me doodgeschrokken en haar opnieuw aan de hand alle hoeken en enge stukken van de bak laten zien en er weer opgestapt, ben er pas afgestapt toen ze eindelijk om lang teugeltje vroeg en ontspannen rondje laag ging lopen.
Maar gisteren was ik voor het 1st in mijn leven een echte schijterd op haar, ik weet namelijk dat als ik eraf donder, ik direct alle energie kwijt ben en er niet eens meer met mijn krukje nog opkom, laat staan dus dat ik haar kan doorrijden...
Hierdoor verkramp ik dus, doe juist alles wat ik niet wil doen, totale stress dus in mijn stem, mijn handelen mijn hele houding, wat het dus niet beter maakt he, integendeel...

Nu heb ik vandaag zelf een soort bokriempje aan mijn zadel gemaakt en dit voelt al 10x beter goddank, maar merkte vandaag dat Madam weer erg biksgeil is, want staleigenaresse (die dus voert) hoefde alleen maar in zicht te lopen of dat ze haar stem hoorde en ik kon direct doodvallen , ze wilde naar haar toe!! en dan wel gaan trappen uit protest als ik iets aan haar vroeg...

Nu is het buiten dat het mij ontzettend kwetst, haar gedrag, ook op stal heel overdreven over jou heen gaan staan staren naar stalhoudster, we hebben namelijk echt al heel veel meegemaakt samen en ik weet dat haar vorige eigenaresse duidelijk een voorkeur voor andere paard had en toen ze dus die probeerde te bijten en wel blij was als ik kwam na ruim jaar verzorgen, werd ze ook direct te koop gezet (toen was ze dus van mij...) en ik dus ook altijd als soort grapje zeg; Als Lona bij een wildvreemde een lekkerder snoepje in hand vind dan die van mij, is ze weg...
Maar toch... ik ben juist altijd de enige geweest die er altijd voor haar heeft gestaan en nog trouwens, dus doet het me niet alleen veel pijn, maar maakt het me ook kwaad (dat ondankbare kreng, toen ze last van oog had was ik alles en nu kan ik doodvallen omdat ze weer beter is?) baart het me boven alles ook nog zorgen...
Want hoe moet ik mezelf hier nu nog uit gaan redden eigenlijk? Als ik me constant een zak patat voel en haar moet overtuigen van mijn leiderschap? En geloof me maar ik weet niet van opgeven, staat niet in mijn woordenboek, maar ik heb serieus geen ideen meer over hoe nu verder? Begin het bange vermoeden te krijgen dat dit serieus het einde word voor ons 2 en dat ze beter naar een andere baas kan gaan...

http://i844.photobucket.com/albums/ab3/claud666/310528_253879197983002_166125188_n.jpg

http://i844.photobucket.com/albums/ab3/claud666/0002054lJCc-kopie.jpg

**Geplaatst**: 08-03-13 14:46

Geplaatst: 08-03-13 14:46

Grasieux schreef:
Jammer Sanniey, dat je nog niks gevonden hebt.. Al gekeken op marktplaats/boktmarkt oid?
Misschien wel goed om een paar keer op dat paard te rijden, kan je lekker ontspannen!

Ja, heb al wel gekeken. Nog niks gevonden, maar hou het in de gaten

Ja, dat zeker! Heel fijn dat dat kan

**Geplaatst**: 08-03-13 15:26

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 08-03-13 15:26

Minimelona: wat erg dat je zo een fysieke aandoening hebt, lijkt me heel moeilijk om mee om te gaan. Knap dat je nog wel rijdt enz.

Wat betreft het gedrag van je paard. Een paard denkt echt niet: mijn baasje heeft mijn oog verzorgd en nu moet ik ook lief voor haar zijn. Misschien dat je te veel je eigen gevoel op haar projecteert en dat zal voor haar ook niet fijn zijn.

Probeer meer te denken aan haar als een dier. Tuurlijk heb je een band met haar, maar het zit nu eenmaal in haar genen om altijd bezig te zijn met eten te zoeken. Daarnaast stel jij je niet als leider op, als je haar jou laat kwetsen. Is voor jezelf ook een stuk makkelijker. Jouw merrie wil jou heus niet opzettelijk kwetsen.

**Geplaatst**: 09-03-13 02:03

Geplaatst: 09-03-13 02:03

Renske1987 schreef:
Minimelona: wat erg dat je zo een fysieke aandoening hebt, lijkt me heel moeilijk om mee om te gaan. Knap dat je nog wel rijdt enz.

