Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-10-23 14:24

Geplaatst door de TopicStarter : 04-10-23 14:24

nikkel schreef:
Elisa, met crossen heb je vrijwel niets aan balans, het paard moet voorwaartse drang hebben en zich geheel kunnen strekken indien noodzakelijk. Het enige belangrijke is, dat het paard in de hand moet staan.

Daar gaat het mij nu niet eens persé om. Ik rijd graag 3x pw dressuur om mijn paard beter en sterker te krijgen. Dan is het frustrerend als het steeds niet wil lukken als in de lessen. De dressuur basis wil ik ook echt goed hebben.

Balans vind ik zelf ook echt belangrijk. Eerst de verticale balans en dan de horizontale. Het gaspedaal daar doel ik op de activiteit van de achterbenen. Als de achterbenen niet mee doen, komt de rest van het lijf ook niet lekker mee en lopen ze meer uit elkaar. Daarom werkt het ook niet om een paard in de krul te trekken. Ok dat ziet er misschien leuk uit met zo'n gebogen hals, maar de rug is meestal nog steeds hol en de achterbenen doen niet mee. In de les focussen we dus niet op het krulletje, maar waarderen we de momenten dat we eerlijke nageeflijkheid hebben als alles klopt.

**Geplaatst**: 04-10-23 14:50

Re: Lotgenoten gezocht: geen plezier meer in rijden

Geplaatst: 04-10-23 14:50

Misschien kun je nagaan welke stappen je niet lukken zonder je instructeur erbij en daar dan gericht naar vragen tijdens de lessen. Kijken of je die handelingen kunt opbreken in kleinere behapbare handelingen die zowel jij als je paard goed kunnen volgen. Of bijvoorbeeld een overdreven grote hulp die je paard heel duidelijk snapt waardoor je dit gemakkelijker zelf na kunt bootsen. Die verfijning komt dan in de stappen daarna vanzelf weer.

**Geplaatst**: 04-10-23 16:15

Re: Lotgenoten gezocht: geen plezier meer in rijden

Geplaatst: 04-10-23 16:15

Bij het opdelen is behapbare handelingen ben je alleen al een stap te ver. Je weet pas welke handelingen je moet doen, wanneer je voelt wat er onder je gebeurt. Je kun wel zeggen, om de buitenschouder te begrenzen, ga ik mijn handen wat naar binnen verplaatsen en mijn buitenbeen meer aanleggen, maar dan moet je wel eerst voelen of het paard over die buitenschouder weg loopt of niet.

Ik vraag me dus vooral af of dat stukje ook wordt meegenomen in de lessen. Zo te horen is de uitleg en dergelijke goed, maar als je het niet kan reproduceren, gaat mijn gok uit naar een probleem in het voelen van wat er gebeurt en waar dus precies op moet worden gehandeld.

Dat strookt mijns inziens ook met die spanning op vreemd terrein. Natuurlijk weet je de theorie van er voorwaarts uitrijden, maar als je dat pas doet wanneer je paard al op springen staat, heeft het niet veel nut meer. Als je de kleine signalen van spanningsopbouw oppikt en die al kunt afvloeien, kom je veel verder.

**Geplaatst**: 04-10-23 17:17

Re: Lotgenoten gezocht: geen plezier meer in rijden

Geplaatst: 04-10-23 17:17

Fijne aanvulling, want dat is inderdaad mede wat ik bedoelde met kleinere behapbare handelingen. Naast je eigen bewegingen/hulpen is dat bij voorbeeld ook voelen wat er onder je gebeurd. Mijn instructeur vraagt heel vaak tijdens de les 'voel je dit?'. Om me bewust te maken wat ik moet voelen als ik het zelf probeer. En als dat voelen niet lukt kun je het soms ook zien. Het hoofd wat naar beneden zien gaan na de galop wanneer je je handen naar voren steekt bijvoorbeeld. Meteen weten hoe je bepaalde zaken rijtechnisch op moet lossen is inderdaad weer een ander kaliber. Klein beginnen. Kijken, voelen, proberen en zoeken naar wat jij precies nodig hebt in een instructeur om jullie te helpen groeien.

**Geplaatst**: 04-10-23 17:26

Geplaatst: 04-10-23 17:26

Prima2Donna schreef:
Daar gaat het mij nu niet eens persé om. Ik rijd graag 3x pw dressuur om mijn paard beter en sterker te krijgen. Dan is het frustrerend als het steeds niet wil lukken als in de lessen.

