Bokt.nl

**Geplaatst**: 27-02-13 01:16

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 27-02-13 01:16

Goed bezig Emma!!

Hier weinig angst update, zadelmaker kwam vroeger dan verwacht dus geen tijd meer jonkie te rijden, aan de longe gedroeg hij zich prima! Wel een wondje onder sperriem ontdekt.. Word voorlopig zonder rijden en met springZadel (normaal dressuurzadel met behoorlijk vaste zit) rijden.. Dat zal wel even Wennen zijn..

Donderdag gaan we het opnieuw proberen: trailer laden!!! (Bah, nu al 'zin' in)
Maar wat paardje wel leuk zal vinden: springles op de club!

**Geplaatst**: 27-02-13 03:22

Geplaatst: 27-02-13 03:22

Wat leuk zo'n topic!

Dan moet ik me ook maar melden...

Ik ben vroeger als kleine meid van 7 van een manegepony gevallen en heb daarbij mijn sleutelbeen gebroken en 4 weken in een tractie in het ziekenhuis gelegen. Als kind besef je nog niet goed waarom je valt, dus het enige dat over bleef was angst. Daar heb ik jaren mee te kampen gehad tot mijn tienerjaren, toen kwam ik weer lekker los.

Sinds mijn 16e heb ik mijn pony Snuitje, met haar heb ik echt alles overwonnen en op haar voel ik me zo vetrouwd. Springen, bitloos, crossen, alles is gewoon leuk en genieten! Als ze fris is, vind ik dat alleen maar heerlijk, dan is ze lekker fanatiek. Daarnaast heb ik bijna alleen maar pony's in mijn leven gereden (D en E pony's ) en ook veel jong spul.

Maar sinds juni heb ik er een nieuw paard bij. En de stap van een pony naar een paard is echt spannend haha. Tot overmaat van ramp ben ik er inmiddels al 4 keer af gevallen en dat heeft mijn eigendunk geen goed gedaan.

Heel veel ellende gehad. Veel mensen waren erg negatief over mijn nieuwe paard, ik kreeg veel negatieve adviezen en geloofde niet meer in hem en ook niet meer in mezelf. Hij heeft zelfs een tijdje te koop geweest en er zijn zelfs meerdere mensen voor hem komen kijken.

Steeds als ik er af val komt het totaal onverwachts in mijn beleving. Juist als het rijden lekker lijkt te gaan verrast hij me ineens, of dit nu in stap, draf of gallop is. Ineens zet hij het op een rennen of bokt hij mij er af. De tweede keer dat ik van hem viel kwam ik terecht bij de spoedeissende hulp. Ik heb daarna een maand niet meer op hem durven rijden.

Uiteindelijk heb ik mijn paard niet verkocht. Ik wilde hem de schuld niet geven en ik wil ook niet opgeven. Ik ben het probleem bij mezelf gaan zoeken. Ik ben voor hem opgekomen, we zijn van stal veranderd en zijn de dingen weer positiever gaan in zien.

De laatste tijd is hij eigenlijk erg braaf. Ik ben er al 6 weken niet meer afgevallen en sinds vorige week durf ik weer zonder longeerlijn te galloperen (nog wel op de volte).
Ik rij tegenwoordig met bodyprotector en een bokriempje. Ook longeer ik hem altijd voor het rijden.
Maar ik rij tenminste weer!

Afgelopen zondag ben ik zelfs weer gaan rijden zonder te longeren en zonder bodyprotector (was hem vergeten mee te nemen). Het voelde hartstikke goed, ik had lef, voelde mijn meer zelfverzekerd en heb zelfs redelijk vaak gegaloppeerd. En zoals ik al zei, altijd als je het niet verwacht.... Toen ik net tegen mezelf zei 'nog 1 volte rechtsom en dan gaan we uitstappen' peerd hij hem ineens (vanuit stap) zo'n 40 meter naar de andere kant van de bak.
Maar.... ik ben blijven zitten! Het is een wonder hihi.

Vorderingen zie ik net als zo'n steigende lijngrafiek.
Pieken en dalen, soms ga je 10 stappen omhoog om er vervolgens weer 7 naar beneden te vallen, maar uiteindelijk ben je dan wel 3 stappen gestegen.

