Bokt.nl

**Geplaatst**: 08-10-13 21:15

Re: Kijkerig en schrikkerig paard erdoorheen rijden..

Geplaatst: 08-10-13 21:15

Ik ben overigens benieuwd of het paard dit gedrag ook vertoond met andere (eventueel professionele) ruiters. En of deze andere ruiters het paard wel sneller naar ontspanning rijden?

**Geplaatst**: 08-10-13 21:28

Re: Kijkerig en schrikkerig paard erdoorheen rijden..

Geplaatst: 08-10-13 21:28

Wat die magnesium betreft, zelf heb ik er wel baat bij (als ik het niet vergeet te nemen) en geen bijwerkingen. Magnesium voor paarden is echter idd niet erg smakelijk, mijn hengst vertikt zijn voer te eten als ik MgO er doorheen meng, en omdat ie al moeilijk op gewicht blijft, laat ik het zo.

Mss een beetje een "gemakzuchtige" tip, maar kan je het paard niet es een (half) dagje in de bak laten loslopen, en wat hooi voederen op de "spooky" plaatsen, en daarna pas rijden? (tenzij die tip al gegeven is, heb niet hele toppic gelezen d8 ik)

**Geplaatst**: 09-10-13 09:05

Geplaatst: 09-10-13 09:05

JJane schreef:
Babootje schreef:
@Kostolany ik gebruik gewoon magnesium van Treurniet (gele zak), 12.00 euro. Doe ik bijna 2 maanden mee. Dat gaat gewoon over het voer. Mijn pony eet echt alles dus ik zou niet weten of het de eetlust vermindert. Bij hem in ieder geval niet.

Misschien moet je voor jezelf eens een potje magnesium halen en elke dag een tabletje nemen. Dan kom je erachter dat je je daar heel vreemd van kan voelen. Dit is niet naar bedoeld hoor maar voor mij was het echt een eye opener.

Vind dit een mooi bericht, en ben het er wel mee eens, nieuwe onderzoeken tonen aan dat paarden vaker niet dan wel een echt tekort hebben aan magnesium.. Paarden worden er vlakker van, maar betekent dat dat het helpt? Dat weet ik zo net nog niet, als een mens magnesium neemt word die daar ook vlakker van maar voelt die zich niet perse prettiger..
Je word juist 'opgesloten' in je gevoel, kan je niet uiten en voelt nog weldegelijk de spanning. Uiten gaat enkel niet.

Eerst bloedonderzoek dan magnesium bijvoeren.. Dat is de logische en enige mogelijke volgorde..

Verder heb je wel eens schriktraining gedaan, doe je wel eens grondwerk?

**Geplaatst**: 09-10-13 09:07

Geplaatst: 09-10-13 09:07

Bedankt voor de uitleg.

**Geplaatst**: 09-10-13 09:13

Re: Kijkerig en schrikkerig paard erdoorheen rijden..

Geplaatst: 09-10-13 09:13

Het is geen drugs hoor mensen, maar een natuurlijk mineraal, wat elk paard en mens hard nodig heeft

**Geplaatst**: 09-10-13 09:15

Geplaatst: 09-10-13 09:15

ohjajoh6 schreef:
Het is geen drugs hoor mensen, maar een natuurlijk mineraal, wat elk paard en mens hard nodig heeft

En waar het gemiddelde paard en mens voldoende van heeft, door een menselijke fout zijn de eerdere onderzoeken niet goed gegaan, wat betekent dat het gemiddelde paard wel voldoende magnesium heeft.. Is al een aantal keer besproken op bokt.. Magnesium is een hype..
Ik weet wel hoe vreselijk het voelt om afgevlakt te worden, nog steeds 'paniek of stress' maar het niet kunnen uiten.

Ik zal eens de artikelen opzoeken.

http://paardenlifestyle.com/magnesiumte ... rekenfout/

**Geplaatst**: 09-10-13 09:25

Geplaatst: 09-10-13 09:25

@Balou_K; Dat is dan ook zonde van je hele zak magnesium die je nog geen maand geleden hebt gekocht? Zie het topic over magnesiumgebruik, wie merkt het verschil.