Wat betreft het gedrag van je paard. Een paard denkt echt niet: mijn baasje heeft mijn oog verzorgd en nu moet ik ook lief voor haar zijn. Misschien dat je te veel je eigen gevoel op haar projecteert en dat zal voor haar ook niet fijn zijn.

Probeer meer te denken aan haar als een dier. Tuurlijk heb je een band met haar, maar het zit nu eenmaal in haar genen om altijd bezig te zijn met eten te zoeken. Daarnaast stel jij je niet als leider op, als je haar jou laat kwetsen. Is voor jezelf ook een stuk makkelijker. Jouw merrie wil jou heus niet opzettelijk kwetsen.

Haha, je hebt natuurlijk ook helemaal gelijk! Dat was ook precies wat ik probeerde uit te leggen, dat ik mijn gevoelens te veel mee laat spelen, dat is onder andere ook 1 van de problemen wat goed leiderschap op moment in de weg staat, want ik weet precies wat ik verkeerd doe, maar als je dus angstig bent, doe je dus juist alles verkeerd blijkbaar, vind dat ook het frustrerende eigenlijk, kom maar eens uit je eigen neerwaartse spiraal...om het zo maar eens te zeggen...

Want ik weet heel goed diep in mijn hart dat ze hartstikke lief is voor me, zij kan er tenslotte ook niets aan doen dat het zon heet kanon is, sterker nog, toen ik nog niet ziek was lachte ik erom...
en het rijden stelt echt niet al te veel meer voor hoor, Eer dat ik Lona had losgereden was 45 min. verder, denk dat ik nu al op intesive care lig na die 45 min. rijden alleen al, hahaha, longeer nu ook vaak eerst even,maar het helpt niet echt wat haar stress betreft hoor...

Nu is het altijd al mijn zorgenkind geweest, die mankeert bijna altijd wel wat of is onderweg er naar toe, maar het blijft gewoon een probleem om je paard elke keer weer door te moeten kunnen rijden terwijl je zelf fysiek en geestelijk (zuurstof tekort in je hersenpan doet dus bij iedereen andere dingen veroorzaken, ik heb bv het korte termijn geheugen van een platvis overgehouden) steeds zwakker word, maar de andere kant is dat er geen weldenkend mens die veel te dure kosten voor zo een moeilijk en niet eens meer geschikt voor de sport, paard op zich zal nemen, dus blijft het doortobben of in laten slapen over ...
Ik dacht gewoon niet geschoten altijd mis en misschien krijg ik alsnog een gouden tip hier, simpelweg omdat angst alles verziekt en het hier om angstige ruiters gaat tenslotte...

**Geplaatst**: 09-03-13 10:16

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 09-03-13 10:16

Oehh ik heb afgelopen donderdag voor het eerst weer alleen gesprongen met mijn toppertje ging echt super!

**Geplaatst**: 09-03-13 17:21

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 09-03-13 17:21

Super emmaa_ echt top om te lezen! En ook positief hoor renee16! Fijn al die positieve verhalen!!

Somebitch: goedzo! ga zo door? Hoe hoog zijn jullie gegaan? Ik fantaseer soms ook wel over een sprongetje met mijn paard, maar ik heb de ballen nog niet. Met mijn pony vind ik het heerlijk om te springen. Ik heb wel een keer balkjes met hem gedraafd, zelfs dat vond ik al eng -_-.

Ik moet zeggen, ik zit ook wel weer in een positieve vibe. Vorige week erg veel angst gehad. Daarom zondag en dinsdag gelest en donderdag en vandaag weer zelfstandig gereden.

Zondag les gehad van een klassieke instructeur en voornamelijk aan de lange teugel gereden, sturen met mijn zit, overgangen en tempowisselingen in stap en draf. Instructrice heeft er ook even op gereden van te voren, erg fijn, dan is hij al wat losser en wat scherper en kan ik even rustig kijken hoe braaf hij is.

Dinsdag was ik erg zenuwachtig voor mijn les,. geen echte reden. maar zat er heel erg tegenop. Eerst mijn instructrice even gereden (mijn andere instructrice dan zondag). Voornamelijk heel veel kwart voltes gedaan, linksom, rechtsom, pasje wijken, halt houden tegen de bakrand aan en achterwaarts, dus continu hem bezig houden dat hij op mij blijft letten.

