Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-05-11 17:53

Re: Angstige ruiter

Geplaatst door de TopicStarter : 14-05-11 17:53

Ik heb vanmiddag weer een kleine overwinning op mezelf gehad

Ik heb vandaag mijn nieuwe bijrijdpaard uitgestapt. Welliswaar met de eigenaar ernaast en aan de longe, maar toch

In het begin nog wat gespannen maar uiteindelijk kon ik ontspannen en was er niks aan de hand

Nu langzaam opbouwen en dan rij ik straks heerlijk met haar rond!

**Geplaatst**: 14-05-11 18:16

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 14-05-11 18:16

@ Ts, fijn dat je voor jezelf deze overwinning gemaakt hebt! altijd een fijn gevoel!

Ik zelf schrik altijd heel erg, ook idd als het paard aan de hand schrikt.
Mijn hart zit heel snel in mijn keel..
Ook als ik naast iemand zit in de auto en er gebeurt iets dan ben ik een ontzettende irritante stress kip..

Soms een beetje te extreem.. als een paard de oren al draait om te kijken, wordt ik al achterdochtig..
Ik baal daar verschrikkelijk van. -:(-

Thuis ben ik altijd heel stoer en kan ik mijzelf zoveel moed inpraten en durf ik alles... tja

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-05-11 20:23

Re: Angstige ruiter

Geplaatst door de TopicStarter : 14-05-11 20:23

Ja ik was ook best trots op mezelf

Moet echt bezig met bewust ontspannen! Voelde nu al dat als ik ging ontspannen paard ook makkelijker onder me liep, wat natuurlijk logisch is

Ik span echt al mijn spieren aan als ik het een beetje spannend vind worden

Heb inderdaad ook dat als een paard ergens naar kijkt ik ook meteen achterdochtig wordt!

**Geplaatst**: 14-05-11 20:34

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 14-05-11 20:34

Misschien een reactie die al iemand gegeven heeft; maar als ik het zo ruw weg dit topic lees, is het misschien een idee om een instructrice te zoeken die gespecialiseerd is om te werken met angstige ruiters en hun helpt met die angst om te gaan in de praktijk? Ik weet ook dat zulke instructrices er niet zo heel veel zijn, maar ze zijn er wel.

**Geplaatst**: 14-05-11 21:11

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 14-05-11 21:11

Sowieso iemand die een ruiter met angst begrijpt

**Geplaatst**: 14-05-11 21:20

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 14-05-11 21:20

Een goede stap naar succes is een instructie die goed bij je past en waar je een persoonlijke klik mee hebt. Door de vertrouwens band met je instructie durf je beter angstperikelen te doorbreken!

Ik geef veel les aan veel verschillende type ruiters waaronder ook angstige ruiters, en bovengenoemde krijg ik vaak te horen van mijn ruiters, omdat ze het gevoel van vertrouwen hebben in mij maar ook het gevoel hebben dat ik in ze geloof, boeken ze veel succes!

Angst is te overwinnen met veel geduld, vertrouwen en doorzettingsvermogen! Dus dat je het niet opgeeft is de eerste stap naar succes.

**Geplaatst**: 14-05-11 21:34

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 14-05-11 21:34

Ik heb nu gelukkig een hele fijne instructrice, maar ooit een instructeur gehad, die vond dat het een keer
Tijd werd om uit de luiers te komen..

**Geplaatst**: 14-05-11 21:36

Geplaatst: 14-05-11 21:36

Wat een hoop lotgenoten hier

Ik heb ook een periode van angst gehad, wilde eigenlijk helemaal niet meer rijden. Ook ik had het gevoel controle te verliezen, en ik ben een kunstenaar in het in m'n keel ademhalen

Samen met m'n instrucrice hebben we eerst gewerkt aan het vertrouwen dat m'n paard altijd terugkomt in tempo als ik dat wil. Ik had het geluk dat m'n paard al bekend was met een stopwoord. De lessen waren vooral gericht op overgangen terug rijden. Toen dat goed ging zijn we gaan afwisselen met bewust naar voren rijden, zodat ook de hogere versnelling vertrouwd ging voelen.

