QQQQ schreef:Ik zeg dat als je je zelf al bewust bent van je beperkingen, dat je binnen dat raam zou moeten werken en niet "ten koste van" toch buiten dat raam te gaan. Als je je door de beperkingen heen weet te werken en dan buiten dat raam komt (dat zijn bijv de mensen van de paralympics), dat is dan natuurlijk fantastisch.
Hier ga je de fout in, om je zelf te verbeteren zul je juist moeten kijken naar wat de bedoeling is. Zonder bepaling van het einddoel is het onmogelijk de weg te bewandelen. Door het verbeteren van de eigen lichaamsmogelijkheden is het juist mogelijk verder te kijken dan de neus lang is.
Dat is net als paardrijden met een van nature minder getalenteerd paard of een paard dat van nature niet de lichamelijke eigenschappen heeft van een dressuurpaard. Dat hoeft ook helemaal niet te betekenen dat het einddoel niet bereikt kan worden, of ben jij van mening dat dressuur met een Arabier, een Fries, een Tinker, een Haflinger, een Fjord of een Shire verboden zou moeten worden? Lijkt me niet, aangezien je daar zelf aan doet.
Citaat:
Ikzelf heb geen fysieke beperkingen die niet door veel oefenen en trainen overwonnen zouden moeten kunnen worden, en daar werk ik ook dagelijks in de praktijk aan. Ik heb ook het geduld om er zo lang over te doen als nodig is. Ik heb de tijd. En als de tijd toch op is voordat ik een bepaald niveau heb bereikt? Jammer. Meer niet. Ik geniet van het hele leerproces dat paardrijden is, niet alleen van meetbare successen.
Jaja, dus jij hebt gelijke lichamelijk mogelijkheden als bijvoorbeeld Reiner Klimke. Je bezit het zelfde gevoel en de perfecte mentaliteit.
*proest*
Túúúúrlijk man, zolang je er zelf in gelooft he....
In mijn ogen betekend dat zelfontkenning en dat zal dus nooit leiden tot echte rijkunst. 
Lov: het mooie is dat ik m'n grens nog niet bereikt heb. En niets is minder frustrerend dan telkens een stapje verder te komen en te merken dat het nog steeds niet de grens is.
Ik geef dus juist aan dat werken aan de ruiter een heel belangrijk deel is van beter leren paardrijden. Dat heeft imo ook te maken met LDR. Zo geeft Pipo zelf aan het vwnw rijden niet zo goed te beheersen en ze geeft aan dat ze zich daarom niet waagt aan LDR (toch Pipo?). Ik geef dus aan waar mijn beperking zit en dat die voor mij een reden is om juist wél LDR te rijden omdat ik dan zonder beperking kan rijden. M.a.w. het bepalen van het rijsysteem volgt uit het bepalen van de eigen capaciteiten.
Waarom begin je er nu over dat ik 'hamer' op beperkingen? Alsof jullie niet al pagina's lang hameren op telkens weer dezelfde dingen. Als je goed had gelezen had je gezien dat in een van m'n eerste bericht over dit onderwerp staat dat ik mijn eigen beperking tegenwoordig niet meer zie als een beperking maar juist als een mogelijkheid. Ik probeer alleen iets duidelijk te maken door open en zonder schroom m'n eigen verhaal te vertellen. Dat jullie dat niet durven, tja....