Citaat:Hebben jullie nooit het gevoel 'ik leer het nooit!'?
Ik heb Kid nu bijna 4 jaar en pas dit jaar heb ik het idee dat ik ineens een sprong vooruit maak.
Ik snap de tips en kan ze ook uitvoeren, het is echt een kwestie van steeds toch doorgaan en heel langzaam valt dan alles samen.
Het scheelt wel dat ik vanaf het begin dat ik Kid heb goede begeleiding heb die veel lijkt op de manier die Japeloup en knollentuin uitleggen.
, maar ik denk dat ik weet hoe ik met mijn paardje moet rijden…
. Dat een paar voltes kunnen volhouden en dan ben ik even gaan stappen en gedacht hoe dat nou kwam.
Morgen ga ik er eens op letten of ik dan nog wel goed zit, zachte billen enzo.. ik was nu zo blij dat hij zo liep dat ik daarna onmiddellijk heb uitgestapt en hem op de wei gezet.
) merk ik dat ik hem in stap niet actief krijg, of het voelt toch anders, dan slentert hij maar een beetje. Misschien dat veel overgangen stap-draf zouden helpen? Of balkjes stappen?
En langs die bomen gaan ipv er in te belanden.
Ze heeft ook haar sporen verdient in de dressuur, maar is later overgestapt op western. Ze is een aantal jaren NK geweest o.a. in de pleasure en hunter. Weet zelf ook niet wat ik doe bij een eventueel volgend paard. De jog vond ik wel heel gaaf. Dat emotionele loslaten herken ik. Het western paardje liep eerst heel stokkerig. Ik hield vast in mijn bekkenbodem, hij probeerde me te vertellen dat ik toch echt eerst los moest laten.
)
Als paarden zelfs dát voelen, jemig, dan is het voor paarden toch bijna onbegonnen werk om én al die signalen op te pikken, én de juist signalen eruit te pikken, én de signalen ook nog te begrijpen, én dan de opdrachten lichamelijk uit moeten voeren. Da's een mision impossible als je er bij nadenkt...