Bokt.nl

Kelly_ann schreef:

Volgens mij is dit vrij 'normaal' paarden gedrag. Als in vluchtdier en instinctief reageren. Zeker samen met een soortgenoot. Ik denk niet dat jij zozeer de fout bent.

Dat het gevaarlijk is als ie met je aan de kletter gaat en je dat wilt voorkomen snap ik.

Een volgende keer zorgen dat zijn energie 'normaal' is kan helpen. Dus eerst de frisheid eruitlopen bijvoorbeeld, kiezen voor warm rustig weer. Een rustiger gezelschapspaard. Als ie kijkerig is wat te doen geven: stelling, draven, wijken
En wellicht een noodrem installeren of een hulpteugeltje mee zodat je serieus kan remmen als hij gaat.

elbony schreef:

Hier vertel je precies hoe de spanning opgebouwd werd bij je paard. Voelde je dat ook precies zo aan tijdens het rijden (zoals rug vasthouden, opbollen, geen knipperende ogen meer)? Of is dit meer een besef wat achteraf is gekomen?
Als je dit aanvoelt tijdens het rijden, lijkt het mij raadzaam om de spanning niet nog verder op te voeren door nog meer prikkels toe te voegen. Dan de volgende keer eerst de spanning eruit voordat je verder gaat met buitenrit o.i.d. desnoods in zo'n geval niet een afsluitende buitenrit die ter ontspanning bedoeld is maar dan niet ontspannen kan zijn vanwege zijn te hoge energieniveau.
Je schrijft dat je hem op ademhalings "cues" kunt longeren. Gebruik je ademhaling ook bewust tijdens het rijden, let op dat je door je buik ademhaalt, i.p.v. hoge ademhaling.

anjali schreef:

Veel paarden hebben nu wel het voorjaar in de bol.Ik zou wel aan de veiligheid denken. Als hij zo gespannen is maar niet de weg op gaan.Ik denk dat dit probleem stamt uit de tijd toen jij hem nog niet had.Bij de vorige eigenaar deed hij het ook schrijf je.Hoe oud\jong is je paard?Het zou kunnen dat dit bij de africhting niet is aangepakt.Eerlijk gezegd zou ik er een martingaal of zelfs een slof aanhangen,om hem even direct tegen te kunnen houden als hij dit probeert.Uiteraard helpt dit ook niet als hij met een ander paard samen is en die ander gaat ervandoor! dan ben je aan de Goden overgeleverd.Heb je al geprobeerd hem op een kleine volte te zetten als hij wil gaan rennen?

anjali schreef:

Bij remmen moet je ook niet vol aan de teugel gaan hangen,maar "pompend"remmen.Dus steeds even terugnemen en dan weer ontspannen.Maar goed,ik heb makkelijk praten hier vanachter de pc natuurlijk.Ik heb ook wel eens een "renner"gehad,toen heb ik buitenrijles genomen van een ervaren instructrice op een ervaren paard die dat niet deed.En daar hield ik hem dan achter.Met een martingaal,want als het hoofd omhooggaat dan heb je niets meer te vertellen.Dit heeft goed geholpen want later kon ik er veilig alleen mee gaan buitenrijden.Het paard moest dat gedrag gewoon even afleren.Vroeger was er veel mee gecrost,maar ik vond dat niet zo leuk.Overigens was dat niet echt op hol slaan,maar meer ertussenuit scheuren,dus niet uit paniek.Voor zover ik dat kon beoordelen als mens natuurlijk.

anjali schreef:

Die Ierse paarden (een tinker?) zijn vaak best moeilijk. Je weet ook niet wat er daar mee gebeurd is.Is hij al lang in Nederland?Je hebt natuurlijk al uitgesloten dat het zadel ergens pijn zou doen of zo.Als een paard eigenlijk zonder aanleiding steeds doodsangst krijgt dan kan er psychisch wel iets uit balans zijn.

FatCat schreef:

anjali schreef:

Die Ierse paarden (een tinker?) zijn vaak best moeilijk.

Hier even op inhaken.

Ik heb 10 jaar in Ierland gewoond en ik kan ze zeggen dat dit helemaal niet klopt. Het probleem is dat er helaas vaak onkundige mensen slachtoffer worden van niet oprechte handelaren, welke je overal hebt. En natuurlijk die verhalen hoor je.

Ik heb expres mijn paard uit Ierland laten komen omdat ik over het algemeen de Ierse paarden juist gemakkelijker vind.

FatCat schreef:

Hi Gizeppie

Ik wil hier niets mee zeggen specifiek naar jou toe of jouw situatie. Het wordt echter heel vaak gezegd dat de Ierse paarden moeilijk zijn, maar dat vind ik erg spijtig want ik deel deze ervaring helemaal niet. In tegendeel, ik vind de paarden hier juist, over het algemeen, moeilijker.

Onkundig had eigenlijk onwetend moeten zeggen.