En ieder moet doen wat die zelf het beste vind, ik kan alleen maar zeggen dat de bloedtesten bij mijn paard dus duidelijk magnesiumtekorten aanwezen, haalt alleen de scherpe randen eraf, dus dat zichzelf verliezen in angst en blinde paniek is niet meer, maar no way dat mijn paard er "groggy" van word. Ook ben ik persoonlijk overtuigd na zoveel jaar ellende met I.R./sb/hb, dat magnesium een goede aanvulling kan zijn voor dit soort paarden.

**Geplaatst**: 09-10-13 09:27

Geplaatst: 09-10-13 09:27

ohjajoh6 schreef:
@Balou_K; Dat is dan ook zonde van je hele zak magnesium die je nog geen maand geleden hebt gekocht? Zie het topic over magnesium, wie merkt het verschil.

En ieder moet doen wat die zelf het beste vind, ik kan alleen maar zeggen dat de bloedtesten bij mijn paard dus duidelijk magnesiumtekorten aanwezen, haalt alleen de scherpe randen eraf, dus dat zichzelf verliezen in angst en blinde paniek is niet meer, maar no way dat mijn paard er "groggy" van word. Ook ben ik persoonlijk overtuigd na zoveel jaar ellende met I.R./sb/hb, dat magnesium een goede aanvulling kan zijn voor dit soort paarden.

Zakkie was niet leverbaar voor Dakkie, gelukkig maar, bloedonderzoek toont aan dat hij gewoon gezond is, had even een dipje door het verharen waardoor magnesium gehalte anders was, dag er na was het opeens weer perfect. Zo zie je maar magnesium is een lastig iets.

http://www.supplementenvergelijk.nl/fab ... n-of-onzin

Daarbij zeg jij al dat je het het hebt laten onderzoeken, wat anders is dan mensen die zomaar van alles in hun paarden proppen.

**Geplaatst**: 09-10-13 09:40

Geplaatst: 09-10-13 09:40

Balou_k schreef:
ohjajoh6 schreef:
Het is geen drugs hoor mensen, maar een natuurlijk mineraal, wat elk paard en mens hard nodig heeft

En waar het gemiddelde paard en mens voldoende van heeft, door een menselijke fout zijn de eerdere onderzoeken niet goed gegaan, wat betekent dat het gemiddelde paard wel voldoende magnesium heeft.. Is al een aantal keer besproken op bokt.. Magnesium is een hype..
Ik weet wel hoe vreselijk het voelt om afgevlakt te worden, nog steeds 'paniek of stress' maar het niet kunnen uiten.

Ik zal eens de artikelen opzoeken.

http://paardenlifestyle.com/magnesiumte ... rekenfout/

Magnesium is geen antidepressivum _O-

**Geplaatst**: 09-10-13 09:41

Geplaatst: 09-10-13 09:41

Babootje schreef:
Magnesium is geen antidepressivum

Goh niet? Wat een verrassing kuch. Het vlakt wel af..

**Geplaatst**: 09-10-13 09:47

Geplaatst: 09-10-13 09:47

hwn schreef:
Wat die magnesium betreft, zelf heb ik er wel baat bij (als ik het niet vergeet te nemen) en geen bijwerkingen. Magnesium voor paarden is echter idd niet erg smakelijk, mijn hengst vertikt zijn voer te eten als ik MgO er doorheen meng, en omdat ie al moeilijk op gewicht blijft, laat ik het zo.