Om mijn ademhaling beter te regelen heb ik op een gegeven moment een stuk elastisch tape op m'n onderbuik geplakt, dat voel je duidelijk zitten en hielp mij om m'n ademhaling weer naar beneden te krijgen. En omdat ik erg veel spanning in mijn lijf vasthield (ben een piekeraar) heb ik een aantal behandelingen bij een magnetiseur gedaan. Dat heeft mij ook erg geholpen.

Een paar weken geleden heb ik voor m'n verjaardag een grondwerkles kado gekregen. Degege die deze les gaf 'doet' ook healing en telepathie bij mens en dier, dus dat vulde super aan op de stappen die ik tot nu toe genomen had. Zij heeft me nog dichter bij mijn paard gebracht, en ook dat geeft erg veel vertrouwen bij het rijden.

Ik hoop dat jullie er wat mee kunnen, want uiteindelijk is het ontspannen met je paard bezig zijn toch het mooiste wat er is!

**Geplaatst**: 14-05-11 21:42

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 14-05-11 21:42

ik rij zelf ook alleen maar met cap. zonder voel ik me kaal.
maar ik ben dan wel weer zo idioot dat ik zo op mn paard in het weiland durf te stappen zonder halster met touwtjes eraan etc. zonder dat iemand haar vasthoud en zonder mn cap.
vreemd hoe mn angst toch in elkaar zit;)

**Geplaatst**: 14-05-11 21:43

Geplaatst: 14-05-11 21:43

Ik vind het rijden ook snel eng, wat bij mij helpt:

1. Les nemen van een instructrice die ik vertrouw, doordat ik mijn instructrice vertrouw, zit ik veel zelfverzekerder op mijn paard waardoor het rijden erg goed gaat waardoor ik en mijn paard vertrouwen in elkaar kunnen opbouwen.

2. De tijd nemen voor het opstappen. Eerst even lekker uitgebreid poetsen, vind ik het paard te druk dan eerst even longeren en kijken hoe hij is...met als gevolg dat hij doodkalm aan de longeerlijn rondloopt en ik dus met een gerust hart opstap.

3. Een niet al te sensitief paard rijden, het is voor mij erg prettig dat als ik nog aan het bedenken ben dat we dus NOOIT langs die trekker kunnen, mijn paard er dus allang langs gestapt is. Na een tijd zo een paard gereden te hebben, durf ik nu dus veel meer.

4. De tijd nemen om elkaar te leren kennen. Als je weet wat de reactie van je paard is en hoe je dat kan oplossen dan is het veel minder eng als je paard schrikt. Je kan bijvoorbeeld eens een obstakeltraining doen zodat je onder begeleiding de schrikreactie van je paard leert kennen.
Ik vind het heel spannend mijn nieuwe superbrave bijrijdpaard in het bos te rijden, maar de draak van een tinker die ik de 2 jaar daarvoor reed (en iedere keer wegsprinte als iets van achteren aankwam) reed ik zonder enige angst in het bos, alleen omdat ik wist wat ik kon verwachten.

5. Yoga doen zodat je je eigen lichaam onder controle hebt. Dan vind ik dus iets wel eng maar dan lukt het me toch om laag te blijven ademen en niet mijn spieren te spannen waardoor het paard minder door heeft dat ik het eng vind.

6. Tenslotte: altijd blijven rijden. Veel mensen hebben de neiging als ze het eng vinden om aan de teugels te gaan trekken en een paard langzamer te laten lopen. Geef liever been, laat maar lekker voorwaarts lopen en laat merken dat ondanks dat de buitenwereld ontzettend eng is, jij altijd hetzelfde blijft...en dus betrouwbaar voor je paard. Als er dingen echt spannend zijn zal je toch op elkaar moeten vertrouwen.

Succes

**Geplaatst**: 14-05-11 21:47

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 14-05-11 21:47

Ik volg dit ook. Nadat ik vorig jaar een kopstoot heb gehad van het lespaard waar ik op reed, ben ik er gelijk afgestapt(dom dom dom). Nu heb ik vrijdag weer mijn eerste priveles sinds maanden. Dus ik ben heel benieuwd naar mijn eerste ervaring.

**Geplaatst**: 14-05-11 21:54

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 14-05-11 21:54

Ik wil morgen buiten gaan rijden. Alleen dat kleine stemmetje in mijn hoofd zorgt er ook weer voor dat ik niet durf. Oftewel nu komt de twijfel.