Donderdag en vandaag heb ik dus de oefeningen uit beide lessen geoefend. begonnen met het voorwaarts neerwaarts van de les van zondag en uiteindelijk een beetje opgepakt en de oefeningen van de les van dinsdag geoefens. uiteindelijk ook weer met een lange teugel afgesloten.

Het regende en hij vond sommige stukjes in de binnenbak daarom eng. 2x schrok hij een beetje maar ik kon hem wel aan gelukkig. heb wel enkel voorin de bak gereden en heb uiteindelijk een grote volte gegaloppeerd waar ik wel trots op was

5 mei komt Yessin Rahmouni een clinic geven, ik heb het zelf georganisseerd dus ik moet van mezelf gewoon mee doen. Ben nu al een beetje zenuwachtig, maar het is ook wel een goed doel voor mij, we hebben niets te verliezen, ben alleen bang omdat we dan natuurlijk wel de hele bak zouden moeten gebruiken en in galop moeten. kan me daar nu al druk over maken.

Iemand heeft een stukje gefilmd vanmiddag. zal zo eens kijken of het gelukt is en dan plaats ik wat in het topic.

**Geplaatst**: 09-03-13 17:27

Geplaatst: 09-03-13 17:27

Wat heftig minimelona! Wel heel stoer dat je nog gewoon aan paardrijden doet! en dan heb je ook niet het makkelijkste paard zo te lezen.

in ieder geval, hartelijk welkom in dit topic!

Of je hier echt een gouden tip gaat vinden weet ik niet, het is natuurlijk voor iedereen persoonlijk. Maar het is wel fijn (merk ik) om te lezen dat anderen iets vergelijkend meemaken en voelen. Sommige dingen zijn zó herkenbaar en het is fijn om eens te babbelen met mensen die de angst begrijpen en weten hoe het voelt.

En het is natuurlijk hartstikke motiverend om elkaars vorderingen te volgen!

minimelona schreef:
dat ik mijn gevoelens te veel mee laat spelen, dat is onder andere ook 1 van de problemen wat goed leiderschap op moment in de weg staat, want ik weet precies wat ik verkeerd doe, maar als je dus angstig bent, doe je dus juist alles verkeerd blijkbaar, vind dat ook het frustrerende eigenlijk, kom maar eens uit je eigen neerwaartse spiraal...om het zo maar eens te zeggen...

Heel erg herkenbaar. In theorie weten we het wel, maar ons lichaam doet iets anders

.

**Geplaatst**: 09-03-13 17:29

Geplaatst: 09-03-13 17:29

Fijn dat het zo goed gaat bij jou Jameyskatje!

Gewoon laag, op het 7e gaatje en dan een kruisje.

Maar springen is bij ons ook nog een opgave hoor. Pas geleden ben ik er goed afgevallen.

**Geplaatst**: 09-03-13 21:03

Geplaatst: 09-03-13 21:03

Je moet weer ergens beginnen toch, al is het maar een klein kruisje!
(trouwens wel tof van je dat je bitloos rijd!)

Dit is trouwens een klein stukje film van vandaag:

Hij had veel meer voorwaarts gemogen (hij is vrij traag) en ik had echt wat stiller moeten zitten. Goed, heus nog veel verbeterpunten,. maar het belangrijkste voor mij is dat ik weer een beetje zelfvertrouwen kreeg en mijn angst wat minder werd.
Ik heb wekenlang op voorzichtige voltes rond gesloft en zelfs regelmatig aan de longe gereden. Ik ben ook altijd bang als er andere paarden in de bak zat en vandaag was het ook nog eens flink aan het regenen, dus al met al ben ik best tevreden en ik heb zelfs zin om morgen weer te rijden

Van die kleine momenten kan ik echt op een roze wolk belanden

**Geplaatst**: 09-03-13 21:38

Geplaatst: 09-03-13 21:38

jameyskatje schreef:
Hij had veel meer voorwaarts gemogen (hij is vrij traag) en ik had echt wat stiller moeten zitten. Goed, heus nog veel verbeterpunten,. maar het belangrijkste voor mij is dat ik weer een beetje zelfvertrouwen kreeg en mijn angst wat minder werd.

Het ziet er ontspannen uit voor jullie beide, als je dat kunt vasthouden kun je daarvanuit weer beginnen met je houding e.d.
Plezier erin houden , daar groei je van.