Soms helpt het om dit anders te zien, en dat de dressuur eigenlijk niet kan mislukken omdat het niet gaat om wat je bereikt maar om wat je doet. De oefening is niet wat je moet bereiken. De oefeningen zijn er om je te helpen met iets fundamentelers. En dat is onder andere fysieke training, maar daarvoor zit volgens mij nog het deel waar je samen contact maakt, elkaar begrijpt, lekker ontspant, en er (bij voorkeur samen) plezier in hebt.

Wat dat betreft vond ik eigenlijk iedere keer een succes waarbij we aan het eind iets hadden wat er aan het begin niet was, gewoon per dag en per keer. En het is ook een succes als je gewoon lekker in de basis bezig bent geweest want ook dat is fysieke training die je nodig hebt voor conditie en vaardigheden.

**Geplaatst**: 05-10-23 12:59

Re: Lotgenoten gezocht: geen plezier meer in rijden

Geplaatst: 05-10-23 12:59

Volgens mij zou de enige vraag moeten zijn: wat doet TS anders zonder instructeur, dan met. Of wat is er anders voor het betreffende paard. Ik neem aan, dat de instructeur het e.e.a. door TS laat corrigeren onder de leiding van de instructeur en dat dit niet gebeurt wanneer TS alleen rijdt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-10-23 16:12

Geplaatst door de TopicStarter : 12-10-23 16:12

Het is al een paar dagen stil hier. Ik had maandag een tentamen en wilde daar echt even goed op focussen. Ik heb dus ook sinds woensdag t/m maandag niet gereden en eigenlijk is dat me best goed bevallen!

Dinsdag had ik weer dressuurles en het was soms best lastig, maar er zaten ook heel goede stukken tussen. Ik ga verder niet in op de details want het hoeft geen rijtechnisch topic te worden

Vorige week woensdag had ik dus springles en die ging goed. Het dressuurmatige begin was niet geweldig, maar tussen het springen door werd ze veel fanatieker en ging fijner lopen. Het springen zelf was ook geen enkel probleem. Thuis ben ik daar ook totaal niet zenuwachtig voor eigenlijk omdat ze zich daar gewoon als “normaal” gedraagt. Thuis is ze juist wat sloom en moet je haar echt activeren.
De dagen daarna ben ik wel elke dag geweest, maar gewoon aan de hand dingen doen of buiten een rondje wandelen. Zo kon ik ook even mijn hoofd leegmaken, dat was wel fijn. Ik weet alleen niet of dat voor kallima ook geldt want ze kwam elke dag lastig de wei uit :')

Om nog verder in te gaan op sommige reacties:
Mijn paard in training zetten bij een ervaren eventing ruiter is idd een reëel idee, maar wat me daarvan tegenstaat is dat ik haar weer moet verhuizen en ik dan niet makkelijk meer langs kan gaan. Ik sta nu een paar maanden eindelijk op een fijnere stal en wil daar mijn plekje niet kwijt. Ook vind ik het heerlijk om wél op stal te zijn, maar gewoon even niks te hoeven. Aan de andere kant zou zo’n ruiter mijn paard de zekerheid kunnen bieden die ze nu nodig heeft en haar veel vaker naar ander terrein mee zou kunnen nemen. Het is dus wel nog een serieuze optie die ik aan het bekijken ben. Mocht iemand hier op bokt zich geroepen voelen om mijn paard te helpen trainen...

@AmigoSil, jij verwoordt echt precies wat ik ook voel. Als het rijden lukt dan is dat het fijnste gevoel en vraag ik me af waarom ik wilde stoppen. Maar een dag later is het dan weer mis…
Als we met de trailer weggaan dan heb ik ook bijna altijd wel een keer ruzie met mijn vader. Hij is mijn chauffeur en heeft al een paar keer gedreigd dat hij niet meer de trailer voor mij rijdt als het zo blijft gaan. Ik bouw ook onbewust echt spanning op voor wedstrijden en kan sws al slecht om gaan met stress. Dan voelt het zo rot om mijn ouders elke keer mee te slepen, maar eenmaal daar is het gedoe en wil ik weer naar huis. Op social media zie ik ook continu crossvideo’s of foto’s (bijv. van de plekken waar ik zelf was of heen wilde) en dat ziet er dan zo gaaf uit. Ik heb met mezelf afgesproken dat ik mijn ‘paarden-account’ niet meer ga openen zodat ik ook niet jaloers kan worden.
Ik ga mijn doelen/verwachtingen iig voor een tijdje even opzij zetten. Ik kijk het aan per week en na de winter zie ik dan wel wat ik wil gaan doen met mijn paard. Nu eerst alles op een lager pitje. Gaat het goed dan gaat het goed, gaat het slecht dan is het morgen weer een dag.

