Bokt.nl

**Geplaatst**: 15-07-11 02:09

Geplaatst: 15-07-11 02:09

Hmm... Hier en daar moet ik lachen met mijzelf, ik zit namelijk liever op het paard dan haar aan de koord mee te nemen... niet zoals de meesten. Ben al meerdere keren van een paard gevallen, mijn 1ste paard was niets anders dan toen ik hem eerst had. (bokken tegen de sterren op! ) Nu 20 jaar later, 15 jaar niet gereden door andere omstandigheden en ondertussen terug 5 jaar aan het rijden ben ik wel veranderd. In deze 5 jaar heb ik heel wat geleerd. Mijn paard van toen dat 29 was kon overal tegen, dan een schrikkerig paard (ook 1 keer bijna af gelegen) en nu een merrie die wel eens schrikt maar eerder om mijn reactie te zien (denk ik). Met deze 3 paarden en nog een ander paard dat ik verzorg af en toe, heb ik wel geleerd dat men van gedachte uit moet gaan dat je dat paard aan kunt!!! Jij bent de baas!!! En vooral dat is belangrijk, als je je paard dit laat weten is er weinig kans dat er iets mis gaat. Afleiding (praten met iemand terwijl je aan het rijden bent) kan ook helpen.
Voor iemand die de keuze heeft, neem het paard waar je het meest op je gemak mee bent en ga verder zodra je 100% voelt met dit paard.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-07-11 08:05

Geplaatst door de TopicStarter : 15-07-11 08:05

MissCharlie schreef:
Mmm ik snap het. Krijg je er begeleiding bij?

op dit moment weinig omdat ik geen bak tot mijn beschikking heb en het nog niet zie zitten om in een groepsles te rijden...

**Geplaatst**: 15-07-11 09:47

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 15-07-11 09:47

Superliesje is er niet iemand die je gewoon kent die je op het weitje (ik neem aan dat je op de wei rijdt) kan helpen???? Ik geef les aan een paar ruiters maar als iemand geen bak zou hebben dan zou ik die ook echt wel helpen op een weitje.

**Geplaatst**: 15-07-11 10:35

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 15-07-11 10:35

Wou net zeggen wat RM94 zegt. Is het niet mogelijk dat een instructrice of ervaren kennis je aan de longe zet in de wei?

Ik rijd af en toe op mn verzorgbeestje in het weiland. Gewoon omdat dat fijner voelt dan in de bak, al een stapje richting buiten rijden maar nog wel binnen begrenzingen. Paardje vind het ook leuk.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-07-11 10:57

Re: Angstige ruiter

Geplaatst door de TopicStarter : 15-07-11 10:57

Ik heb helaas niet echt iemand die mij kan helpen.. enige vriendin die ook paardrijd is echt veel te druk om me te kunnen helpen en mijn andere vriendinnen zijn of bang of hebben niks met paarden

Heb tot op heden helaas nog geen instructrice in de buurt kunnen vinden.

**Geplaatst**: 15-07-11 11:01

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 15-07-11 11:01

Ik zou het toch eens vragen aan je vriendin het hoeft toch niet iedere dag

Ik ben ook heel erg druk baan 40 uur een eigen paard en een paard dat ik beleer en sinds mama ziek was en nu om papa te steunen iedere dag nog naar papa. Maar ik maak ook tijd vrij voor een paar vriendinnen die graag les willen.
Soms is het al fijn als ze je kan helpen met een beginnetje

Nee heb je Ja kan je krijgen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-07-11 11:03

Re: Angstige ruiter

Geplaatst door de TopicStarter : 15-07-11 11:03

Nee heb ik al

Want ik heb het uiteraard al wel aan haar gevraagd

Op de momenten dat ik kan kan zij niet en andersom, dus dat is gewoon echt geen optie. Ik hou ondertussen wel mijn ogen open op marktplaats en bokt om te kijken of er toevallig instructie wordt aangeboden in mijn buurt

**Geplaatst**: 15-07-11 11:04

Geplaatst: 15-07-11 11:04

Ik ga weer met mijn voorganger mee haha. Desnoods helpt ze je een of twee keer op weg. Waar woon je ergens? Zullen vast ook wel bokkers willen helpen :-)

**Geplaatst**: 15-07-11 11:06

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 15-07-11 11:06

hhmm jammer superliesje ik weet niet waar je woont en ik zou echt wel willen helpen maar ik krijg het er op het moment ook gewoon niet tussen gepropt.

