Bokt.nl

Caira schreef:

En zo heeft iedereen zijn eigen ' waarheid'. Ik kies ervoor om verschillende richtingen te combineren en overal het beste voor mij en mijn paarden uit te halen zonder de rest wat niet bij mij past te veroordelen.

Paperboy schreef:

xmarliez ik respecteer absoluut dat jouw voorkeur uitgaat naar Klassiek, maar het is erg jammer dat je
ts niet gewoon verteld waarom jij de Klassieke rijkunst zo geweldig vind, wat het jou en je paard allemaal voor positiefs heeft gebracht. In plaats van alleen maar Academisch af te kraken.

xmarliez schreef:

http://www.youtube.com/watch?v=Zy-BrVj133E
Perfect voorbeeld van de academische rijkunst dacht ik zo.
Ik zie geen een keer een vrolijk, goed gaand paard met enige impuls of schwung. Ik zie enkel halsbuiging en een op de voorhand gaand paard. Daarom kan het paard de oefeningen ook nooit uitvoeren zoals het moet.

Paperboy schreef:

xmarliez schreef:

http://www.youtube.com/watch?v=Zy-BrVj133E
Perfect voorbeeld van de academische rijkunst dacht ik zo.
Ik zie geen een keer een vrolijk, goed gaand paard met enige impuls of schwung. Ik zie enkel halsbuiging en een op de voorhand gaand paard. Daarom kan het paard de oefeningen ook nooit uitvoeren zoals het moet.

Ik zie ontspannen paarden en een oplettend orenspel! Leuk hoor hier wordt ik nou gemotiveerd van

xmarliez schreef:

Paperboy schreef:

xmarliez schreef:

http://www.youtube.com/watch?v=Zy-BrVj133E
Perfect voorbeeld van de academische rijkunst dacht ik zo.
Ik zie geen een keer een vrolijk, goed gaand paard met enige impuls of schwung. Ik zie enkel halsbuiging en een op de voorhand gaand paard. Daarom kan het paard de oefeningen ook nooit uitvoeren zoals het moet.

Ik zie ontspannen paarden en een oplettend orenspel! Leuk hoor hier wordt ik nou gemotiveerd van

Hoe wordt je paard er beter van als het enkel ontspannen en een oplettend orenspel is/heeft?

Simpelman schreef:

Het Scala der Ausbilding is een in twee eeuwen door honderden gepassioneerde experts geëvolueerd en uitgewerkt africhtings systeem voor paarden dat tot het best mogelijke resultaat leidt met het minste risico van problemen en fouten.

Er zijn op het moment een aantal personen vooral commercieel actief met een "nieuw" systeem van africhting, de zg AR.
Dit is een systeem waarin het begrip VOORWAARTS terzijde is gelegd, het voorwaarts is het belangrijkste onderdeel in de Klassieke africhting, alles wordt hier op gebaseerd en gebouwd.
Zonder het voorwaarts zijn er geen nageeflijkheid, durchlassigkeit, tact en schwung er blijft slechts circus dressuur over.
Alle bewegingen van het paard in de Klassieke rijkunst komen voort uit het voorwaarts, zelfs het achterwaarts.
Zo werkt het systeem, anders niet.

Het voorwaarts is terzijde gelegd omdat het in eerste instantie voor de ruiter vermoeiend en mogelijk vervelend is, het "verkoopt" niet.
Het vraagt het nl om bij een jong paard voortdurend, zonder aflaten en voor alles alert te zijn op dat net een beetje meer naar voren gerichte energie die er gevraagd wordt dan dat wat het paard van zichzelf aanbiedt in plaats van allerlei mooie figuren in een mooie houding te rijden.
Zonder voorwaarts gaat het paard zijn ruiter niet actief dragen, een unieke ervaring, het gevoel met het bekken in de achterhand van het paard te zakken, één te worden. Denk aan Centaur.

Het voorwaarts wordt veel verward met zg looplust wat in werkelijkheid slechts het vluchten/ontwijken is van een paard dat angstig, onzeker of ongehoorzaam is.

Vanuit het voorwaarts evolueren in een aantal jaren met toepassing van rijkunstige oefeningen op een harmonische manier het dragen en de oprichting.
Paarden op deze manier ontwikkeld voelen zich duidelijk zichtbaar lichamelijk en geestelijk goed en zijn fijn te rijden.
We zien er helaas nog maar weinig zo als gevolg van het gebrek aan duidelijkheid voortkomend uit onzekerheid en gepassioneerde kennis bij het grote merendeel van de hedendaagse instructeurs.
Er worden veel te veel commerciële compromissen gesloten.

Het Scala der Ausbildung:
Drie stadia, zes hoofdbegrippen

In de Duitse rijkunstige theorie worden drie stadia in de scholing van een paard beschreven.

Het eerste stadium is de gewenningsfase, de fase dat een jong, groen paard moet leren wennen aan het ruitergewicht op zijn rug en daarin zijn evenwicht moet zien te vinden.
In die eerste fase staan de takt en Losgelassenheit centraal. Losgelassenheit is een Duits begrip dat neerkomt op ontspannen (losgelatenheid).