Mss een beetje een "gemakzuchtige" tip, maar kan je het paard niet es een (half) dagje in de bak laten loslopen, en wat hooi voederen op de "spooky" plaatsen, en daarna pas rijden? (tenzij die tip al gegeven is, heb niet hele toppic gelezen d8 ik)

Heb zelf ook baat bij magnesium. Heb geen onderzoek gedaan naar een tekort, maar het is bekend dat vrouwen in en na de overgang wel wat extra kunnen gebruiken. Zo rond je 50e gaat je lijf ook wat meer protesteren en ik merk wel dat magnesium daarbij helpt.
Mijn pony heeft IR. En werkt hard. Ik merk dat magnesium hem toch wat losser in de spieren houdt. Maar goed, weer on topic (want dit ging volgens mij niet over magnesium

)

**Geplaatst**: 09-10-13 09:48

Re: Kijkerig en schrikkerig paard erdoorheen rijden..

Geplaatst: 09-10-13 09:48

Ik zou niet gaan vechten, gewoon de reactie compleet negeren. Dus geen gevecht ervan maken elk begin van de training, maar gewoon net doen alsof er niks gebeurt is en zelf gewoon ontspannen door blijven gaan.

**Geplaatst**: 09-10-13 11:57

Re: Kijkerig en schrikkerig paard erdoorheen rijden..

Geplaatst: 09-10-13 11:57

http://annekehallebeek.com/2011/11/15/magnesiumtekort/

**Geplaatst**: 09-10-13 12:30

Geplaatst: 09-10-13 12:30

Ben het grotendeels eens met de insteek van "Simpelman", dit direct niet door diens adviezen, maar door diens suggesties in combi met mijn eigen inzichten en eigen praktijk-ervaring. Maar toch ook veel van diens aanraden opgestoken: je moet het SAMEN met je paard zien te klaren, zo'n schrik-paard heeft enorme baat bij het "jij bent de held" gevoel.Ook hierin spreek ik uit ervaring, maar ik vrees dat de "kuiste" insteek zeer afhankelijk is van de inschatting die je maakt m.b.t. oorzaak en gevolg t.o.v. je eigen paard.
Met mijn Tinker x Fries kruising ("maar die zijn toch zeker bom-proof....?"... nou deze ab-so-luut niet dus!) heb ik diverse spannings/onzekerheids/schrik-issues moeten doorworstelen.
Buitenbak was niet zo'n punt, maar het was daar dan weer een grote aandribbelarij, en overtempo-onder-me-uit sjezen toestand. Een paar minuten gewone stap ging al niet, in elke gang wilde hij in een snellere gang.
Buitenrijden was ronduit link... ook met een ander bomproof paard er bij, al schrok het paard niet, Jaopie dus gewoon wel. Vooral van groter verkeer. Hij wilde ook steeds voorop, vreemd genoeg, dat was achteraf waarschijnlijk omdat hij de boel dan beter kon overzien.
Tijdenlang dus niet buitenrijden, maar nadat ik de spanningen in de bak eerst eens anders ging benaderen, te beginnen met mijzelf, door veel minder te DOEN te paard en me steeds op mijn eigen innerlijke kern te concentreren (buik-gevoel, ontstappenen zit, vooruit kijken met je hoofd), i.p.v. op de eventuele reacties van het paard, is dit in enkele weken geheel verdwenen.
Daarna ging ik na de baktraining, die ik vrij kort hield, zoals 20 minuten dressuur (wel intensief bezig houden, want hij was ook door het minste of geringste afgeleid, zodra ik het gevoel had dat hij "helemaal bij mij was" stopte ik de training) als beloning buiten uitstappen.
Niet meteen langs de weg, eerst over een rustig schouwpad langs een sloot tussen de velden. Langzaam uitbouwen, eens een drafje, en nu rijden we steeds iets langer, verder, uitdagender, hierbij had ik steeds het gevoel en de kalme intentie: "Niks aan de hand, ik ben bij je".
Ik probeerde nergens op te reageren, als ik hem voelde spannen liet ik mijn lijf bewust uitademend los en gaf teugel. Bewust van beide zitbeenknobbels, bewust van beenlengte, bewust van zakkende schouders.
Bewust van mijzelf, dus niet bezig met het paard. Daar praatte ik alleen tegen: "ja Japie ik heb het ook gezien, het is okee (even een hand op zijn manenkam om weer even contact te maken), ik ben er ", dan waren we er langs en beloonde ik zowat jubelend de "stoere held"

We doen het SAMEN, Japie, zie je man, je kan het, goed zo, braaf, waarna er een lang duik-teugeltje al la Western kon volgen. We rijden nu geregeld na de dressuurtraining einden samen buiten. Alleen, hij en ik samen, dat was voor ons de weg naar betere communicatie, begrip en vertrouwen.