**Geplaatst**: 15-07-11 11:07

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 15-07-11 11:07

Misschien weet je vriendin iemand

**Geplaatst**: 15-07-11 11:22

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 15-07-11 11:22

Interessant topic. Ben zelf ook niet zo'n held, met name wat het galopperen betreft. Altijd een beetje bang dat het paard ervandoor gaat. En dan zit ik vast niet ontspannen. Of als er te veel mensen in de groepsles zijn en ik me, naast mijn eigen rijden, ook nog op andere dingen moet concentreren. Zit ook liever op een kleiner paard dan op van die hele grote. Voel me daar (is dat gek?) veiliger op.
Zal ook eens gaan kijken naar dat boek wat pas is genoemd.

Iedereen heel veel succes met het overwinnen van je angsten!

**Geplaatst**: 15-07-11 11:28

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 15-07-11 11:28

Is helemaal niet gek hoor Tina, je zit dichter bij de grond dus voor velen voelt dat automatisch veiliger. In de zin van: als ik nu val, dan val ik minder hard dan op een groot paard.

Boek is een absolute aanrader, ben toevallig precies nu in aan het lezen en ga zeker het programma volgen.

**Geplaatst**: 15-07-11 14:09

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 15-07-11 14:09

Dat had ik ook die angst. Ik heb mijn angst overwonnen door mijzelf er mee te confronteren (weet nie hoe je dat schrijft) als ik dan bang werd als ik op mijn paard zat dan dan bleef ik net zoo lang door rijden tot het weer weg was

**Geplaatst**: 15-07-11 19:55

Geplaatst: 15-07-11 19:55

Ik denk ook dat je angst niet uit de weg moet gaan, hoe moeilijk ook. Maar in praktijk valt het niet mee, weet ik alles van.

**Geplaatst**: 15-07-11 20:51

Geplaatst: 15-07-11 20:51

Ik ben van mening dat je die situaties soms beter wél uit de weg kan gaan, tot je er echt klaar voor bent. (dan mag je nog wel bang zijn, maar geen doodsangst meer hebben zegmaar)
Ik vind dat, omdat je gemakkelijk in een negatieve spiraal kunt komen. Voorbeeld: je bent doodsbang om te springen, maar móet dat van jezelf onder ogen komen. Dat kan twee kanten uitwerken: het gaat goed, je hebt een succeservaring. Of het gaat fout. En dat risico is vrij groot, omdat je waarschijnlijk verkrampt en gespannen op je paard zit. Die neemt dat over waardoor hij balken eraf tikt of weigert.... Gevolg, je bent nog banger. Denk dus dat je hier erg voorzichtig mee om moet gaan!