@pol013 een heel fijne reactie om te lezen en zitten goede tips tussen, daar ga ik wat mee doen. Misschien is het inderdaad juist de combi ruiter + paard wat het zo lastig maakt. Wat fijn dat het voor jou nu gelukt is en je er weer plezier in hebt :knuffel:

Waarom ik dit paard destijds heb gekocht had meerdere redenen. Ik zocht een relatief jong paardje die ik nog helemaal naar mijn hand kon zetten en deels zelf kon opleiden. Wel zocht ik er eentje die in alle 3 de disciplines al wat ervaring had. Dit paard (toen 6 jaar) had een paar B-proeven gelopen, veel gesprongen en 2 crosslesjes wat ze allemaal braaf deed. Haar springvermogen is abnormaal, het voelt echt alsof ze veren in haar achterbenen heeft.
Nu achteraf besef ik me dat ik lang niet kundig genoeg ben als ruiter om een paard op te leiden. Het was slimmer geweest om een leerpaard te kopen die veel meer ervaring had en waar ik gelijk mee door kon. Achteraf makkelijk praten natuurlijk, baal momentje… Nou zit ik weer in m’n hoofd dat ik al lang eventing had kunnen rijden als ik gewoon een ervaren paard had gekocht, want dat is eigenlijk de hele reden dat ik voor een nieuw paard ging kijken. Ik kan mezelf echt voor mijn kop slaan dat ik persé een wat jonger dier wilde.

Nu is het voor mijn gevoel “te laat” om daar nog iets aan te kunnen doen:
Een ander maatje zoeken, eentje die stabiel is en zelf al ervaren, zou zeker een optie zijn geweest als ik in een andere levensfase zat. Nu zit ik net een paar maanden nog in (waarschijnlijk) mijn laatste rustigere periode, waar ik nog veel tijd heb voor een paard. Ik heb altijd gezegd dat ik niet weet of ik überhaupt nog een paard wil hebben als ik ga werken, maar met de master volgend jaar verwacht ik ook niet zo veel tijd over te houden als nu. Dat is denk ik ook wel een reden dat ik zo veel “druk” voel om nú te moeten presteren. Nu heb ik nog tijd voor trainen en wedstrijden, maar straks misschien niet meer. Dus ik wilde dat het met dit paard zou lukken en toen ik haar kocht had ik ook echt het idee dat ze het zou kunnen. Toen wist ik alleen nog niet hoe haar echte karakter was, en dat ik 1,5 jaar niet normaal in een bak dressuur heb kunnen rijden omdat de hele bak eng was.

**Geplaatst**: 12-10-23 16:53

Re: Lotgenoten gezocht: geen plezier meer in rijden

Geplaatst: 12-10-23 16:53

Het spijt mij ( zuiver persoonlijk) dit te moeten schrijven/ typen. Je kijkt te veel naar anderen en wordt dan jaloers, omdat het bij jou niet gaat zoals het bij anderen gaat. Volgens mij ben je aardig stressgevoelig, door te hoge eisen stellen aan jezelf en het paard. Gedane zaken nemen geen keer, maak ervan wat haalbaar is en vergeet de rest.

**Geplaatst**: 12-10-23 17:05

Geplaatst: 12-10-23 17:05

Prima2Donna schreef:
Daar zit wat in! Wederzijds vertrouwen opbouwen is nu heel belangrijk.

Dit.

Jij en je paard doen er verstandig aan om eerst aan jullie vertrouwensband te werken. Dat laat zich overigens niet dwingen.

Pas op het moment dat jij haar leert vertrouwen, zal zij jou ook vertrouwen. Immers, wat je erin stopt, krijg je terug.

Als ik jou zo hoor, zou je er verstandig aan doen om even alles te pauzeren en vooral leuke dingen gaan doen met haar. Ga met een ervaren stalgenoot mee op buitenrit. Doe grondwerk, laat haar eens vrij springen. Dat soort dingen.