Maandag heeft hij lekker los gestaan met andere paarden en vanavond had ik hem lekker los gewerkt aan de longe. Morgen tóch weer even over een drempeltje om te gaan rijden.

Dit zijn wij overigens:
https://fbcdn-sphotos-h-a.akamaihd.net/ ... 8123_n.jpg

Lijkt me leuk om dit topic te volgen.
Een probleem aanpakken begint toch met erkenning. Op mijn nieuwe stal voel ik me meer ontspannen en vrij om toe te geven dat ik angst heb, dit is echt een verademing!

Heel veel dingen durf ik niet met hem. Zoals, het rijden zonder bodyprotector (cap en laarzen heb ik sowieso altijd), het rijden in de buitenbak (die heeft geen hekjes en in mijn beleving schrikt hij daar sneller) het rijden achterin de binnenbak, het rijden van een lange zijde, het voorwaarts galopperen, het rijden terwijl anderen hun paard longeren (dat mag bij ons op stal, maar ik vind dat eng, gelukkig zijn er wel afspraken over en komt het bijna nooit voor dat ik rij terwijl anderen longeren), het rijden terwijl iemand anders gaat galopperen, het rijden bij een paard dat ook fris/gespannen is etc etc etc.

Ik stel voor mezelf doelen, lange termijn doelen maar ook korte termijn doelen. Bijvoorbeeld: "vandaag wil ik tenminste 2 grote voltes hals strekken (dus de teugels los gooien voor mijn gevoel haha)", of "vandaag wil ik zelfstandig galloperen zonder longeerlijn". En lange termijn doelen als "op 5 mei komt er een clinic bij ons op stal, hier wil ik graag aan mee doen", of "deze zomer wil ik in de buitenbak kunnen rijden", "dit jaar wil ik hem tenminste één keer meenemen naar mijn orun cursus". Natuurlijk zijn de hoofddoelen ontspanning, dat we ons beide happy en zelfverzekerd voelen, dat we beide lekker in ons lijf zitten.

Deze maand heb ik een aantal dingen overwonnen:
- Ik heb weer zelfstandig gegaloppeerd
- Mijn bak is een stukje groter geworden (We hebben trouwens een 30x60 bak) ipv enkel de volte voorin, rij ik nu tot de B-X-E lijn.
- Ik heb 1x voor 10 minuten in de buitenbak gestapt en gedraafd zonder longeerlijn. Wel nadat we eerst in de binnenbak hebben gereden
- Ik heb 1x voor 15 minuten in de binnenbak gereden terwijl iemand haar paard aan het longeren was
- We hebben drafbalkjes gelopen.

Soms heb ik het gevoel van 'zeur toch niet zo, stel je niet aan', ik zou zo graag wat meer lef willen.
In theorie weet ik wel dat spanning bij de ruiter ook spanning bij het paard veroorzaakt en dat je júist voorwaarts moet rijden en niet aan de voorkant moet gaan prutsen en hem niet continu moet 'inhouden'.

Mijn paard ziet er 95% van de tijd heel braaf en mak uit. Hij is zelf wat flegmatiek. Mensen denken al snel dat het een goedzak is en volgens mij begrijpt niet iedereen waarom ik zo bang ben, omdat hun hem bijvoorbeeld nooit tekeer hebben zien gaan of omdat ze zelf gewoon meer lef hebben dan ik. Dat frustreerd me soms wel. Jullie zullen dat gevoel vast herkennen?
Gelukkig zijn er op mijn nieuwe stal veel mensen die me wel begrijpen en we ook willen helpen als ik daar om vraag.

Ik hou trouwens een youtubedagboek bij. Vooral voor mezelf, maar ik vind het ook leuk om onze vorderingen te delen.

De meest recente:
Hij was best kijkerig voor dit kleine veulen. Hij ging stil staan en gooide zijn hoofd omhoog. Op zo'n moment klap ik soms al dicht, maar dat ik nu weer ging rijden en er langs ging draven was voor mij echt heel wat. Ik film best vaak, zodat ik ook kan zien dat hij eigenlijk heel braaf is!

