Die van mij is een beetje verreden en met een onderhals waar je U tegen zegt bij mij gekomen. Alles op de rit gekregen, voorwaarts gekregen met goede voeding en kweken van spieren en consequentie, rustig in zijn mond gekregen door tandartsbehandeling (en dát was nodig!) en leren bitje, alles okee gekregen behalve zijn oerreaktie: kop omhoog gooien, onderhals erop en alles opspannen.
Maar.. hee!
met longeren bijgezet met touwtjes liep ie als een zonnetje? Flapperende oortjes, ontspannen paard, slappe touwtjes en swingen maar. Keer op keer. Het longeren was een lust om te doen met zo'n paard. Dusss... theorie bedacht.... paard snapte de neerwaartse druk van de touwtjes beter dan de opwaartse druk van de teugels. Dusss proefje bedacht. Paard opgetuigd met zadel, hoofdstel en touwtjes en aan de longeer gezet. Paard liep weer als een zonnetje. Longeertouw aan vriendinnetje gegeven en op paard gaan zitten in longeercircel. Ligt het dan aan mij (mijn zit?) dat ie zo gespannen loopt onder zadel? Maar nee! Touwtjes bleven slap, paard bleef ontspannen doorswingen, ook met mij op zijn rug. Dus van de gelegenheid gebruik gemaakt om mijn doorzitten te oefenen.
Dusss... volgende theorie... neerwaartse druk van touwtjes nabootsen met slof...onder zadel. En hee, het werkte! En nee, paard liep niet met zijn neus op zijn borst, werd niet omlaag gedwongen en liep niet van voren in de krul en van achteren te lummelen. Af en toe werd hem alleen even gezegd 'nee jongen, je moet daar naartoe, je moet naar beneden, dat loopt beter' of 'nee jongen, zó hoog met je hoofd is toch niet de bedoeling'. Dat snapte paardlief en dat leerde paardlief, en nu snapt ie dat het daar beneden beter loopt dan met z'n kop in de lucht. Ruiter blij, paard blij, iedereen blij. En nu met martingaal (we zitten in de afbouwfase) gaat het ook goed. Hij snapt het nog steeds.
Ja, natuurlijk ben ik blij dat ik nu waarschijnlijk van die slof af ben. Het rijdt toch een stuk puurder en makkelijker zonder slof. Met die dubbele teugels is toch altijd lastiger dan gewoon een teugeltje. Ik vind het zonder slof rijden fantastisch, geen hulpmiddelen meer, paard en ik kunnen het nu zelf! Jippie!
Maar het neemt niet weg dat het me wel degelijk geholpen heeft om door een periode heen te komen. Had ik dan nog maanden gefrustreerd van m'n paard moeten komen? Dacht het niet.
En ja, slofhaters
ik heb les. Twee keer per week zelfs, een groepsclubles en een priveles.Ik denk echter wel degelijk dat er verschil zit in slofruiters. Je hebt ze zoals mij, het is even nodig, en ik hou er helemáál niet van (zou het liefst bitloos rijden) en ben blij als ik er weer vanaf ben. En je hebt de slofruiters die het alleen maar gaat om het mooie plaatje 'kijk mij eens rollkuren!'. En natuurlijk ben ik van mening dat de laatste slag ruiters het slofgebruik misbruiken.
Maar het is te simpel om áltijd, lekker genererend, ál het slofgebruik te verketteren.