**Geplaatst**: 12-10-23 17:41

Re: Lotgenoten gezocht: geen plezier meer in rijden

Geplaatst: 12-10-23 17:41

Ik ga mijn doelen/verwachtingen iig voor een tijdje even opzij zetten. Ik kijk het aan per week en na de winter zie ik dan wel wat ik wil gaan doen met mijn paard. Nu eerst alles op een lager pitje. Gaat het goed dan gaat het goed, gaat het slecht dan is het morgen weer een dag.

Dat lijkt mij een goede insteek.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-10-23 18:12

Geplaatst door de TopicStarter : 12-10-23 18:12

nikkel schreef:
Het spijt mij ( zuiver persoonlijk) dit te moeten schrijven/ typen. Je kijkt te veel naar anderen en wordt dan jaloers, omdat het bij jou niet gaat zoals het bij anderen gaat. Volgens mij ben je aardig stressgevoelig, door te hoge eisen stellen aan jezelf en het paard. Gedane zaken nemen geen keer, maak ervan wat haalbaar is en vergeet de rest.

Helemaal waar

Wat dat betreft helpt dit topic mij echt om in te zien waar de lastige punten liggen.

**Geplaatst**: 12-10-23 18:50

Re: Lotgenoten gezocht: geen plezier meer in rijden

Geplaatst: 12-10-23 18:50

Fijn om te lezen, en een paard heb je voor je plezier en ontspanning hè. Presteren is helemaal niet belangrijk, als je het maar goed doet voor je paard.

**Geplaatst**: 12-10-23 19:38

Re: Lotgenoten gezocht: geen plezier meer in rijden

Geplaatst: 12-10-23 19:38

Wat rot TS hoe je je voelt. Je vergelijken met anderen is echt het slechtste wat je kunt doen. Dat kan echt je plezier in het rijden verpesten.

Probeer eens te bedenken waar je een jaar of 2 jaar geleden stond en vergelijk dat eens met waar je nu staat.

Of probeer eens, bijvoorbeeld samen met je instructeur, te bedenken waar je (realistisch gezien) over een half jaar /jaar wil zijn.

**Geplaatst**: 12-10-23 20:23

Re: Lotgenoten gezocht: geen plezier meer in rijden

Geplaatst: 12-10-23 20:23

Werk eerst eens aan jezelf met het paard, longeer het dier eerst eens, daarna een korte rug massage voordat je erop stapt. Desnoods wat terug nemen in het hardvoer. Stap er pas op, als je uitgerust en ontspannen bent.

**Geplaatst**: 12-10-23 21:59

Geplaatst: 12-10-23 21:59

TS, je klinkt perfectionistisch en lijkt streng voor jezelf. Je vergelijkt jezelf met anderen die verder zijn, meer kunnen of theoretische situaties die 'beter waren geweest'. Een recept voor negatieve gevoelens.

Mijn idee is dat iedereen krijgt het paard dat het nodig heeft. Je hebt misschien niet 'per ongeluk' voor dit paard gekozen. Ik ben ervan overtuigd dat je juist (onbewust) voor dit paard hebt gekozen. Wat heeft het jou te leren?

Ik herken dat je jezelf te veel op kan leggen qua paard en dat daardoor er geen plezier meer is. Ik woon prachtig met de paarden aan huis in het bos. En -ach arme ik- mijn paard durft moeilijk alleen (zonder andere paarden) naar buiten toe. Met slechte omstandigheden lukt het mij maar om korte ritjes te maken met haar. Vroeger kon ik mijzelf gek maken met gedachtes als 'ik moet buiten rijden, zo meteen is ze te oud, ach wat is dit zonde, etc.' en dan gaat ze helemaal in de staak. Als ik kleine doelen stel, goed aanvoel wat er kan die dag, dan gaat het fantastisch. En ja, dan zijn het soms korte ritjes. Maar sinds ik mezelf en het paard niet meer overvraag, hebben we een geweldige tijd. En ja, soms voel ik mij een beetje stom dat ik niet zo goed ben als ik in mijn dromen wil. Vroeger toen ik nog ambitieus was, kon ik gefrustreerd en chagrijnig worden. Toen kreeg ik hetzelfde advies dat ik jou nu geef. En nu, als ik mijzelf focus op het het kleine, dan ben ik super blij.

Dan tot slot. Even een egoboost voor jou. Je kijkt vooral naar dingen die niet lukken. Geloof mij, dat je je paard blijkbaar makkelijk op de trailer krijgt, naar wedstrijden durft, eventing doet: wauw, in mijn ogen is dat super knap. En ik ken heeeeeel veel mensen die dat niet kunnen en durven.