**Geplaatst**: 27-02-13 03:30

Geplaatst: 27-02-13 03:30

Emmaa_ schreef:
Ik heb het gedaan Niet lang, paard eerst gelongeerd en toen braaf zo even huppa zonder zadel erop gesprongen. Eigenaresse ernaast, longeerlijntje vastgehouden en daarna longeerlijn losgeklikt en zelfs zonder teugels nog even een rondje gedaan. Paard was echt ontzettend braaf dus toen ik er eenmaal opzat waren de zenuwen helemaal weg. Ben zo trots op mezelf, dat ik het weer heb overwonnen.. Nou het echte werk nog, maar alles in stapjes. Dat ik zo weer op een paard van 1.74 ben geklommen en zonder zadel heb gestapt vind ik genoeg voor 1 dag

Jeetje wat goed, direct zonder zadel! Haha dat lijkt me inderdaad weer voldoede. Pittig verhaal trouwens, veel sterkte met je rug!

renee16 schreef:
1 slechte ervaring staat dan tegenover heeeeel veel goede!

Dat zeg ik dus ook heel vaak tegen mezelf. Ik maak er een weegschaal van in mijn hoofd haha

**Geplaatst**: 27-02-13 08:47

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 27-02-13 08:47

Jeetje Jameyskatje wat een verhaal!
Ik snap heel goed dat je daar angst van gekregen hebt. Maar ik vind wel dat je er op een goede bewuste manier mee omgaat.

Ik herken het stukje wel dat anderen vinden dat je je aanstelt. Ik denk dan altijd: alsof ik dit leuk vind! Als ik het uit had kunnen zetten, dan had ik dat wel gedaan. Helaas werkt het niet zo met angst.

Ik hoop wel voor jou dat je paardje zich minder "stout" gaat gedragen. Dat scheelt voor mij een hoop, Caddy is eigenlijk helemaal niet stout en dat ga ik steeds meer ook echt geloven

**Geplaatst**: 27-02-13 09:13

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 27-02-13 09:13

Jameskatje, knap dat je er zo mee bezig bent en dat je jezelf steeds weer uitdaagt om weer nieuwe doelen te behalen en steeds verder te komen!

Knap dat je er zo mee bezig bent!

**Geplaatst**: 27-02-13 09:58

Geplaatst: 27-02-13 09:58

Oké, dan meld ik me ook.. twee meiden uit dit topic ken ik, Saniey rijdt de broer van het paardje wat ik rij, en Jameyskatje ken ik van vorige stal en we facebooken nog

Ik zal het kort houden want moet zo werken: Ben begonnen op de manege, deed allerlei rare dingen zoals crossen zonder zadel met alleen halster (pony's uit de wei halen..) In de les achterste voren zitten en galoperen (zit niet met zadel, haha) Of gewoon lekker spelen en tikkertje doen met je mede lesgenoten..

Ben er als kind eigelijk nooit afgevallen, alleen samen met het paard gevallen. Op mijn 15e ongeveer stapte ik over op de paarden, en helaas kreeg ik op mijn 17e een hersenbloeding. Na operatie en 9 weken ziekenhuis, 6 maanden revalidatie, zat ik weer thuis. Ik hield er een aantal dingen aan over: slecht (korttermijn)geheugen, veel overgeven (woog nog maar 36 kg..)mijn ogen combineerden niet dus had een ooglapje, en mijn evenwicht.. Geheugen is een stuk verbeterd, overgeven doe ik amper meer (alleen met stress..). Mijn ogen zijn weer bijgetrokken maar mijn evenwicht..

Ik stapte weer op het paard met het idee dat het ging zoals voorheen. Maar dan is raar? Bij de eerste bocht lag ik er bijna af, in stap! Mijn paard ging iets eerder de bocht door..Draven ging ook lastig, kon zelfs amper lichtrijden want ik verloor mijn evenwicht al als ik uit het zadel kwam.. Heel frusterend is dat!

Na een tijdje ben ik gestopt met de paarden, ik kon niet meer rijden zoals eerst. Na een paar jaar toch weer op een paardje gestapt, en weer gestopt.. Dit wisselde een paar keer af, tot ik na de derde bevallen (heb drie kids) echt kriebels kreeg om weer te rijden.. Reed een superbrave pony, die ik nu nog rijdt.

