Tyrza schreef:Ik ben het met Q eens: probeer je niet teveel te focussen op de voorkant. Leg juist de nadruk op de achterhand door tijdens je overgangen terug het idee te hebben dat je met je zit de grootte van de pas van de achterbenen bepaald.
Zodra je tijdens een overgang voelt dat hij sterker wordt van voren, drijf dan een beetje bij, dat hij weer scherper wordt en meer zijn rug gaat gebruiken. Ik denk nml dat hij sterk wordt, omdat hij net dat laatste stukje uit elkaar valt. Door bij te drijven, moet hij meer sluiten, rug gebruiken krijgt hij meer opgerichtheid. Aanvullend kan je best een ophouding maken, want soms zijn ze zó bezig met het hangen, dat ze totaal geen erg meer hebben in de ruiter of andere hulpen.
Dat hij ineens stilstaat als je HO roept, is volgens mij een klein beetje onttrekken van de hulp. Hij vind het zwaar om een overgangetje terug te maken, dus zodra jij HO zegt denkt hij: "Hehe, gauw stilstaan, dan is zij te laat om nog wat te doen en kost het mij geen moeite"
Thanks zo had ik het nog niet gezien.. ik vond haar al zo braaf
Ik heb vandaag gemerkt dat bij overgangen terug mijn paard duidelijk erg sterk wordt in de onderkand van de hals en onderkaak, soms als ze dwars is zo dat ik met moeite kan blijven zitten. Dat voelt dus als 500 kilo in je handen en daar reageer ik natuurlijk op door weer been tegeven maar vergeet mijn hand erbij te ontspannen geloof ik.
Dus ik heb de overgang subtieler gereden en heb dan een dikke 20 meter extra nodig, als het niet meer is, maar het gaat wel beter dan. Het laatste stukje door naar halt bijvoorbeels blijft dan soms heel drammerig. Volgens mijn andere instructeur (ik heb er twee) mag ik dan wel even met de buitenhand een flinke ophouding maken en strenger worden in de hand omdat ze dan echt dwars door mijn hand loopt..
Zien jullie dat ook zo? Wat zwaar in de hand worden gebeurt af en toe wel moet wat jongere paarden, maar echt door je hand heen lopen heeft met aanleuning duidelijk niks meer te maken.