Binnen heel korte tijd van geleidelijke uitbouw merkte ik dat zijn evtl. stress en spanning meteen na zo'n moment afvloeide dus hij hield het "moment" (de adrenaline) ook niet meer vast.
Dit is een heel bewust leerproces, voor beiden partijen, dat echter begint met de ruiter, jezelf dus. Daar is heel wat zelfinzicht, lichamelijk en geestelijk "loslaten" voor nodig, en dat kost veel tijd en geduld (met jezelf) om dit bewust te kunnen ontwikkelen. Maar.... als je zelf anders opstelt, en niks afdwingt met hand of hoofd, verandert het gedrag van je paard sneller dan je kunt vermoeden.

**Geplaatst**: 09-10-13 12:59

Geplaatst: 09-10-13 12:59

Simpelman schreef:
http://annekehallebeek.com/2011/11/15/magnesiumtekort/

Een goed artikel Simpelman. (Ik kende het ook).
In het artikel staat ook dat een paard van ca 600 kg 10 - 16 gr magnesium moet binnenkrijgen voor een goede mineralenbalans.
Nu zijn er weinig krachtvoeders met 10 - 16 gr in 1 voerbeurt (lees 1 kg). Het paard van TS krijgt 1 voerbeurt krachtvoer en de rest hooi en weide. Wat er precies in hooi en weide zit zou je dan moeten testen. En je zou bij de staleigenaar moeten nagaan wat de magnesium/fosfor/calciumverhouding van het voer is. Kan dat niet, kan magnesium worden toegevoegd om er zeker van te zijn dat het paard voldoende krijgt. Bloedonderzoek haalt zoals het artikel zegt weinig uit omdat het magnesiumgehalte in het bloed onderhevig is aan schommelingen door bijv. eetlust, maar ook door stress en prestatie. Beter is een dus test van de urine. Magnesium lijkt te werken bij stressvolle paarden ook als ze geen tekort hebben.

Persoonlijk zou ik, zeker als een paard via het krachtvoer niet voldoende binnenkrijgt, een vitamine/mineralen supplement voeren omdat je niet weet wat ze via weide en hooi binnenkrijgen als dit niet is getest.

**Geplaatst**: 09-10-13 14:42

Re: Kijkerig en schrikkerig paard erdoorheen rijden..

Geplaatst: 09-10-13 14:42

Zeer goed en verhelderend artikel van Anneke Hallebeek!

Hebben hier ook een tijdje magnesium bijgegeven voor enkele van de meer "hyperdepiep" Arabo's, maar tezelfder tijd werd er ook een vaster trainingsprogramma ( steeds dezelfde mensen, een vaste routine) in werking gezet, zowel aan de longe als OHZ en niemand anders, dus steeds dezelfde voor hetzelfde paard, voor deze pittige types, dus het is niet objectief te zeggen of het de magnesiumtoediening is geweest, dat voor de meerdere, en nu zelfs uitstekende hanteerbaarheid en berijdbaarheid heeft gezorgd, het is denk ik ook wel een kwestie geweest van: voor die piep-er-uit merries een hele kalme vertrouwde routine inbouwen.

Geen plotse veranderingen van plaats of ruiter, of andere onzekerheden, heb ik toch veel goeds zien doen, bij de pittige en nerveuzige types.
Van paniek tot inmiddels weer prettig rijdbaar.