Maar ik ging ook weer het paard rijden die ik dus voorheen had gereden.. Ging redelijk, en ik kreeg weer meer lef. Helaas kreeg dit paardje een peesblessure, en staat nu al zo'n 4 maanden stil, gaat met pensioen dus zal ook niet meer opgepakt worden.

Ik mocht het jongere broertje gaan rijden (teven dus jongere broertje van paard van Sanniey). Dit is een Sorrento, en heeft fantastische gangen. Superbraaf paard, maar wel jong dus. We zijn 3 maanden geleden van stal verhuisd, en ik begreep dat hij zo braaf was geweest met de eerste keer rijden op de nieuwe stal. Ik zou er de 2e keer opgaan, er was niemand bij want de eigenaren van het paard stonden op de kerstmarkt. Eigenaren van stal zaten boven in huis dus zonder zicht op de bak..

Paardje was al half uur in de stap molen geweest, dus hij was al losgestapt. Ik heb hem opgezadeld, en ben gaan rijden.. Hij was gigantisch heet, maar ik kon niet meer afstappen (dan had ie me ook gelanceerd door ineens opzij te springen oid). Ik wist dat ik hem aan het werk moest zetten, dus ben gaan draven: volte links, volte rechts..) en hij liep zo onder me vandaan: galopeerde aan en ik kreeg rodeo bokken. Ik wil een paard niet in de mond zitten, dus maakte de fout de teugels te laten vieren.. Tja, dan kon hij mooi de kop tussen de benen doen! Ik had hem vrij snel terug, maar de schrik zat er wel in. Ik wist dat ik hem bezig moest houden, dus toch weer draven (het was koud, hij is geschoren, dus van stappen zou ie nog vervelender worden..) Weer kreeg ik een rodeo, nu wat hoger.. De derde keer wist niet ik niet wat ik verder nog kon doen, ben tempowisselingen gaan rijden, zodat ik hem elk moment kon verruimen maar vooral dus laten verzamelen.. Maarja, hier wordt ie meestal nog heter van..

Ik reed bewust binnenhoefslag, want de kans was groot dat ik eraf lag dit keer. Ineens kreeg ik weer een rodeo, en zo hoog, dat ik niet terug in het zadel zou belanden. Ik stuurde mijn paard links, en sloeg zelfs rechts af. De grond was harder dan ik dacht, kon de klap ook niet goed opvangen (dook echt het zand in dus).

Ben nadat ik ff ging zitten, de longeerlijn gaan halen, en heb hem aan de longe gedaan. Vreemd genoeg deed ie toen niks anders dan galoperen, dus niet bokken oid. Ik wist dat ik er opmoest, anders deed ik het niet meer.. Ik handelde snel: longe los, voet in beugel, en ik zat weer.. (normaal stappen we dus altijd op middels een krukje, ik ben ook maar 1.58 dus kom er ook niet zo makkelijk bij..) Ik wist dat ik nu niet zo zacht moest zijn met mijn handen, en hield de teugels op maat. Ben gelijk gaan draven, tempewisselingen, draf/halt/draf, en toen was het goed.. Sprong er weer af en stapte wel af aan de hand: ik had knikkende knieën. De spanning is zo groot geweest dat ik een migraine aanval op stal heb gehad..

De keer erna was de eigenaar erbij, ff voor het vertrouwen. Eerst aan de longe rijden, en daarna los. Hij was braaf. Ik ging uitstappen, en gooide de teugels los. Ineens voelde ik spanning, en terwijl ik de teugels oppakte op te kijken wat hij zag, was hij ervandoor.. Het ging zo snel, dat ik 1 beugel verloor, en de andere uitschopte want met 1 beugel kan je niet zitten..

Na 1 rondje keek ik naar de grond, maar wist toen dat ik niet weer wilde vallen. Ik zag de eigenaar de bak ik komen, en stuurde mijn paard op hem af. Hij ging te hard, dus ik stuurde hem weer weg, net als bij het hek.. Het derde rondje, stuurde ik paard weer op eigenaar af, en toen kon ik hem terug nemen, waarop de eigenaar hem kon pakken. toen hij hem vast had, kon ik pas weer onstpannen, en de beugels indoen.. Paard gaf een gigantische snurk, hij was dus echt geschrokken ergens van. (werkvoertuig die achteruit reed hoorde ik later).