**Geplaatst**: 14-05-11 21:55

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 14-05-11 21:55

Gaat er iemand met je mee.......

**Geplaatst**: 14-05-11 21:56

Geplaatst: 14-05-11 21:56

purny schreef:
Ik volg dit ook. Nadat ik vorig jaar een kopstoot heb gehad van het lespaard waar ik op reed, ben ik er gelijk afgestapt(dom dom dom). Nu heb ik vrijdag weer mijn eerste priveles sinds maanden. Dus ik ben heel benieuwd naar mijn eerste ervaring.

Zo heb ik het ook weer opgepakt: privéles, vrij rijden en binnenkort weer naar buiten! Baby steps

Succes vrijdag!

**Geplaatst**: 14-05-11 23:03

Geplaatst: 14-05-11 23:03

Hier ook een redelijk angstige ruiter. Voor het paard wat ik nu heb, had ik een jong dier dat niet zadelmak wilde worden, hij had hier zijn eigen mening over. Daar ben ik zo hard vanaf gevallen, dat ik een half uur kwijt ben van wat er daarna is gebeurd. Hierdoor heb ik een angst opgebouwd, inderdaad bang om de controle kwijt te raken en hierdoor dus mijn handen vastzetten.
Mijn huidige paard is een schat, maar er is een bepaalde hoek in de bak waar hij altijd moeilijk doet. Soms springt hij weg, soms wordt hij erg stoer, soms stopt hij, soms schiet hij vooruit, etc. Hierdoor ben ik ook gespannen in die hoek, of als we die kant weer op gaan.
Wat helpt bij mij:
- eens in de week of twee weken les nemen. Ik ben minder bang als er iemand in de bak staat die me helpt. We letten nu juist op ontspanning, als ik ontspan dan doet hij dat ook. Als ik verkramp en denk controle te kunnen houden door mijn handen vast te zetten, dan wordt hij kijkerig waar ik dus ook weer op reageer. Het blijft een wisselwerking

- niet alleen in de bak rijden, maar samen met iemand. Dan ziet het paard dat de hoek niet eng is omdat die ander er ook langs kan en kan ik me ook meer ontspannen.
- mezelf een schop onder mijn kont geven en als hij toch op een bepaalde plek weg springt, omdraaien en er nog een keer langs gaan. De laatste keer werd ik zelf erg stoer vond ik zelf en in plaats van afwachten wat hij zou doen tijdens het kijken, werd ik boos en begon mijn stem te verheffen naar hem. Dus de leiding nemen in de situatie. Dit werkte wel!
- ook heb ik ooit eens in de bit gelezen dat wanneer je angstig wordt, je hardop moet gaan zingen. Doordat je zingt, kan je ademhaling niet hoog gaan zitten en ontspan je. Het helpt mij soms (als ik er aan denk

).

Ik hoop dat jullie hier wat aan hebben.

**Geplaatst**: 15-05-11 01:08

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 15-05-11 01:08

Hey ik was vroeger ook echt heel bang toen ben ik bij iemand anders les gaan nemen en hebben we langzaam vertrouwe opgebouwd ik stap nu zo op een jongen en ouderen.
Soms als mijn pony bokt dan zeg ik in mezelf komop niet weer opnieuw bang worden.
En ookal is mijn pony wild en ben ik nog wel eens bang zeg ik tegenmezelf teugels iets laten vieren en niet vergeten te ademen veel succes Gr.

**Geplaatst**: 15-05-11 01:37

Geplaatst: 15-05-11 01:37

Pas geleden ben ik op het paard van een vriendin gestapt die een week had stilgestaan ja wel in de wei maar dat paard was zo lief dat ik in 5 minuten wel door had dat dat goed ging maar heb wel gevraagd of zij eerst ff ging zodat ik kon zien wat ik voor paardebeestje mocht beklimmen. En daarbij ik neem gewioon meteen de leiding en dat helpt doorgaans erg goed en als het me niet bevalt ga ik niet.

**Geplaatst**: 15-05-11 01:41

Geplaatst: 15-05-11 01:41

Ja zingen heb ik ook wel eens gedaan maar vooral de touwtjes in handen nemen.