**Geplaatst**: 10-03-13 09:35

Geplaatst: 10-03-13 09:35

Ik rij tegenwoordig weer met bit.

Ik rij nog wel zonder bit maar dat is alleen buiten.

Dat van die roze wolk ken ik helemaal. :))

Fijn he!

Heel mijn week was weer goed toen we weer lekker gesprongen hadden.

Het rijden ziet er fijn uit hoor! Mag je trots op zijn.

**Geplaatst**: 10-03-13 10:45

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 10-03-13 10:45

Mag ik me ook hier melden?

Ik heb namelijk een vrij grote 'val/ik-heb-geen-controle' angst...
Het gaat momenteel best goed.

Het is begonnen jaren geleden toen ik een 3 jarige KWPN merrie kocht.
Tijdens het inrijden super braaf en rustig..
Uiteindelijk kreeg ik pfeiffer en ging ik op zoek naar een bijrijdster. Die vond ik via bokt. Echt een top meid.
Maar die ging serieuzer aan het werk en Winnie (mijn toenmalige paard) ging rare dingen doen.
Uiteindelijk durfde ik er niet meer op.. en uiteindelijk brak ik ook nog mijn sleutelbeen (niet door een val van het paard) .. en toen durfde ik echt niet meer te rijden.
Ik heb zelfs nog een paar manege lesjes gevolgd, die eindigde over het algemeen huilend op mijn paard..

Besluit genomen om Winnie te verkopen aan mijn bijrijdster en zelf op zoek te gaan naar een bomproof paardje.
Na een aantal bezichtingen bij een haflinger (waar ik ook bijna vanaf vloog) besloot ik NOOIT meer een paard te willen..
Maarja, ik was onderweg naar huis van die laatste bezichtiging en ik reed langs een weiland (waar ik vroeger zelf pony's had gestald) en daar stond een haflinger in de wei.
Contact opgenomen met die mensen, bleek voor de handel.
19 jarige merrie.
Nee dat vond ik toch te oud, maar uiteindelijk toch gaan kijken.

De beste beslissing die ik ooit heb kunnen maken volgde toen..
Ik heb haar gekocht, ze bleek zelfs 20, maar was precies het paardje wat ik nodig had om weer meer zelfvertrouwen te krijgen.

Uiteindelijk bleek ze drachtig (wat later ook deels haar levensdagen heeft verkort)..
en om het verhaal kort te maken.. Haar zoon heb ik nu nog, de merrie heb ik moeten laten inslapen..

Het probleem is alleen, Billy (mijn huidige pony), is echt super lief, maar jong (bijna 4).
Hij kent nog zoveel niet en vindt dat dan ook spannend..
En dat vind ik dan ook spannend.

De grootste angsten zitten momenteel in alles wat motorisch aangevoerd is.
Zodra ik die hoor aankomen verkramp ik helemaal..

Ik ben er overigens laatst van afgevallen en ik stapte zo weer op en heb heerlijk gereden verder.. (in de bossen).. Dat viel me alles mee.
Maar de angst om controle te verliezen en er dan ook af te vallen, door het onvoorspelbare...
Gaat die ooit weg? Wat moet ik er mee?

**Geplaatst**: 10-03-13 14:51

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 10-03-13 14:51

Bedankt! Vandaag heb ik echt zin om naar stal te gaan om te rijden. Dat is hopelijk een goed voorgevoel

Ag Somebitch, ik zeg altijd maar dat je zo vriendelijk bent als je eigen hand. Bitloos kunnen mensen ook schade aan richten met het paard. Ik rij ook wel eens bitloos met mijn pony, vind ik heerlijk, zowel dressuur als buitenritjes. soms met een touwhalster, soms met de kaptoom en ik had vroeger een sidepull. Maar ik ben niet persé pro of anti een bit. Het ligt gewoon aan je eigen hand en aan je paard.

Herkenbaar verhaal weer Femke.
ja of het ooit weg gaat... dat hopen wij allemaal. Ik denk dat er altijd wel een soort van voorzichtigheid blijft bestaan (wat ook best positief kan zijn). Ik denk inderdaad veel kilometers blijven maken.

Op mijn pony durf ik echt bijna alles. Maar dat heeft ook een tijdje geduurd. Zij heeft me zoveel vertrouwen gegeven. Een voordeeld dat je paardje nog jong is en dat hij bij jou geboren is, is dat jullie van het begin af aan een goede band kunnen opbouwen!