Tja, toen zat de schrik er wel goed in.. Sindsdien ging ik alleen met de eigenaar van paard, moest ie eerst gelongeerd worden, en ging ik erop terwijl ie aan de longe vast zat. Pas na 3 weken heb ik los gereden, en twee dagen later weer een les gereden.. Ik zag aan mijn instructeur dat ie schrok hoe ik nu zat (helemaal verkrampt en voorover, zelfs als ik dacht recht te zitten, zat ik toch naar voren..)

Ging ook weer op de andere pony rijden, en daar zat ik ook al gespannen op. Dit was niet leuk meer, ik kon niet meer onbevangen rijden.. De angst sloeg dus zelfs door naar andere paarden..

Vrijdag heb ik weer les, en ik hoop maar dat het dan een stuk beter gaat. Gister had ik les op de andere pony, en daarmee begon ik weer te rijden, dus er lijkt een stijgende lijn in te zitten...

Maar jeetje, nooit verwacht dat ik angst zou krijgen.. Hoop maar dat ik er ook weer af kom..

Volgende keer reageer ik op jullie verhalen, inmiddels ben ik wat te laat met mijn werk, dus kan ik ook weer langer blijven daar..

**Geplaatst**: 27-02-13 12:21

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 27-02-13 12:21

Zo Marocje, dat is een heel verhaal, maar wel heftig hoor.. Vervelend dat je door zo'n gebeurtenis zo word belemmerd. Wel goed om te horen dat je vooruit gaat.. Doe rustig aan zou ik zeggen, ga niet over je grenzen heen maar probeer ze rustig elke keer een klein stukje te verleggen en doe dit vooral op je eigen tempo..

Jameyskatje, goed dat je zo doorzet, ik denk dat daar veel mensen een voorbeeld aan zouden kunnen nemen! En vind je filmpje er eigenlijk erg beheerst uitzien!

**Geplaatst**: 27-02-13 14:39

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 27-02-13 14:39

Zo, paar dagen weg geweest dus heel wat bij te lezen! Ik zie gelukkig ook veel positieve verhalen, supergoed!
Marocje, laat je niet gek maken door de eigenaren. Wat een rare!

Ben nu officieel gestopt met het paard wat ik reed. Dubbel gevoel, ik wil het paard niet in de steek laten, maar ik moet wel eerlijk zijn naar mezelf toe. Nu weer op zoek naar een ander paardje. Een waar ik wel weer vertrouwen mee kan opbouwen. Maargoed, waar vind je die? Iemand tips?

**Geplaatst**: 27-02-13 20:22

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 27-02-13 20:22

Welkom terug Sanniey!
Jammer dat je hebt moeten stoppen, maar misschien wel beter voor jou.. Hoop dat je snel weer iets vind, maar dat is inderdaad niet makkelijk.. Waar woon je?

**Geplaatst**: 27-02-13 21:15

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 27-02-13 21:15

Ik kom ook een update geven

De pony die ik blindelings vertrouw is helaas verkocht, zonder dat ik het wist. Ik probeer nog steeds te achterhalen waar ze is, maar tot nu toe zonder succes. Dus hier baal ik nog steeds heel erg van.

Intussentijd rijd ik gewoon nog wel. Mijn instructrice stelde voor om gewoon zoveel mogelijk paarden te proberen en dan te kijken wat ik leuk vond en wat niet. Zo rijd ik op veel voor mij nieuwe paarden, wat mij ook weer meer zelfvertrouwen heeft gegeven en voor mij even iets heel anders is, want ik reed meestal op pony's.

Vandaag hadden we weer eens een springles. Ik had voor Bennie gekozen, een schat van een beest. Ondanks dat hij nog heel jong is, is hij werkelijk heel lief. Ik had al een paar keer eerder op Bennie gereden in de dressuurles en aangezien hij springgefokt is, besloot ik dat ik het maar moest proberen en wel zou zien hoever we zouden komen.

Ik stapte met veel vertrouwen op en deze keer eindelijk weer eens zonder bonkend hart. Eerst zijn we begonnen met balkjes en een laag kruisje. Dit ging erg goed. Op een gegeven hebben we een klein parcoursje gedaan, ook prima. Ik was heel erg blij, want ik word juist gespannen en bang van paarden die ontzettend heet worden van springen en dit heeft Bennie totaal.