**Geplaatst**: 15-05-11 07:30

Geplaatst: 15-05-11 07:30

Wat een hoop herkenbare vehalen hier! Het lijkt me echt lastig als je zo bang geworden bent. Ik heb het zelf gelukkig niet, ben alleen geen held met springen. Maar dat is simpel op te lossen: rustig opbouwen en vertrouwen krijgen.

Het lastigste voor alle ruiters met angst of spanning is dat je het zo enorm op je paard overbrengt. Paarden voelen dat ze geen leiding krijgen en gaan juist rare dingen doen, waardoor de ruiter nog minder zelfverzekerd wordt.
Mijn tip zou zijn, ga met kleine stapjes vooruit. Begin met dingen die je wel durft en ga steeds een stapje verder. Neem de leiding!
Bijvoorbeeld: je paard gaat binnen goed, maar ziet buiten spoken. Ga dan eerst binnen rijden, en als dat goed voelt ga je daarna naar buiten. Je zit er dan zelfverzekerder op dan als je meteen buiten begint en zelf denkt 'o jee, als dit maar goed gaat'.
Klinkt heel simpel, maar het werkt!

**Geplaatst**: 15-05-11 08:02

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 15-05-11 08:02

Zo herkenbaar allemaal!
En ondanks onze angst willen we het zo graag!

**Geplaatst**: 15-05-11 08:28

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 15-05-11 08:28

Hoi, ken me er helemaal in terug. Had tot een week geleden een jong paard (boris) en heb hem zelf met hulp beleerd, vroeger voor de duvel niet bang en stapte overal op. Totdat ik een maand of 3 geleden 2 keer in 5 min op de grond lag en mn enkelbanden verrekt had. Daardoor een week of 3 niet kunnen rijden en sindsdien is t hek van de dam. Tijdens t werken was ik me al druk aan het maken dat ik s avonds moest rijden.. helemaal chagarijnig van. Daarnaast was Borisje zo nu en dan nog al erg stout in de omgang (niet kunnen vangen en elke keer wegrennen als je em vast had) waardoor ik er helemaal klaar mee was aangezien ik het voor mn plezier doe en ik er alleen maar gestrest van werd. Toen toch maar voor mezelf gekozen en Boris een week geleden ingeruild voor een ouder paard bij een handelaar. Nu staat het nieuwe paard er en die vind het allemaal best spannend en kijkt overal naar, normaal gesproken gaf ik gewoon een keer goed been maar nu verkramp ik en pak de teugel waardoor het alleen maar erger wordt. Nu met les een stuk beter en durf ik weer te gaan rijden. Proeftijd nieuwe paard verlengd omdat ik denk dat het niets met paard te maken heeft dat ie een beetje kijkerig en wakker is maar het gewoon aan mij ligt. Wil gewoon weer onbezorgd kunnen rijden zonder dat ik denk gaan we weer.... Dus tja denk dat t gewoon een stukje acceptatie is en dat je weet wat je doet als je verkrampt en wat je juist wel moet doen ipv het geen wat je nu doet

**Geplaatst**: 15-05-11 09:45

Geplaatst: 15-05-11 09:45

rink schreef:
Een goede stap naar succes is een instructie die goed bij je past en waar je een persoonlijke klik mee hebt. Door de vertrouwens band met je instructie durf je beter angstperikelen te doorbreken!

Ik geef veel les aan veel verschillende type ruiters waaronder ook angstige ruiters, en bovengenoemde krijg ik vaak te horen van mijn ruiters, omdat ze het gevoel van vertrouwen hebben in mij maar ook het gevoel hebben dat ik in ze geloof, boeken ze veel succes!

Angst is te overwinnen met veel geduld, vertrouwen en doorzettingsvermogen! Dus dat je het niet opgeeft is de eerste stap naar succes.