**Geplaatst**: 12-10-23 22:51

Geplaatst: 12-10-23 22:51

Heb alleen de openings post gelezen maar wat mij ten eerste binnen schiet, je hebt een doel en dat is super!
Maar volgens mij ben jij ook heel gevoelig, misschien zelfs tikkeltje hsp? En leg je de druk voor jezelf te hoog, ik denk dat het idee (wat je zelf al opnoemt) van een stap terug doen en lekker met grondwerk aan de gang gaan jullie beiden heel goed gaat doen.
Ga eens onderzoeken waar jullie plezier uithalen zonder strenge regels jezelf op te leggen.
Paarden kunnen gigantische spiegels zijn, kan je soms al merken als je zelf even niet lekker in je vel zit je paard daarop reageert.

Andere mogelijkheid is ook dat jullie misschien niet goed matchen, heb ik met mijn laatste paard gehad, ik wou lekker chill rijden en daarnaast wat dressuurmatig werk in de bak doen, paard was bij het minste geringste afgeleid omdat ik snel afgeleid ben.
Zij had 200% focus nodig en die heb ik niet, dus uiteindelijk besloten haar te verkopen.

**Geplaatst**: 12-10-23 23:33

Re: Lotgenoten gezocht: geen plezier meer in rijden

Geplaatst: 12-10-23 23:33

Ik herken het eigenlijk wel, zeker het feit dat je soms om je heen kijkt en ziet dat anderen het beter of sneller doen. Maar waar ik eigenlijk even op wou inhaken is het feit dat je vader gaat dreigen met dat hij je niet meer wil brengen. Vind dat echt echt een steek onder water naar jou toe, je hebt al stress en dit in je achterhoofd zal het niet makkelijker maken. Mocht je toch weer op wedstrijd willen of op verplaatsing gaan had ik dit toch eens bespreken. Klinkt alsof hij zijn frustratie voor jou voeten neer gooit en dat is ook niet eerlijk.

Het enige wat mij helpt is constant voor ogen houden dat ik eigenlijk geen prestatie druk heb, Nou heb ik er nog wat beperkingen bij plus dat ik ook nog wat pech heb gehad met paard over de jaren, maar wat ik in mijn hoofd heb versus wat er kan liggen soms echt mijlenver uit elkaar. En dan vergeet ik nog wel eens dat er wat tegenslagen zijn geweest en in context zijn we al best ver gekomen. Soms raak ik alleen het zicht op mijn progressie kwijt omdat die niet altijd lineair is en soms ook hele kleine stappen zijn.

**Geplaatst**: 12-10-23 23:51

Geplaatst: 12-10-23 23:51

alice0cullen schreef:
Ik herken het eigenlijk wel, zeker het feit dat je soms om je heen kijkt en ziet dat anderen het beter of sneller doen. Maar waar ik eigenlijk even op wou inhaken is het feit dat je vader gaat dreigen met dat hij je niet meer wil brengen. Vind dat echt echt een steek onder water naar jou toe, je hebt al stress en dit in je achterhoofd zal het niet makkelijker maken. Mocht je toch weer op wedstrijd willen of op verplaatsing gaan had ik dit toch eens bespreken. Klinkt alsof hij zijn frustratie voor jou voeten neer gooit en dat is ook niet eerlijk.

Het enige wat mij helpt is constant voor ogen houden dat ik eigenlijk geen prestatie druk heb, Nou heb ik er nog wat beperkingen bij plus dat ik ook nog wat pech heb gehad met paard over de jaren, maar wat ik in mijn hoofd heb versus wat er kan liggen soms echt mijlenver uit elkaar. En dan vergeet ik nog wel eens dat er wat tegenslagen zijn geweest en in context zijn we al best ver gekomen. Soms raak ik alleen het zicht op mijn progressie kwijt omdat die niet altijd lineair is en soms ook hele kleine stappen zijn.

De beste man gaat mee voor zijn dochter omdat hij haar graag wil helpen met haar hobby. Als je dan voor dag en dauw elke keer opstaat, de weg op moet en de halve dag op een evenemententerrein staat doe je dat uit liefde voor je kind. En soms omdat ouders de hobby ook leuk vinden. Als je dan elke keer van je dochter hoort dat het niet leuk is en ze liever thuis is, dan zou ik als ouder ook wel achter mijn oren gaan krabben. Dat dit wat onrustig vaarwater meebrengt is denk ik niet ongewoon in deze situatie. Handig? Nee zeker niet. Zowel voor je eigen stress als de band met elkaar. Een goed gesprek aangaan? Ja zeker handig! Maar niet omdat de vader hier schuldig aan is.