Heb je ook les?
Want bij mij werkt persoonlijk het lessen heel goed. In de les durf ik altijd meer en vertrouw ik op mijn instructeur, zij geeft mij echt goede handvatten om eerst weer het gevoel van controle te krijgen en te ontspannen.

**Geplaatst**: 10-03-13 14:58

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 10-03-13 14:58

Zou ik me hier ook mogen melden?
Ik ben best wel een scheitert en dan vooral als het gaat op vreemde paarden/pony's rijden die ik dus niet ken. Ik ben 'vroeger' namelijk heel vaak van onze oude pony afgevallen en daardoor is mijn zelfvertrouwen en lef ontzettend achteruit gegaan helaas.. Al durf ik op mijn huidige pony eigenlijk alles, terwijl ik dat 'vroeger' echt niet durfde te dromen dat ik dat zou doen, vooral het springen vond ik 'vroeger' echt dood en doodeng. Alleen als ik op een ander/vreemd paard moet rijden die ik niet ken, kan ik van tevoren al ontzettend in de stress schieten en me best wel 'bang praten', wat natuurlijk ontzettend dom is.. Maar als ik er eenmaal op zit en ik een beetje heb afgetast hoe het dier is en braaf is, kan ik er prima mee rijden. Maar heb gewoon de angst dat er wat gebeurd, waar ik precies bang ben wat er gebeurd, weet ik eerlijk gezegd niet zo goed, maar vind het in ieder geval ontzettend vervelend..

**Geplaatst**: 10-03-13 15:28

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 10-03-13 15:28

@ Lindee Dat heb ik ook , ik heb geen eigen pony/paard , maar ik rijd ontzettend graag op de braafste van de manege , die doet niks mis en ik weet wat ik van hem kan verwachten , maar als ik op een ander moet ben ik ook bang , het enige wat je hieraan kan doen ( klinkt erg cliche) is rustig blijven en denken van : 'ik kan dit , ik kan goed genoeg rijden , ik weet dat dit goed zal gaan, enz..' ik weet dat dit niet makkelijk is maar ik doe dit elke week en soms lukt het weliswaar om rustig op een paard te kruipen dat ik niet ken

**Geplaatst**: 10-03-13 15:31

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 10-03-13 15:31

Ja, ik heb inderdaad ook dat ik dan weet wat ik van het paard kan verwachten als ik het ken, ookal is ie bijvoorbeeld dan een keer minder braaf, dan weet ik dat het me 'lukt' zeg maar. Dat is inderdaad wel een goede om bij mezelf te denken, al ben ik dan altijd nog steeds bang dat het paard dan alsnog de 'onrust' in mezelf aanvoelt en dan toch zich anders gaat gedragen (wat dan heel logisch is als ie het merkt natuurlijk), maar dat ga ik zeker proberen, dankjewel!