Op het laatst nog een wat hoger stijltje voor de mensen die wilden. Ik heb het maar gewoon gedaan, want het ging de hele les al goed, dus dit zou ook vast ook wel goed gaan. Helaas vond ponylief dat hij wel genoeg gedaan had en dat hij dus zijn benen wel iets minder hoog kon optillen, waardoor er een balk afviel. Dat was jammer, maar ik ben echt ontzettend trots op mezelf, want ik heb alles gesprongen en bij geen enkele sprong getwijfeld. Ik heb uiteindelijk 80 cm gesprongen, wat voor mij een heel record is.

Mijn angst is nu zo goed als weg, maar die speelt waarschijnlijk wel weer een beetje op als ik dan op hete paarden zit, maar ik denk dat het wel gaat lukken, aangezien ik nu het vertrouwen heb dat ik het wel kan. Ik ben zo ontzettend blij dat ik gewoon een schop onder m'n kont heb gekregen, want als je eenmaal de eerste hindernis hebt gehad is het veel minder eng en durf je steeds meer en ik vind springen nu ook echt heel leuk. Als ik die schop niet had gehad, had ik nu waarschijnlijk nog ontzettend zenuwacht en gespannen op mijn paard gezeten bij het zien van hindernissen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-02-13 00:22

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst door de TopicStarter : 28-02-13 00:22

Weer een update'je van mij.

Kom maar op met de pb's

**Geplaatst**: 28-02-13 00:44

Geplaatst: 28-02-13 00:44

Bedankt voor jullie reacties!
Hey Maroc, wat leuk om jou hier ook tegen te komen!
Ik wist niet dat je een hersenbloeding hebt gehad, wow dat is schrikken, je was nog zó jong. Vreselijk voor je, maar gelukkig ben je er weer bovenop gekomen!
@grasieux: ja het filmpje ziet er wel beheerst uit, anders durf ik ook niet te rijden

ik ben nu echt heel erg gefocued op het hebben van controle haha. Het is ook wel een beetje de valkuil dat hij er zo ontzettend braaf en rustig uit ziet, hij kan je echt ineens verassen en omdat ik dat weet en daar rekening mee hou, voelt hij mijn voorzichtigheid en krijgen we júist problemen. Het is echt moeilijk om een circel van angst te doorbreken.
Het gekke is, is dat ik op pony's (zelfs E pony's enzo) helemaal niet bang ben. Jonge pony's vind ik ook niet eng om te rijden. Ik heb de angst 'gelukkig' alleen nog maar op mijn eigen paard, ik hoop niet dat het gaat over slaan naar andere paarden en pony's.

Goed dat je hebt gesprongen bentejs! Inderdaad, soms heb je even een duwtje nodig, dat is niet altijd even leuk maar uiteindelijk ben je zo trots als het wél is gelukt. Ik herken dat wel, maar dan moet je wel een instructeur hebben die je 100% kan vertrouwen. Ik durf tijdens mijn les ook altijd veel meer.

**Geplaatst**: 28-02-13 09:40

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 28-02-13 09:40

Dankjewel Grasieux! Ja, ik hoop het ook. Woon in Doetinchem. Dus daar in de buurt zou het beste zijn. Heb een auto dus iets verder weg is ook niet perse een probleem

Bentejs, wat goed van je dat je gesprongen hebt zeg! Zoals jameyskatje ook al zei, soms heb je net even dat duwtje nodig.

Liesbeth, Update? Graag! Haha

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-02-13 13:00

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst door de TopicStarter : 28-02-13 13:00

komt er aan!