TS, zou je het niet fijn vinden om zelf met de trailer te kunnen rijden? Dat je met je BE en misschien de auto van je vader zelf op stap kunt. Dan hoeft hij niet altijd mee. Ik snap dat je nog een groom mee wilt nemen, maar dat kan dan ook eens iemand anders zijn en dan is de druk voor jou wellicht wat minder groot door de zelfstandigheid.

Maar goed, het is fijn om te lezen dat je een stapje terug gaat zetten. Kijken of je weer kunt gaan genieten van je hobby en je lieve dier. Zorgeloos met elkaar bezig zijn en je weer dat paardenmeisje voelen zoals het ooit bedoeld was. Je hebt een eigen paard, je kunt met je paard op wedstrijd, er zit nog talent in ook. Je hebt zoveel! Als het je lukt om het niet allemaal meer te vergelijken met iedereen die je om je heen ziet dan denk ik dat er een wereld voor je open gaat en dat je enorm kunt gaan genieten. Bijna alles in het leven is een kwestie van mindset, vreselijk moeilijk, maar ook zo simpel tegelijkertijd. Vergeet ook niet dat het grootste deel op sociale media alleen maar de beste momenten zijn die mensen meemaken. Die blessures, vreselijke lessen, stakende paarden, etc. zie je veel minder voorbij komen. Iedereen heeft zo zijn eigen ups en downs en iedereen bewandeld zijn eigen pad. Leer van anderen, geniet van wat je zelf hebt, dan gaat het zeker goedkomen.

**Geplaatst**: 13-10-23 08:39

Geplaatst: 13-10-23 08:39

alice0cullen schreef:
Ik herken het eigenlijk wel, zeker het feit dat je soms om je heen kijkt en ziet dat anderen het beter of sneller doen. Maar waar ik eigenlijk even op wou inhaken is het feit dat je vader gaat dreigen met dat hij je niet meer wil brengen. Vind dat echt echt een steek onder water naar jou toe, je hebt al stress en dit in je achterhoofd zal het niet makkelijker maken. Mocht je toch weer op wedstrijd willen of op verplaatsing gaan had ik dit toch eens bespreken. Klinkt alsof hij zijn frustratie voor jou voeten neer gooit en dat is ook niet eerlijk.

Het enige wat mij helpt is constant voor ogen houden dat ik eigenlijk geen prestatie druk heb, Nou heb ik er nog wat beperkingen bij plus dat ik ook nog wat pech heb gehad met paard over de jaren, maar wat ik in mijn hoofd heb versus wat er kan liggen soms echt mijlenver uit elkaar. En dan vergeet ik nog wel eens dat er wat tegenslagen zijn geweest en in context zijn we al best ver gekomen. Soms raak ik alleen het zicht op mijn progressie kwijt omdat die niet altijd lineair is en soms ook hele kleine stappen zijn.

Ik lees dit echt heel anders, ik lees dit als dat TS zich zo onmogelijk gedraagt door de spanning dat het voor de beste man echt niet leuk meer is om mee te gaan. Als er een aan frustraties moet werken dan is het de TS.

Prestatie druk is niet vreemd en vooral jonge mensen kunnen hier enorm last van hebben en zichzelf mee in de weg zitten. Soms helpt een sportpsycholoog ook heel erg goed bij zulke problemen. Om een andere mindset te creeren en haalbare doelen te leren stellen etc.

**Geplaatst**: 13-10-23 09:59

Geplaatst: 13-10-23 09:59

Ik heb niet alle verhalen gelezen, maar ik kan wel die van mij een beetje delen om je wellicht wat op te krikken TS?

Mijn paard heb ik sinds veulen af aan en ook zelf beleerd, inmiddels is hij 8. Toen wij 2 jaar terug verhuisden van stal kon Amado niet meer zijn plekje vinden en vond het in de rijbak dood eng als we achterin kwamen. Dacht ik. Zodra mijn oude bijrijdster een keer mee ging en ging rijden, was er niks aan de hand en liep hij braaf zijn rondje door de bak. Maar iedere keer als ik opstapte liep de spanning steeds weer verder op. Met daarna helaas nog 2 verhuizingen ben ik gestopt met rijden, bij iedere spieraanspanning die hij gaf schoot ik van binnen gelijk in paniek.
Waarom? Geen idee, ik had gecrossd met hem, polocrosse toernoois gedaan etc dus daar lag het niet aan.