**Geplaatst**: 15-07-11 21:11

Geplaatst: 15-07-11 21:11

Ik ga mee in wat Miss charlie zegt als je echt bang bang bent zoals ik ik stond gwn al met de gedachte dat ik erop moest langs men merrie te trillen op de benen. En men maag draaide zich letterlijk om. ik heb namelijk met haar angst gelopen vooral met het opstappen, en idd de controle verliezen. wat deed ik gwn eens gaan rechtstaan in de stijgbeugels dat gaf me telkens ik dat deed wat meer vertrouwen ..verder ben ik niet gegaan. (Heb ook wel begeleiding gezocht, qua les nemen)
Inmiddels rijden we terug ook eerst 10a 20 min aan de longe en erna los tot ik terug het gevoel heb van ok we zijn terug een geheel.
Ik geef toe soms geef ik ook nog flauwe excuses om maar niet te moeten rijden, te veel wind, te koud en van die domme dingen maar toch verplicht ik mezelf om er ook wekelijks terug op te gaan en telkens dat beetje vertrouwen bij te kweken.
Tenslotte kan ik het rijden niet missen en zoals hier nog iemand zei uiteindelijk hebben velen van ons een paard om ermee te rijden zodus ik ook .
Als ik er dan opzit is men eerste gevoel toch ook weer vertrouwd ook al is er angst maar het is mijn merrie, mijn meisje die ik zo goed ken.

dus ik denk echt dat het een kwestie is van doorzetten en begeleiding zoeken desnoods, maar wt een opluchting dit topic dat ik blijkbaar niet alleen ben met angst

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-07-11 21:32

Re: Angstige ruiter

Geplaatst door de TopicStarter : 15-07-11 21:32

Ik ga als het weer meewerkt morgen weer naar paard, hoop dat ik er dan ook weer even op kan

ik ben net begonnen met werken dus ik moet sowieso even kijken hoe ik alles ga plannen

miss toch maar een groepsles in zodat ik iig 1 vaste dag kan rijden in een binnenbak. Ben momenteel namelijk ook erg afhankelijk van het weer.

**Geplaatst**: 15-07-11 21:51

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 15-07-11 21:51

@superliesje. ja, ik rij ook altijd buiten, want er is geen binnenbak. erg vervelend met dit weer...

**Geplaatst**: 15-07-11 21:55

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 15-07-11 21:55

Ik denk, dat als je echt heel erg bang bent en als je staat te trillen op je benen, dat je dan ervoor moet zorgen dat je je in hele kleine, maar haalbare stapjes, aan je angst blootstelt. Zodat je ook succesmomenten meemaakt en daardoor langzaam aan steeds verder durft te gaan. Zo wordt het in de hulpverlening met andere angsten ook gedaan.
Voor zover dus de theorie, nu de praktijk nog ;-)

.

**Geplaatst**: 15-07-11 21:58

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 15-07-11 21:58

haha @tina1965, theorie is altijd makkelijker

maar ik denk idd wel dat je met steeds hele kleine stapjes er wel komt!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-07-11 22:21

Re: Angstige ruiter

Geplaatst door de TopicStarter : 15-07-11 22:21

Haha ik ben echt HEEL goed in de theorie

Helaas zak ik tot op heden nog steeds op de praktijk

Heb net nog eens heel goed alle tijden van de "manege" hier in de buurt bekeken en het lijkt erop dat ik daar naast mijn werk toch goed gebruik van zou kunnen maken. En ik kan daar ook les krijgen. Ik heb nog 3 weken training van mn werk en daarna krijg ik een definitief rooster. Ik ga dus morgen maar eens met eigenaar overleggen en heb al met de manege gemaild

Dan kan ik en les krijgen, en er zijn daar ook vast mensen die mij eens kunnen helpen

*ziet het weer ietsje minder somber in*

**Geplaatst**: 15-07-11 22:24

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 15-07-11 22:24

helemaal top superliesje! met lessen kom je een heel eind, en meestal voel je je in een afgesloten binnenbak toch ietsje veiliger. veel succes!

**Geplaatst**: 15-07-11 22:58

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 15-07-11 22:58

Moet wel zeggen, chapeau voor diegene die serieus bang zijn en toch vol houden!! Doe zo verder zou ik zeggen en jullie, iedereen, komen er wel.

Succes!!