**Geplaatst**: 01-03-13 17:37

Geplaatst: 01-03-13 17:37

Ik heb me al een tijd niet gemeld hier in het topic! Eerst omdat het lekker ging, maar nu heb ik al vijf weken niet gereden. Een mengeling van lichamelijk niet in orde zijn en een steeds hoger wordende drempel. Maarrrrrr, vandaag ben ik er weer opgestapt en heb ik ongeveer 20 minuutjes rustig gestapt en gedraafd, wat een overwinning $*\o/*$ . Er reed zelfs al iemand in de binnenbak en ik kon hem niet eerst longeren, omdat de buitenbak druk was, dus ik ben er zo op gegaan. Bibbers had ik wel, maar het ging zo lekker dat die snel (bijna) weg waren. Mijn conditie zal ik langzaam weer op moeten bouwen (ik weet net dat ik fibromyalgie heb, weke-delen reuma), maar ik heb er weer zin in en dat is de belangrijkste stap $*\o/*$

Welkom Jameyskatje! De dingen die jij angstig vindt, herken ik helemaal hoor. Ik heb precies hetzelfde. Alleen de hele bak gebruiken vind ik niet eng, maar wel bijvoorbeeld met een paar andere paarden rijden. Een of twee gaat nog, als ze niet te groot en fris zijn, maar het liefst rijd ik alleen. In de buitenbak begin ik nu weer te durven (voor mijn stop), dus dat is een uitdaging voor de lente ...
Goed van je dat je zo doelbewust aan je eigen doelen werkt, petje af hoor!

En welkom Marocje! inderdaad een heftig verhaal, maar super knap dat je met stapjes weer aan de slag bent! Ik denk dat voor ons allemaal geldt dat het heel belangrijk is eigenwijs te zijn en niet te veel te denken aan wat anderen er van zullen vinden als wij dit if dat niet durven of doen. Gewoon je eigen weg volgen, dat werkt het best! En wij weten zelf ook prima wanneer we ons zelf een schop onder komt moeten geven, daar hebben we geen anderen voor nodig :))

**Geplaatst**: 01-03-13 19:29

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 01-03-13 19:29

Thnx polderpaard!
Ook herkenbaar van die drempel. Hoe langer je iets uit stelt hoe moeilijk het is om weer op te stappen. Vandaag heb ik ook weinig 'zin' om te rijden en dan ga ik voor mezelf smoesjes bedenken om niet te rijden, maar ik ga nu toch naar stal om te rijden op hem. Vanmiddag al mijn pony gereden en dat ging hartstikke lekker, maar voor haar heb ik ook geen angst. Ze ging vandaag best hard en heeft ook een keer gebokt, de eerste 10 minuten liep ze alleen maar te trippelen en te hinniken, dus ben ik juist voorwaarts gaan rijden. maar bij haar kan ik er wel van genieten, van die frisheid, maar bij mijn andere paard moet zoiets niet gebeuren.. dan durf ik gelijk niet meer

.
Hij heeft vanmiddag al een uurtje in de paddock gestaan, dus ik ga er denk ik gelijk op, zonder te longeren. Voel me wel een beetje opgelaten, een voorgevoel, dus het gaat zometeen óf heel goed, of rampzalig

Ik ga dit topic binnenkort proberen helemaal bij te lezen. dan weet ik een beetje wie wie is enzo

**Geplaatst**: 01-03-13 19:40

Geplaatst: 01-03-13 19:40

jameyskatje schreef:
Thnx polderpaard!
Ook herkenbaar van die drempel. Hoe langer je iets uit stelt hoe moeilijk het is om weer op te stappen. Vandaag heb ik ook weinig 'zin' om te rijden en dan ga ik voor mezelf smoesjes bedenken om niet te rijden, maar ik ga nu toch naar stal om te rijden op hem. Vanmiddag al mijn pony gereden en dat ging hartstikke lekker, maar voor haar heb ik ook geen angst. Ze ging vandaag best hard en heeft ook een keer gebokt, de eerste 10 minuten liep ze alleen maar te trippelen en te hinniken, dus ben ik juist voorwaarts gaan rijden. maar bij haar kan ik er wel van genieten, van die frisheid, maar bij mijn andere paard moet zoiets niet gebeuren.. dan durf ik gelijk niet meer .
Hij heeft vanmiddag al een uurtje in de paddock gestaan, dus ik ga er denk ik gelijk op, zonder te longeren. Voel me wel een beetje opgelaten, een voorgevoel, dus het gaat zometeen óf heel goed, of rampzalig

Ik ga dit topic binnenkort proberen helemaal bij te lezen. dan weet ik een beetje wie wie is enzo

Hartstikke goed, that's the spirit

Veel succes vanavond +:)+

Die smoezen herken ik ook heel goed, daar ben ik erg goed in O:)

**Geplaatst**: 01-03-13 21:12

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 01-03-13 21:12

Is het goed gegaan Jameyskatje?