**Geplaatst**: 10-03-13 19:03

Geplaatst: 10-03-13 19:03

Hier nog iemand die zich meldt.
Zit meer dan 20 jaar in de paarden en sinds mijn 21-jarige ruin vorig jaar toch wat last begon te krijgen van ouderdomskwaaltjes, besloot ik voor opvolging te zorgen.
Die vond ik in een 4-jarige, groene merrie. Doodbraaf in de weide tussen de andere paarden en er zit een 'braaf en cool' papier achter, dus ik heb het er op gewaagd.
Ik heb haar professioneel laten inrijden wat volgens het boekje verliep: mijn merrie is leergierig en gemotiveerd, super toch!
Maar... toen ik er één van de 1ste keren zelf op zat, is het misgelopen. Om een lang verhaal kort te maken: bij het aanspringen in galop, is ze geschrokken en in paniek vertrokken.
Ik ben gevallen en heb een nachtje op de spoed mogen doorbrengen met een fikse hersenschudding.
Daardoor ben ik er ook pas 2 maanden later terug op gaan zitten. Ondertussen heeft ze natuurlijk nog in training gestaan en is ze verder doorgereden.
Eens thuis ben ik op zoek gegaan naar goede begeleiding om te werken aan het vertrouwen. Dat kwam vrij vlot terug, zelfs in die mate dat ik na een week al met haar sprong (hoewel ze dat nooit gedaan had).
Wat is nu het probleem? Het is een heel sensibel paardje dat vertrouwen zoekt bij de ruiter. Voelt ze dat ze dat krijgt, doet ze alles. Indien ze onzekerheid bij de ruiter voelt (bv. bij een enge hoek, waar ik dan niet kan inschatten of ze echt schrik heeft, of ze met mijn voeten speelt), wordt ze zelf ook heel onzeker.
Op die manier is ze opnieuw een paar keer met me 'gaan lopen'. Ze schrikt en vertrekt in paniek. Zit ik op dat ogenblik goed in het zadel, staat ze meteen terug stil, maar het is me nu al een paar keer voorgevallen dat ik me laat verrassen en ze bevestigd werd in haar vluchtgedrag.
Als gevolg daarvan ben ik een paar weken geleden er weer hard vanaf gevallen. En opnieuw zit ik met de bibbers...
Ik weet het niet goed... er werd me ook de raad gegeven om 'het er uit te laten rijden'. Ze moet begrijpen dat ze niet mag gaan lopen als ze schrikt.
Wat wel vreemd is: als ik met haar een 'springles' rij (dat is kruisjes/balkjes, meer nog niet), gebeurt het niet. Dan ben ik zo met de oefening bezig, dat ik niet denk aan wat er zou kunnen gebeuren.
Misschien moet ik me de komende maanden maar focussen op springen, ipv aan dressuur te werken? 't Is de omgekeerde wereld, maar als het me helpt om aan ons vertrouwen te werken...
Het alternatief is dat ik haar verkoop, want het moet in de 1ste plaats leuk blijven...

**Geplaatst**: 10-03-13 19:21

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 10-03-13 19:21

Zet je haar tijdens de dressuur net zo hard aan het werk of is het op momenten dat ze juist eventjes mag niksen dat ze schrikt? Ik herken het heel erg, ik heb een Johnson merrie gereden die zo lang ze druk bezig was met oefeningen die eigenlijk misschien nog wat te hoog gegrepen voor haar waren (beetje wijken, beetje dit, beetje dat, veel wendingen) nergens van schrok, maar op het moment dat ik haar "gewoon" een beetje liet stappen door de bak ging het elke keer mis. Hoe ik het heb opgelost is door zelfs tijdens het in/uit stappen en rust stapjes tussendoor veel schakelen, veel figuren rijden, alles om haar bezig te houden. Neemt je angst natuurlijk niet weg, is bij mij ook niet gebeurd, maar het kan je misschien wel helpen met haar vluchtgedrag.

**Geplaatst**: 10-03-13 20:18

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 10-03-13 20:18

ik merk zelf dat als ik een les heb, ikzelf veel geconcentreerder ben en geen tijd heb om mezelf "gek" te maken met mijn angsten. Mijn paardje loopt dan ook superontspannen.
Als ik voor mezelf rijd laat ik mezelf toch afleiden en werk minder met mijn paardje waardoor ikzelf en daardoor natuurlijk mijn paard, minder ontspannen ben....
Conclusie: paard flink aan het werk zetten (en jezelf dus ook) zodat jullie beide geen tijd hebben om rare acties te verzinnen!

**Geplaatst**: 10-03-13 20:35

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 10-03-13 20:35

Ik ben zelf heel erg bang om te springen. Ik vind het wel superleuk om te doen. Maar durf niet hoger dan 40cm. Ben een keer wel hoger geweest met een bepaalde pony. Ik sprong tussen de 50 en 55 cm. Ik was heel erg blij.
Maar een paar weken later viel ik met springen van me pony af. Het was een shetlander en dan gaat die al gauw steil als de hindernis hoger word. Bij 40cm ben ik toen gevallen, omdat ik toch bang was, hield ik in.

Nu ging ik laatst weer springen in de les, toen zat ik op de pony waar ik tussen de 50 en 55 cm had gesprongen. Ik dacht: daar durf ik nog wel mee te springen.
Nou niet dus! Ik durfde echt weer niet hoger dan 40cm.

Ik vind springen nog steeds wel heel erg leuk. Ik hoop ooit 80 cm te kunnen springen. Als ik dat bereik ben ik heel blij, maar met 60 cm zal ik ook blij zijn.

Steeds als ik wat hoger spring, en de keer daarna dat we gaan springen, val ik, dan ben ik meteen weer heel bang en durf ik echt niet hoger dan 40cm.