1,5 jaar lang heb ik niet meer gereden, ik wilde het niet meer. Een half jaar geleden was ik 1x opgestapt, niet veel later stond ik er huilend weer naast. We waren elkaar gewoon compleet kwijtgeraakt en ik had me erbij neergelegd dat het goed was zo, het rijden niet meer zal gebeuren.

Ik moet zeggen dat ik in die 1,5 jaar het rijden nooit echt miste, daarvoor reed ik ook al niet heel vaak meer. De motivatie, plezier, vertrouwen, alles was weg in het zadel, dus waarom me er dan nog aan wagen?
Zo’n 3-4 maanden geleden stapte ik op een ander paard en nam ik vriendinnen mee op Amado het bos in. Terwijl ik op een enorm zenuwachtig, heet paard zat, zaten zij met losse teugel te genieten in het bos. Ik vond het rijden dan ook nogsteeds niks meer aan.

Tot 2,5 maand geleden, bijna 2 jaar nadat ik besloot niet meer met Amado te gaan rijden, de rollen draaiden om en ik stapte met grootse zenuwen op Amado en een vriendin op het andere paard.
Ik kan je zeggen, sinds dien begint het vertrouwen van Amado en mij met elke dag weer te groeien, we genieten weer van onze ritjes samen door het bos, zijn gekke bokkesprongen en de stukjes lekker hard galopperen. In de bak rijden ben ik niet meer aan begonnen, ik legde onbewust de druk daar zo hoog dus het was tijd om gewoon te gaan genieten van de tijd die ik heb met mijn vriendje. We verwachten niks meer van elkaar, behalve dat we elkaar heel thuis brengen en dat is fijn zo.
Afbeelding

Ik ben van mening dat een tijd stoppen met rijden niet erg is, of je nou een duur sportpaard of een heerlijk huis-tuin-keuken paard hebt. Soms heb je het even nodig om te resetten en dat is oké

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-10-23 11:42

Geplaatst door de TopicStarter : 13-10-23 11:42

EvelienKiss schreef:
TS, je klinkt perfectionistisch en lijkt streng voor jezelf. Je vergelijkt jezelf met anderen die verder zijn, meer kunnen of theoretische situaties die 'beter waren geweest'. Een recept voor negatieve gevoelens.

Perfectionistisch ben ik zeker. En een tikkeltje autistisch en ocd. Alles moet geordend en ik kan heel slecht tegen veranderingen. Die eigenschappen maken het niet makkelijker zullen we maar zeggen.

EvelienKiss schreef:
Mijn idee is dat iedereen krijgt het paard dat het nodig heeft. Je hebt misschien niet 'per ongeluk' voor dit paard gekozen. Ik ben ervan overtuigd dat je juist (onbewust) voor dit paard hebt gekozen. Wat heeft het jou te leren?

Dat is een goede! Van dit paard heb ik echt énorm veel geleerd. Ik heb de Warwick Schiller methode leren kennen en ben daardoor echt een beter paardenmens geworden. Eerder deed ik nooit aan grondwerk, maar nu vind ik het juist leuk om me daar meer in te verdiepen. Zo zijn er nog wel meer dingen die ik idd nu juist geleerd heb. Daar ben ik ook wel heel dankbaar voor.
Dank voor je advies

@Romy1234 ik heb hsp even opgezocht en herken veel van de kenmerken in mezelf. Ik ben idd gevoelig en kan eeuwig in mijn hoofd zitten om over dingen na te denken. Dat laatste wat je zegt herken ik ook. Mijn paard kijkt heeeel graag naar fietsers/bewegende dingen/lampjes/etc. Ze vindt het niet persé eng, maar gewoon heel interessant. Dat maakt het rijden ook lastig omdat ik zoooo veel moeite moet doen om haar aandacht -op een paardvriendelijke manier- bij mij te houden. Zelf kan ik heel goed focussen maar tot nu toe neemt ze dat nog niet over.