In het tweede stadium van de scholing heeft het paard al een horizontaal evenwicht onder de ruiter bereikt en is het streven er op gericht het achterbeengebruik te stimuleren en het horizontale evenwicht nog meer te bevestigen. In de gemiddelde twee jaar staan de aanleuning en de Schwung op de voorgrond.

De derde fase van de scholing van een paard is de moeilijkste. In deze fase moet de draagkracht worden ontwikkeld. Het paard moet zijn evenwicht van een horizontaal evenwicht gaan verplaatsen naar een evenwicht op de achterhand. Bij deze fase van de scholing horen de begrippen recht richten en verzamelen.

Hier onder worden de zes hoofdbegrippen takt, Losgelassenheit, aanleuning, Schwung, recht richten en verzameling besproken.
Takt
Het eerste steeds terugkomende basisbegrip in de dressuurscholing is takt. Het paard heeft drie basisgangen, de stap, draf en galop. Elke basisgang heeft zijn eigen takt, met een opeenvolging van stappen (stap), passen (draf) of sprongen (galop). Takt wil dus zeggen: het eigen zuivere ritme van de beweging. De stap is eens schrijdende en schwungloze gang, de draf en galop zijn beide bewegingen met schwung en met een zweefmoment. De zuivere takt is zo'n belangrijke basis voor de scholing van een paard, dat deze nooit verloren mag gaan. Niet bij een jong paard, niet bij een verder doorgereden paard. Op geen enkel moment tijdens het rijden.

Losgelassenheit
Losgelassenheit is een synoniem voor losheid, souplesse en ontspanning. Het bevestigen van de zuivere takt en het streven naar ontspanning (Losgelassenheit) zijn de voornaamste trainingsdoelen van de gewenningsfase, de eerste anderhalf jaar van de scholing. Als je werkt aan de zuivere takt in het begin, stel je het paard in staat om in balans te gaan onder de ruiter. Dan kan het paard gaan swingen, voorwaarde voor de Losgelassenheit. Takt en Losgelassenheit beïnvloeden elkaar wederzijds. Een paard kan alleen in zuivere takt gaan, als de rug swingt en de spieren van de hals en rug zich zonder dwang aanspannen en ontspannen. Bij een ontspannen gaand paard, buigen en strekken de gewrichten van het paard zich gelijkmatig en ziet het paard er tevreden uit.

Aanleuning
Aanleuning is een veerkrachtige verbinding die ontstaat nadat het paard in nageeflijkheid voorwaarts en eventueel neerwaarts gereden wordt. De aanleuning, aangenomen door het paard op de ruiterhand, mag noch te zwaar, noch te licht zijn. Het gewicht van de aanleuning wordt bepaald door het evenwicht van het paard en daarbij de graad van africhting of verzameling. Een goede aanleuning heeft altijd een wisselwerking met de al besproken begrippen takt en volledige ontspanning (Losgelassenheit) en met de nog te bespreken begrippen Schwung, recht richten en verzameling. Dit alles bij elkaar heeft als resultaat dat het paard fijn te rijden is.
Aanleuning komt echter niet alleen tot stand door een veerkrachtige verbinding tussen ruiterhand en de mond van het paard. Er zijn meerdere contactpunten van belang om tot een goede aanleuning te komen, namelijk een voortdurend contact met jouw been en het paard en je zit (met je zit heb je contact met het paard en geef je hulpen, die door het paard beantwoord kunnen worden). Het derde contactpunt is vervolgens het teugelcontact, waaruit de aanleuning van de mond en de ruiterhand ontstaat. Deze drie punten samen bepalen dan de kwaliteitsvolle aanleuning die tot een volkomen harmonie en begrip van paard en ruiter leiden.

Schwung
Schwung is het doorgaan van de energieke impuls van de achterhand naar de totale voorwaartse beweging van het paard. Een paard beweegt schwungvol wanneer hij zijn benen energiek optilt en in het zweefmoment met zijn ledematen goed naar voren doorswingt.
De ruiter begint met impuls te rijden: de door de ruiter opgewekte en volkomen beheerste voorwaartse drang. Het echte mooie losse en swingende bewegen door het lijf ontwikkelt zich uit deze impuls. Schwung wordt bereikt door het activeren van het achterbeen. Een ruiter activeert de achterbenen door het rijden van veel korte tempowisselingen en overgangen. Veel ruiters denken dat Schwung, de swingende beweging van het paard met een losgelaten rug, iets aangeborens is van het paard. Bij een goede basisopleiding van een paard kun je wel degelijk de Schwung ontwikkelen. Het echte swingen, het imponeren met losse, soepele bewegingen, staat niet op zichzelf. Het hangt nauw samen met een fijne takt en aanleuning. En met de losheid en ontspanning van een paard.