Hoe kan ik ervoor zorgen dat ik minder angstig ben met springen? Ik MOET iig minimaal 60 cm durven springen voor het ruiterbewijs (heb ik gelezen).

Iedereen zegt: gewoon doen! (maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan)
Ik rijd dan wel op de sprong af, maar ik stuur steeds weer weg, omdat ik gewoon veel te bang ben.

Hebben jullie nog andere tips, dan het gewoon te doen?

Alvast bedankt!

**Geplaatst**: 10-03-13 22:34

Geplaatst: 10-03-13 22:34

Ze kan ook schrikken als ze stevig ah werk is, maar dat zijn (meestal) ook de momenten dat ik zelf ook beter en gefocussed in het zadel zit en het dus beter kan opvangen.
Ze is heel licht in de mond en ik ben bang dat te verpesten. Dus durfde ik mijn teugels niet strak aan te nemen. Bij het lang en laag losrijden bv. is het voorgevallen dat ze plots de hort op ging. Eer ik toen terug controle had, waren we al ad overkant vd piste, was ik uit evenwicht en hing ik er half langs...
Het is wel een goede tip om haar stevig ah werk te houden - hoewel ik het voor een jong dier belangrijk vind genoeg ontspanningsmomenten in te bouwen. Of niet?
Ik ben gewend om heel relax op een volautomatisch paard te zitten... Nu word ik heel erg onzeker over mijn ruiterkunde.
Zucht... ik had het me allemaal heel anders voorgesteld en dat is zo frustrerend!

**Geplaatst**: 10-03-13 22:43

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 10-03-13 22:43

Met stevig aan het werk houden bedoel ik ook zéker niet zonder ontspanning hoor

Zelfs aan een lang teugeltje kan je een paard actief houden met tempowisselingen, proberen te sturen/remmen/gas geven met je zit en dat soort dingen. Op die manier kan je jezelf ook heel leuk bezig houden. Wat ik daar zelf altijd nog bij op pakte is dat als ze vervelend aan het doen was, is lekker flink door rijden, tot het moment dat ze stopte. Op het moment dat ze mijn hand accepteerde en deed wat ik wou, gewoon belonen en uitstappen. Dat kan na een kwartier zijn maar ook na een uur.

Het is moeilijk met jonge paarden, ik weet het precies. Ik heb uiteindelijk een val gemaakt omdat ik met mijn voet tegen een paaltje kwam dus het zal ook altijd om het hoekje blijven liggen, maar misschien als je wat meer eraan gaat "rijden", dus wat meer overgangen en wat minder angstig om haar er echt bij te pakken, ook van voren, hoe zelfverzekerder jij gaat zitten en hoe makkelijker je dus eventuele uitbarstingen kan opvangen.

**Geplaatst**: 11-03-13 10:13

Geplaatst: 11-03-13 10:13

't is dat... in theorie weet ik het allemaal: zelfzeker rijden = zelfzeker paard maken
In de praktijk is het echter heel wat moeilijker...

In verband hiermee:

Citaat:
Op het moment dat ze mijn hand accepteerde en deed wat ik wou, gewoon belonen en uitstappen. Dat kan na een kwartier zijn maar ook na een uur.

Ik begrijp dat volkomen, maar wat ik me dan afvraag: stel dat het kwartje valt en bij je volgende rij-sessie accepteert ze de hand na 5', stop je dan ook? Want het paard verwacht natuurlijk de beloning.
(het is misschien wel een beetje een domme redenering van mij, maar over zo'n dingen breek ik mijn hoofd dus

)

**Geplaatst**: 11-03-13 12:24

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 11-03-13 12:24

Ik paste dat heel erg aan op wat ik zelf verwachtte van de training. Als ik liever een beetje wou hobbelen en wat aankloten dan stopte ik zodra ze mn hand accepteerde of op het moment dat ze stopte met kloten. Als ik wat serieuzer aan de gang ging stelde ik altijd doelen voor mezelf op. Dingen als "vandaag moet ze 5 passen écht wijken in plaats van wegrennen voor mijn been", en op het moment dat ze dat deed stopte ik ermee.

**Geplaatst**: 11-03-13 12:33

Geplaatst: 11-03-13 12:33

Ik heb deze documentaire net gekeken en ik denk dat angstige ruiters hier ook zeker wat aan kunnen hebben:

Succes ermee!! +:)+