@Celebi zelf met de trailer leren rijden wilde ik graag doen. Ik heb over een maandje 2 jaar mijn rijbewijs dus dan durf ik het ook wel aan. Even kijken nog waar dat het beste kan hier in mijn omgeving. Het is wel zo dat ik mijn paard niet alleen kan laden, dus heb ik altijd wel iemand nodig die daarmee kan helpen (en ook voor algemene hulp). Ik ben vrij nieuw op stal en heb daar nog niemand waar ik echt goed bevriend mee ben om mee te vragen als groom.

Celebi schreef:
De beste man gaat mee voor zijn dochter omdat hij haar graag wil helpen met haar hobby. Als je dan voor dag en dauw elke keer opstaat, de weg op moet en de halve dag op een evenemententerrein staat doe je dat uit liefde voor je kind. En soms omdat ouders de hobby ook leuk vinden. Als je dan elke keer van je dochter hoort dat het niet leuk is en ze liever thuis is, dan zou ik als ouder ook wel achter mijn oren gaan krabben. Dat dit wat onrustig vaarwater meebrengt is denk ik niet ongewoon in deze situatie. Handig? Nee zeker niet. Zowel voor je eigen stress als de band met elkaar. Een goed gesprek aangaan? Ja zeker handig! Maar niet omdat de vader hier schuldig aan is.

Elisa2 schreef:
Ik lees dit echt heel anders, ik lees dit als dat TS zich zo onmogelijk gedraagt door de spanning dat het voor de beste man echt niet leuk meer is om mee te gaan. Als er een aan frustraties moet werken dan is het de TS.

Dit klopt wel. Het is voor hem ook niet leuk om de halve dag kwijt te zijn terwijl ik met frustraties rondloop en niet gezellig meer ben. Mijn ouders vinden de paardensport leuk, maar dan moet ik het ook leuk voor ze houden en niet afreageren. Wat dat betreft heb ik het korte lontje van mijn vader geërfd en ik moet echt leren omgaan met lastige/niet leuke situaties zonder boos te worden

@Amado wat fijn dat je weer kan genieten van het buitenrijden. Goed dat je het toch bent blijven proberen en dan naar jezelf kon luisteren. Het is echt een soort reset ja!

Ik ga vanaf nu proberen alleen maar te genieten en zoeken welke dingen mijn paard zelf ook plezier in heeft! De dressuurlessen houd ik voorlopig aan zodat ik dat wel een beetje kan blijven bijwerken. Maar als ik de rest van de week niet rijd, ga ik me daar niet schuldig over voelen. In de winter heb ik sowieso minder motivatie om naar stal te gaan omdat ik het altijd koud heb. Dus dan is het wel even lekker om niet te hoeven trainen maar gewoon andere dingetjes doen.

**Geplaatst**: 13-10-23 11:55

Re: Lotgenoten gezocht: geen plezier meer in rijden

Geplaatst: 13-10-23 11:55

Investeren in fijne kleding kan dan de komende maanden ook enorm helpen. Als je goede handschoenen, een fijne ademende waterdichte winterjas en goede modderbestendige schoenen hebt, heb je er vaak al een stuk meer zin in. Ik heb bijvoorbeeld een rijrok en poncho in de winter. Heerlijk warm, maar ik hoef geen enorm dikke dingen verder aan dus alles blijft soepel en beweeglijk. Maak het jezelf vooral zo gemakkelijk en fijn mogelijk.

**Geplaatst**: 13-10-23 12:09

Geplaatst: 13-10-23 12:09

TS bouwt simpelweg stress op lees de diverse posts en haar reacties er op na. Daar helpt geen kleding tegen, hoe comfortabel ook.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-10-23 12:11

Geplaatst door de TopicStarter : 13-10-23 12:11

Vooral mijn voeten en handen worden heel koud. Ik heb dan 2 paar dikke sokken aan wat net precies in mijn rijlaarzen past. Handschoenen had ik hele dikke alleen daar kon ik niet goed mee rijden. Nu iets dunnere en thermo er onder maar dat helpt eigenlijk niet genoeg. Ik heb een dunne legging die ik onder mijn winter rijbroek aan doe en een goede jas, dat werkt goed.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-10-23 12:12

Geplaatst door de TopicStarter : 13-10-23 12:12

nikkel schreef:
TS bouwt simpelweg stress op lees de diverse posts en haar reacties er op na. Daar helpt geen kleding tegen, hoe comfortabel ook.

nikkel je neemt mijn topic wel erg over af en toe. Celebi gaf een reactie op dat ik het 's winters op stal zo koud heb. Dat staat los van de stress voor wedstrijden.