Anoniem schreef:

Waarom niet een tijdje rijden laten voor wat het is, als het kennelijk toch aardig wat spanning opbouwt?

Anoniem schreef:

Geen verwijt hoor. Maar wist niet dat je al een perioden niet gereden had.
Wellicht wat grondwerk, wandelen ( en met lange lijnen het bos in, ook goed voor zelfvertrouwen!).

Humpiedumpie schreef:

Misschien lees ik er overheen, maar hoe lang heb is hij in nederland en hoe lang heb jij hem?
Je gaat nu met hem verhuizen omdat het op deze plek te druk is? Hoe staat hij gestald?
Het kan best een impact zijn he, uberhaubt een verhuizing..
Het lijkt me een erg gevoelig paardje dat tijd nodig heeft.. klinkt heel verstandig om na de verhuizing voorlopig alleen ernaast naar buiten te gaan. Hij heeft veel vertrouwen in jou, want op de grond gaat het goed. Maar zodra je erop zit, ben je “weg” of in ieder geval uit zicht.. zeker in paniek situaties..
Probeer lekker weer buiten te gaan genieten, met elkaar, naast elkaar.. totdat het goed genoeg voelt om er weer op te gaan

Humpiedumpie schreef:

Voor sensitieve paarden kan het al gauw teveel zijn. Maar krijg de indruk dat jullie elkaar goed aanvoelen en dat je zelf wel weet wat het beste voor hem is . Fijn! Volg je gevoel!

Askja schreef:

Zeer gevoelig paard zo te lezen.
En om heel eerlijk te zijn, het blijft altijd een risico om met zulke paarden buiten te rijden, zeker als het al een paar keer misgegaan is. Die vluchtreflex krijg je er namelijk niet uit, die kan hooguit wat slijten.

Een dergelijk paard heeft heel veel structuur nodig, hij moet weten waar hij aan toe is.

Dat je Parelli met hem doet is mooi, dan kun je verfijnd met hem communiceren, maar hoe leg je de link met het rijden?
Je zegt dat hij dressuurmatig moeilijk te rijden is. Je zou het grondwerk en het rijden dichter bij elkaar moeten brengen. Parelli is veel 'op afstand' qua signalen en positionering, maar misschien heeft dit paard het juist wel nodig dat je hem tijdens het grondwerk meer fysiek aanraakt, hem op die manier ook meer vertrouwd maakt met zijn eigen lichaam. Een paard kan namelijk ook tè sensibel worden, dan moet hij leren dat aanraking en druk oké is, dat hij daar niet voor aan de kant hoeft te vliegen maar dat rustig opzij stappen op lichte handdruk ook goed is. Werk steeds aan ontspanning en concentratie. Dat is onlosmakelijk met elkaar verbonden.

Refereer in je grondwerk aan het rijden, laat hem bijvoorbeeld wijken voor druk door je hand daar te leggen waar je been ligt. Ga op schouderhoogte ernaast staan met de teugels in contact als bij het rijden (rechterarm over de hals) en dan en aan de hand rustig laten nageven op een licht aannemen, aanvankelijk evt. met behulp van een stukje appel. Leer hem zo om steeds op jouw aangeven af te kauwen en zijn hoofd en hals steeds een stukje verder (dus niet in 1 x) te laten zakken, tot zijn hoofd bij de grond is. Herhaal dit tot het gemakkelijk gaat, doe dan hetzelfde in stilstand als je erop zit, en vervolgens in stap. Ga pas draven als je je paard in stap kunt laten ontspannen.

Je kunt op die manier grondwerk en rijden combineren -eerst ernaast en dan erop. Het grondwerk wordt dan een fysieke en mentale voorbereiding op het rijden. Dat geeft structuur.

Verder zou ik schriktraining doen in de bak om hem dapperder en zelfverzekerder te maken.

Buiten zou ik eerst langere tijd het paard alleen aan de hand meenemen en daar grondwerk met hem doen. Moeilijke dingen (die plek met de Shetlanders) eerst uit de weg gaan en geleidelijk de uitdaging/moeilijkheidsgraad opvoeren.
Belangrijkste is dat je voorkomt dat het paard zich weer losrukt en naar huis rent - dat dat gebeurd is, vind ik persoonlijk nog zorgelijker dan het ervandoor gaan tijdens het rijden. Want het maakt duidelijk dat als het erop aan komt, je paard jou niet vertrouwt en op zijn vluchtinstinct terugvalt.

Een nieuwe, rustige pensionplek zal zeker schelen, je paard moet buiten het werk tot rust kunnen komen. Maar hij moet ook prikkels en 'gevaren' beter leren handelen.

Het lijkt mij al met al best een hele uitdaging - voor mij zijn dit de paarden waar ik niet meer op stap (na enkele bijna-dood ervaringen in het verleden), maar jij bent zo te lezen niet bang, en met structuur, geduld en doorzettingsvermogen kun je een heel eind komen.
Neem alleen geen onnodige risico's, en zoek indien nodig goede begeleiding. Succes!