Renske1987 schreef:Ik wil mij hier ook graag bij aansluiten. Ik ben een echte angstige ruiter. Met vlagen is dit weg, maar met vlagen kan het heel erg zijn. Ik zit nu in zo een vlaag.
Een paar maanden geleden heb ik mijn 15 jarige paard in moeten laten slapen. Ik was stapelgek op dat paard en hij gaf mij heel veel vertrouwen. Het was een heel evenwichtig paard, wat wel eens weg kon springen of ergens niet langs wilden, maar altijd voorspelbaar en het voelde niet eng. Ik wist ook zeker dat hij nooit echt met me aan de hol zou gaan, of zou bokken. Ik ben met hem in 6 maanden van de B naar de M1 gereden en ik vond wedstrijden geweldig, omdat ik zo mega trots op hem was.
Nadat ik hem heb laten inslapen, heb ik heel snel een ander paard gekocht.De 5 jarige kwpn'er genaamd Caddy. Caddy is een stuk loperig, maar eigenlijk minder schrikkerig. Toch op de 1 of andere manier sta ik sinds kort doodsangsten uit op hem. Heel raar, want hij heeft in de 3 maanden dat ik hem nu heb nog geen stap verkeerd gezet. Het enige is dat hij soms wat loperig is en ik versterk dat door vast te houden.
Ik ben wel al het bos ingeweest met hem een paar keer en dan durf ik gek genoeg meer, dan in de bak.
Hebben jullie misschien tips voor mij? Ik word erg verdrietig en boos op mezelf dat ik mij zo aanstel. Ik begin ook te merken dat mijn omgeving er zat van wordt.
ps. ik heb elke week les.
Ik herken dit zo, op mijn oude paardje nooit bang geweest, op mijn nieuwe (heb hem inmiddels al 10 jaar) wel...is dat chemie ofzo..ik heb geen idee... het is wel een kijkerig paard, maar verder wel braaf