Ik sluit niet uit dat door toediening van magnesium ook een bepaald soort "placebo"-effect ontstaat bij de toediener of ruiter, die er dan zelf een rustiger gevoel van krijgt, en dat uiteraard meeneemt richting paard.

**Geplaatst**: 09-10-13 20:31

Geplaatst: 09-10-13 20:31

Ik vind dat er snel aan het advies van Simpelman voorbij gegaan wordt...

Of het is Parelli, of het is magnesium voeren. En toch blijf ik erbij dat het in de spiegel kijken is naar jezelf. En een soort relatietherapie met je paard.

Magnesium kan prima werken, maar voor mij voelt dat toch een beetje als symptoombestrijding in dit geval. Het rantsoen onder de loep nemen en het paard na laten kijken op magnesium tekort is prima hoor! Maar ik blijf erbij dat TS en het paard nog geen team zijn, geen geoliede machine.
En daar hoef je ook niet voor over te stappen op een andere methode zoals Parelli, er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden. Begrijp me niet verkeerd, ik ben niet tegen Parelli of andere methoden.
Ik blijf er gewoon bij dat het het beste is om terug te gaan naar af. Vertrouwen en contact opnieuw opbouwen. Gewoon onder het zadel, hoeft echt niet eerst grondwerk te gaan doen. Zoek een plek waar jullie rust vinden, een oefening die goed gaat en bouw het stapje voor stapje op.

**Geplaatst**: 10-10-13 07:15

Re: Kijkerig en schrikkerig paard erdoorheen rijden..

Geplaatst: 10-10-13 07:15

http://paardenhooi.nl/images/pdf/hooi-analyse.pdf

**Geplaatst**: 10-10-13 08:43

Geplaatst: 10-10-13 08:43

Simpelman schreef:
http://paardenhooi.nl/images/pdf/hooi-analyse.pdf

Interessant om eens zo'n hooianalyse te zien. Hier zie je ook dat er wel toevoegingen nodig zijn. Sta je op een grote stal dan heb je daar weinig invloed op. Je weet nooit waar het hooi allemaal precies vandaan komt en dan zou je iedere keer opnieuw een analyse moeten doen. Paarden die weinig krachtvoer krijgen, lopen dus zeker risico op het ontwikkelen van tekorten.
Vooral bij IR paarden van belang, want die krijgen vaak weinig of geen krachtvoer. Ook hele "hete" paarden worden vaak laag in het (kracht)voer gehouden.

**Geplaatst**: 10-10-13 16:03

Geplaatst: 10-10-13 16:03

Mijn paard was heel schrikkerig en kijkerig TS en nu nog af en toe zoals vandaag. Oorzaak veel wind, de kou is ingetreden en er liggen allerlei buizen langs de weg want de sloten worden uit gegraven en de kapotte buizen gerepareerd. Dus voldoende aanwezig om heel erg floeperig te zijn als je POlie de Bigorre heet.
Ik geef nooit magnesium want dat is niet nodig. Ik geef je mijn verhaal in de hoop dat je er iets mee kunt.
Toen ik haar wilde zadelen merkte ik al dat ze over de mik ging. Tja er lag dan ook zo’n grote buis kabouter vlak voor de poort. Ze kan van minder over de mik gaan. :(:)