Recht richten...............!
Wanneer de takt, ontspanning, aanleuning en Schwung bij het jonge paard redelijk bevestigd zijn, wordt het tijd voor een volgende stap: het ontwikkelen van meer evenwicht op de achterhand. Als eerste aandachtspunt hiervoor geld het recht richten. Het recht richten is een essentiële voorwaarde voor verzameling en het echte dragen van het paard. Een paard is van nature niet recht. De heupen van het paard zijn breder dan de schouders, wat ervoor zorgt dat het paard geneigd is om met zijn buitenschouder en buitenheup aan de wand te kleven: het paard gaat scheef. Daarnaast heeft elk paard van nature een gemakkelijke kant. Een ruiter moet deze scheefheid proberen weg te trainen door het juiste werk. Een scheef paard kan nooit in balans gaan: de kracht komt niet optimaal van achter naar voren door.
De bewegingsimpuls van het paard moet vanuit de achterhand komen. Elke manier van hulpen geven die van voor naar achteren werkt, is beslist fout. Een recht gericht paard is recht op een rechte lijn, en zoveel gebogen op de gebogen lijn als die lijn van hem vraagt.
Wie goed nadenkt over het natuurlijke scheef gaan bij een paard begrijpt dat een ruiter vanuit de achterhand moet denken en steeds bezig moet zijn om de voorhand weer voor de achterhand te plaatsen. De belangrijkste oefening voor het verbeteren van de draagkracht en het recht richten is altijd het rijden van schouderbinnenwaarts. In een correcte schouderbinnenwaarts treedt het binnenachterbeen in het spoor van het buitenvoorbeen. Door het naar binnen brengen van de voorhand maak je het paard niet naar de andere kant scheef, maar juist recht omdat de achterhand nu geactiveerd wordt en zich niet meer kan onttrekken aan een dragende werking.

Verzameling
Zie verzameling voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Met behulp van de Schwung en het recht richten is het mogelijk een paard te motiveren om meer gewicht op zijn achterhand te gaan dragen. Dat dragen van meer gewicht op de achterhand heet verzameling. Beide achterbenen worden gelijkmatig in de richting van het zwaartepunt van het paard opgetild en weer neergezet. Door de toenemende kracht van het paard kan het paard zich meer gaan buiden in zijn gewrichten van de achterhand (Hankenbiegung). De croupe van de achterhand daalt daardoor iets, de oprichting in de voorhand neemt tegelijkertijd toe. De drafpassen of galopsprongen van het paard worden door het toegenomen buigen en strekken van de gewrichten van de achterhand meer verheven.

Het einddoel: Durchlässigkeit
In de rijkunstige theorie staat de term Durchlässigkeit beschreven als iets om voortdurend naar te streven en als einddoel van de dressuurscholing. Durchlässigkeit is een moeilijk te vertalen Duitse rijkunstige term, die zo ongeveer volledige souplesse en het steeds volkomen doorkomen van alle hulpen betekend. Het verkrijgen van Durchlässigkeit is dus het doel van alle trainingsarbeid. Het mag dan misschien een moeilijk woord zijn, de bedoeling is simpel. Het gaat er om dat het paard nergens strak of stijf is. Dat het paard zich nergens vasthoudt in zijn spieren en gehoorzaam en soepel steeds luistert naar de hulpen van de ruiter. Hij 'laat' de hulpen als het ware 'door': Durchlässig.

sasja0705 schreef:

Tjonge tjonge, wat gaat dat hier weer tekeer... ik vind t jammer dat al de mensen die hier aan AR doen zich zo moeten verdedigen terwijl het "klassieke" leger zich op filmpjes beroept zonder echt zelf de ervaring gemaakt te hebben . En als, dan kan het best zijn, dat gewoon een slechte instructeur gekozen was. Feit:AR is booming. Overal schieten de instructeurs uit de grond ... en eerlijk is eerlijk, er zijn veel ertussen die een hoop geld vragen voor te weinig. .. maar dat heb je. Ik heb me ook in verdiept en kan me in sbw,tv , grondwerk echt vinden. Mijn dikzak is behoorlijk alert van geworden. Maar : ik vind jammer dat bvb je bij een Bent niet eens kan lessen als je niet eerst een van zijn instructeurs doorlopen hebt. Een goede leermeester gaat ook met iemand minder aan de slag, juist omdat hij dan dan zijn leerkunst kan onderbouwen. Dus ik heb gekeken, ben geschrokken van de prijzen. .. maar wilde wel wat doen... en dus lezen, lezen en kijken... uiteindelijk ( en heb t in andere discussies al genoemd) weer terug naar CP
Ik vind de hipe alleen zo jammer . Maar als ik n gemiddelde klassieke wedstrijd zie wordt ik ook echt niet vrolijk... trekken en prikken. Ik haal mij dus van alles wat waarvan ik denk ( en uiteraard mijn paardje het aangeeft ) dat het ons helpt. Maar welke richting het ook is. Geduld is het toverwoord. ..