Geplaatst: 29-11-11 14:23 Gisteren was best moeilijk voor mij. Ik moest 2x staan, 1x zitten, wendingen, overgangen stap-draf (die wordt steeds makkelijker, trouwens) draf-stap. halthouden, dus dat was basically zo'n beetje alles, van de eerste les tot nu.
Goed van mezelf: ik bleef redelijk Zen, ondanks een ander zadel (mijn Kieffer is naar de mensen van Kieffer toe) en chaps ipv laarzen.
Ben mijn beugels kwijtgeraakt, heb paard teruggezeten naar stap en halt en beugels weer gepakt, en ik panikeerde niet. Vond ik wel echt superknap van mezelf. En een keer raakte ik mijn beugels kwijt, en Japeloup zag het niet, en daar ben ik ook best trots op
Ik raakte wel steeds mijn beugels kwijt. Kwam volgens mij ook door mijn eigen spanning
en ander zadel hielp uiteraard ook niet. Denk dat dat vooral spanning was, want ik heb dat niet vaak meer, en de laatste keer was het ook spanning. Als ik ergens mee zit, komt dat gelijk terug in mijn lijf, dat is best nog weleens moeilijk, vind ik. Paard reageert ook altijd gelijk, die wordt daar heet van, die gaat in race-modus als ik gespannen ben. Ik merk wel dat ik er steeds beter mee om kan gaan, dat ik veel minder snel panikeer (eigenlijk niet meer, dacht ik), en het ook sneller kan laten afvloeien, maar spanning blijft gewoon een moeilijk punt bij mij.
En toch, en toch....... vermoed ik dat ik beter op het paard zit als eerst. Vegs zoekt steeds mijn hand op, wil zo graag aanleuning, en 't is op de momenten dat ik opspan, dat ik dat verknal. Ik vind dat best grappig, en het zet me erg aan het denken. We zijn echt nog niet met het paard bezig, nog steeds bij mij, maar zij wordt wel steeds rechter en losser. Soms denk ik weleens, dat we helemaal niet met haar bezig gaan hoeven.......
Ook grappig, nu ik de hulpen steeds kleiner leer maken, mijn handhouding beter wordt, en haar beter de wendingen door kan rijden, nu ik leer de schouders voor de heupen te zetten, biedt zij galop aan, gisteren ook weer, komt er zomaar een galopsprong tussendoor, en zo ik voelde was hij ook van achter naar voor, mooi doorgesprongen. Ik denk dat de galop voor haar niet erg moeilijk zal zijn.
Alsof ze aangeeft: vrouwtje, ík ben er wel aan toe, hoor. Kijk maar wat ik al kan.
Ik ben zo trots op mijn meisje. Zo goed als ze alles verwerkt, zo groen toen we begonnen, wij samen, en kijk haar nu eens. Ze is veel zekerder van zichzelf, stoerder, blijer. Ik heb vroeger jonge paarden gereden, en soms denk ik dat ik voor deze manier geen cent betaald zou krijgen. Want we nemen álle tijd. We leren samen, ik leer opnieuw rijden, en spelenderwijs haast zijn de wendingen, en de overgangen toch al best bevestigd bij haar. Draven doet ze heel netjes, steeds rustiger ook. Ze heeft een fijne stap. Galop doet ze aan de longeerlijn erg goed, beide kanten op ook. Ik ben trots op haar.
Ik heb gespeeld met haar vandaag, met zijn tweeën over hindernissen gesprongen. Naast elkaar, ja, erop is te moeilijk voor mij
Ze vond het erg leuk, als een paard lachen kan, deed zij het. Ik vind het ook leuk. Zulke dingen zijn gewoon grappig, en het is een samen-ding.
Nu wachten tot mijn geliefde Kieffertje terug is, en dan weer oefenen. Zen, zachte billen, de salsa en de tango, op een gekke manier lichtrijden, wendingen, allerhande figuren, en gewoon lol hebben met haar.
Grouphug voor Yammie! 
) 
)