Dus manlief geroepen of hij haar eventjes vast wilde houden (vast binden doe ik dan nooit want dan kan ze niet meer weg en dan is risico op flippen zeer reëel aanwezig). Terwijl ze mij kon zien ging ik poortje uit, sprong slootje over en ging op de gevaarlijke buis kabouter zitten ondertussen de buis strelend met mijn hand.
Toen ik terug kwam kon ik haar vast zetten want het viel dus blijkbaar wel mee vond ze zelf nu ook en heb geen aandacht meer besteed aan dat ding en ben gaan zadelen. Wouw wat was ze heet toen we vertrokken. Na paar 100 meter kwam ik erachter dat ik mijn fluoriderend veiligheidshesje en cap thuis was vergeten. Verdorie dat gebeurt me nooit en nu net wel. Vond het voor vandaag echt te gevaarlijk zonder dus terug en alles gepakt. Ruin nog in paddock moeten zetten want die ploegde als een gillende keukenmeid het gras om van opgewondenheid dat we terug kwamen en toen voor de tweede keer erop (met cap enz.) weer vertrokken. Nu was ze vrij rustig vergeleken met de eerste keer en in stap over de weg naar de velden gereden. Maar ze bleef toch wel heel erg heet. Ik trek nooit, ik sluit haar nooit op maar ik zet haar aan het werk (wijken, SB en andere dressuur oefeningen) en rijd haar zeer zeker via de halve ophouding door de nek. Ik rijd eens terug naar halt en stapje terug om eens rustig aan te draven. Omdat het koud was met flinke wind, toen we tussen de velden waren haar eens lekker laten galopperen om de hetigheid eruit te krijgen. Knieën goed eraan want je weet maar nooit vandaag

. Dat werkte goed. Ook het vele draven werkte goed want daardoor kreeg ze het warm en kon ze energie kwijt. Ook het niet kijken door mij, naar alles wat spannend is volgens haar, werkte (ik kijk express altijd de andere kant uit). Tevens bemoedigen, handje in de hals kortom het hele arsenaal heb ik uit de kast getrokken en ik heb echt fantastisch gereden. Regelmatig als ze te heet en te voorwaarts werd haar stil gezet, weer pasje terug en op het einde toen de hoefjes vrolijk naar de stal klikte natuurlijk niet meer gegaloppeerd (dat is vragen om problemen met zo'n hetertje).
Op het einde van de rit valk bij huis stond een oude deux chevaux (de auto dan hé) op HAAR! pad nota bene met een smalle doorgang met allerlei grote vrachtwagens met hijskranen erbij. Vol op de rem ging ze waarop ik in de lach schoot. Die kabouter was duidelijk te groot. Geen discussie was daarover mogelijk. Die voeren we dan ook maar niet

.
Dus er af gesprongen bang als ik was dat ze tegen de auto zou lopen die dan uit elkaar zou vallen van ellende want het was niet veel soeps. Terwijl ik er naast stond gevraagd of ze wel samen met mij er langs durfde en dat was OK na even nadenken en mij aankijken. (ik trek dan niet, geen strak halstertouw maar ze moet uit haar zelf stapje voor stapje komen). Dus ik bijna tegen de auto aan met langs lopen, Polleke natuurlijk helemaal uiterste van andere kant. Dus samen hebben we dat gevaarlijke monster eens goed bekeken en help ik durfde het ook nog vol aan te raken.

Toen durfde zij ook wel met haar neus er heel voorzichtig aan te ruiken.

Rustig heb ik toen haar singel los gemaakt bij dat autootje, beloond en zijn we op ons gemak de laatste honderd meter naar huis gelopen.
Misschien heb je iets aan dit verhaal TS. De methodiek van wat ik allemaal doe (en dat is echt veel en geen seconde laat ik mijn concentratie verslappen zo dicht ben ik bij haar met heel veel humor, want ik neem het allemaal niet zo serieus hoor want dan heb ik er te veel werk aan) zit verweven in dit verhaal. Succes ermee. Lach je paard ook maar eens toe, dat helpt vaak.

**Geplaatst**: 10-10-13 20:08

Geplaatst: 10-10-13 20:08

@[pien_2010]

Amen!

[pien_2010] schreef:
De methodiek van wat ik allemaal doe (en dat is echt veel en geen seconde laat ik mijn concentratie verslappen zo dicht ben ik bij haar met heel veel humor, want ik neem het allemaal niet zo serieus hoor want dan heb ik er te veel werk aan) zit verweven in dit verhaal. Succes ermee. Lach je paard ook maar eens toe, dat helpt vaak.

Yep, helemaal mee eens.