Klopt! Van mijn instructrice krijg ik al zo lang les als dat ik rijd. 9 Jaar dus.
Bijna alles wat ik met de paarden heb meegemaakt is zij bij geweest. Alles wat ik kan, heb ik bij haar geleerd. En ik ben héél erg van het vertrouwen om persoonlijke redenen, en als ik van iemand anders les krijg gaat het wel goed, zolang ik me niet bedreigd, opgesloten of gekleineerd voel, of zolang ik niet op een paard rijd waar ik een angst voor heb 'gekweekt'. Want zodra dat gebeurt, slip ik dicht, kan ik niks meer, en zit ik erop als iemand die totaal niet kan rijden. Heel gespannen, voorovergebogen, klemmen enz. Heb dit ook 1 keer gehad, en toen heb ik geruild met iemand van paard. Een paard waar ik heel vaak op reed, maar dat eigenlijk een stuk moeilijker was dan het huidige paard waar ik op reed! Maar ik had vertrouwen in dit paard, en zolang ik dat heb, gaat het goed. En zolang ik vertrouwen in mijzelf heb. Toen ik bij mijn huidige instructrice op dit paard moest, waar ik vanaf was gestapt, ging alles super! Dat komt omdat ik haar vertrouwde. Zij kent mij, ik ken haar. Zij weet hoe ik rijd, en wat er in mijn hoofd omgaat als ik rij. Zij weet wat ik kan, en hoe ik iets doe. Als zij zegt dat ik een druk paard de ruimte moet geven, doe ik dit, en word mijn paard rustiger. Dus vertrouwen in de instructrice is (voor mij) hééééél belangrijk!

**Geplaatst**: 15-05-11 10:24

Geplaatst: 15-05-11 10:24

Haha dit topic voelt als een beetje thuiskomen!
Ik lees zoveel herkenbare dingen

De stal waar ik deze week naar verhuis gaan idd ook mij aanpakken, want daar zit het bij mij en niet bij mijn paard. Het is wel raar ondanks dat ik dat zelf ook dondersgoed weet blijft de knoop zitten in mijn onderbuik als ik wil rijden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-05-11 11:09

Re: Angstige ruiter

Geplaatst door de TopicStarter : 15-05-11 11:09

Ik heb er ook echt wat aan om mn verhaal kwijt te kunnen aan mensen die begrijpen wat er in je omgaat

Iedereen die ik ken die ook rijd is niet bang, en die begrijpen toch niet helemaal wat er met je gebeurd.. Ik vind paardrijden nog steeds leuk, en ben ook vastbesloten om mijn angst te gaan overwinnen! Ben heel blij dat ik nu een vast paardje kan rijden, want toen ik gevallen ben 4 jaar geleden reed ik nog op de manege en moest ook daarna elke week weer op een ander paard.. dan kun je dus niet met 1 of 2 paarden vertrouwen opbouwen maar begin je elke week opnieuw.. dat was toch niet zo'n goed idee.

Toen ik gevallen ben ben ik wel meteen weer opgestapt, heb zelfs nog gegallopeerd.. daarna nog een aantal weken "volgehouden" dat er niks aan de hand was, maar ik had werkelijk waar het idee dat elk paard waar ik opstapte ineens ging struikelen.. uiteindelijk heeft mijn instructrice mij huilend van t paard moeten trekken, omdat ik gewoon niet wou toegeven.. daarna heeft zij mij wel geholpen, maar op een manege met steeds verschillende paarden en in een grote lesgroep is dat toch niet ideaal. Ben dus blij dat ik nu een vast paardje kan gaan rijden, waarbij ik de tijd en ruimte krijg om vertrouwen op te bouwen

Vind het ook prettig dat ik de enige ben die dit paard rijd

Mijn angstreactie is ook precies, alle spieren verkrampen, handen vastzetten (teugels straktrekken) en naar voren gaan zitten.. alles wat je niet moet doen

Ik probeer nu ook te signaleren wanneer ik angstig word... en dan maar HEEL bewust denken, achterover zitten, teugels los, ontspannen etc.. denk dat het wel makkelijker is als er gewoon iemand op de grond staat die dat tegen je zegt

Maargoed, het is fijn om met 'lotgenoten' te kunnen praten

En zo kunnen we elkaar vast helpen weer meer vertrouwen in onszelf en in onze paarden te krijgen

**Geplaatst**: 15-05-11 11:54

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 15-05-11 11:54

Haha mn instructrice blijft gewoon schreeuwen MARJAN RIJDEN NIET TREKKEN!!!!!!! dan durf je niet veel anders meer hoor

Merk dat het naar een paar keer al een stuk beter gaat en als ik zelf rijd het in mn achterhoofd hoor...