Tijdje niet wat van me laten horen in dit topic. Een week geleden ongeveer zei ik al dat ik erover dacht om te stoppen met mijn verzorgpaard. Deze gedachten heb ik omgezet in daden. Ik ben daadwerkelijk gestopt. Het geeft nog steeds een dubbel gevoel, maar ik weet wel dat dit de juiste keuze is geweest. Ik ging namelijk alleen nog maar met tegenzin erheen en als ik er op zat was de spanning zo groot, waardoor hij juist gek ging doen.

Hoe gaat het verder met iedereen? Al vooruitgangen geboekt of misschien juist wel tegenslagen?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-03-13 22:08

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst door de TopicStarter : 01-03-13 22:08

Hier gaat ie gelukkig goed, maar dat wist je ondertussen al

**Geplaatst**: 01-03-13 23:43

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 01-03-13 23:43

Het ging echt slecht haha

Het was druk op stal. Er waren 3 andere paarden in de baan waarvan ik zowel de paarden als de ruiters nog niet zo goed ken en ze waren ook wat groen, dus ik was alleen maar met hun bezig. Hield mijn paard teveel in van voor en deed te weinig met mijn been. Ik voelde me zo gespannen, heb een paar kleine stukjes gedraafd en toen ben ik (jankend) afgestapt. Mijn paard heeft niets verkeerd gedaan, maar ik had me kunnen voorstellen dat hij zou ontploffen met zo'n brok spanning op je rug en zoveel prikkels in de baan. Voelde me echt weer een lozer, vond het zelfs zielig voor mijn paard omdat hij wel lief voor me was.

Ik had al een raar voor gevoel, morgen weer een dag, morgen moet ik van mezelf even rijden en er doorheen prikken.

In inderdaad niet fijn Sanniey als je steeds met tegenzin moet gaan, als de ketel steeds onder druk staat kan er ook weinig goeds uit voort vloeien. Succes met het vinden van een nieuw verzorgpaard! heb je al eens op marktplaats gekeken?

**Geplaatst**: 01-03-13 23:50

Geplaatst: 01-03-13 23:50

Wat jammer, Jameyskatje! Maar onder die omstandigheden kan ik het me helemaal voorstellen. Morgen is er weer een dag :(:)

**Geplaatst**: 02-03-13 02:07

Geplaatst: 02-03-13 02:07

Ik ben ook bang! maar voor wat, geen idee

Wil vaak mn paard niet eens meer op...

**Geplaatst**: 02-03-13 08:25

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 02-03-13 08:25

Ik ga maandag weer voor het eerst springen sinds mijn val.

**Geplaatst**: 02-03-13 09:00

Geplaatst: 02-03-13 09:00

Somebitch schreef:
Ik ga maandag weer voor het eerst springen sinds mijn val.

Succes , en probeer de ontspanning te houden bij jou maar vooral bij de kanjer onder je ;-)

Kleine stapjes vooruit, niet teveel willen.
Zodra je spanning voelt bij je paard en in je eigen koppie, eerst terug naar die ontspanning voordat je weer springt.
Langzaam weer opbouwen zodat jullie beide lol erin krijgen en houden.

Las de tips van TTessa in je draadje, en daar kan ik me wel in vinden.
Hopenlijk geeft instructie jullie deze ontspannings ruimte ook ?

**Geplaatst**: 02-03-13 09:46

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 02-03-13 09:46

Haha, Liesbeth, daar was ik ondertussen inderdaad van op de hoogte

Wat jammer Jameyskatje! Maar ik herken het gevoel! Vandaag is er inderdaad weer een dag

Gewoon eerst rustig in stap de ontspanning proberen te vinden. Ook al zijn deze dingen altijd makkelijker gezegd dan gedaan. Succes!

Alexandra, is er geen bepaald moment waarop je de angst hebt? Bang om te vallen of dat hij ervandoor gaat? Of bang tijdens het opstappen of alleen draf bijvoorbeeld?

Somebitch, wat knap zeg! Ik ben het helemaal met Peetstap eens. Met kleine stapjes vooruit en vooral ook de ontspanning erin houden. Veel plezier maandag!