**Geplaatst**: 15-07-11 23:09

Geplaatst: 15-07-11 23:09

Ik kom even binnen vallen

Heb nog niet alles doorgelezen maar ben er wel mee bezig, ik herken mezelf wel in bepaalde dingen.
Vroeger reed ik altijd op shetlandertjes, waar niks gek genoeg was, bokken steigeren en er vandoor gaan was alleen maar grappig _O-

. Maar nu is dat wel veranderd. En nu "moet" ik controle houden. En als ik dat kwijt ben denk ik alleen maar: "Wat als ze niet stopt voor de weg/ze struikelt en valt/..."
Toen ik uit de shetlanders gegroeid was heb ik lang niet meer gereden maar wou het toch graag weer is proberen. Dus op een gegeven moment kon ik af en toe is een beetje rijden op een fries kruising en dat gaat heel goed, lief paard ook. Neemt alleen af en toe een loopje met me en dan span ik aan. Want dan heb ik het idee dat ik de controle verlies en daar kan ik slecht tegen. Maar daar wordt het al minder omdat ik me ervan bewust ben.
En nu rij ik sinds 2 dagen een fjord voor iemand en ik heb mezelf er vandaag op betrapt dat als hij ergens niet langs durft en dan dus om wilt keren om er (naar mijn gevoel) als een ontploft bommetje vandoor te gaan. Ik ook aanspan. Met als gevolg dat hij er moeilijker langs te krijgen is. En vandaag op ons buitenritje kwam ik genoeg van die momenten tegen. Dat heb ik opgelost door goed op mijn adem te letten, streng te zijn en ontspannen, je spieren loslaten. Doorlopen is doorlopen en niet omkeren. Dus been eraan houden en als het stuur weg was even een corrigerend hulpje met de zweep. En natuurlijk rustig praten.
En het werkte heel goed, aan het einde van het ritje had ik het al door als hij ergens naar keek, hield het been eraan en mompelde : "Het is maar een ... en eet je niet op" :')

en dan ging hij er zo langs.
Dus ik heb heerlijk gereden, en toch een gevoel dat ik weer wat verder ben gekomen

**Geplaatst**: 15-07-11 23:21

Geplaatst: 15-07-11 23:21

Mag ik ook even binnen vallen?

Ik ben ook een jaar heel bang geweest om te rijden, niemand had gedacht dat ik het weer zou oppakken na
mijn ervaring met mijn eerste pony. maar ik denk, dat als je echt wil, hoe bang je ook bent..
dat je uiteindelijk je wilskracht sterker word dan je angst, waardoor je de angst overwint, net zoals ik toen.

Op 10 jarige leeftijd kreeg ik een eigen pony die me er letterlijk in ons 1e galopje afbokte, en had mijn arm gebroken.
Ik was/ben panisch voor bloed, spuiten & operaties. De operatie ging ook nog eens verkeerd, ze sneden namelijk eerst
aan de andere kant van mijn arm, gelukkig merk ik hier nu verder niets van.
Toen dat weer was genezen, moesten de pennen er ook nog eens zonder verdoving worden uit getrokken, wat een ellende.
Toen dat gedaan was, en na een beetje revalidatie(fisiotherapie), mocht ik weer rustig aan beginnen met rijden.
Maar ik was zo bang geworden, bang dat er weer wat gebeurde waardoor ik dus weer onder het mes zou moeten oid..
Die pony bleek achteraf ook wat 'kwalen' te hebben (lang verhaal), en we waren dus opgelicht, het was zeker geen kinderpony
zoals verteld. Mijn ouders verkochten de pony naar een goed plekje en ik kreeg Nynke, de pony die me uiteindelijk over mijn
angst voor het vallen (en het galoperen) heeft gezet. Ze vloog er misschien zo nu en dan vandoor, maar ze was dan wel erg
voorzichtig, waardoor ik besefte dat ik best kan blijven zitten, wat de pony ook doet. Helaas heeft nynke nou atrose, maar
ben haar ontzettend dankbaar voor haar hulp. Nu heb ik Beau, een ontzende monster zo nu en dan. Maar door haar heb ik
het lef gehad om hem door te rijden, de eerste buitenritjes te maken (sterker nog; 2e keer naar buiten zonder zadel! Klik)
En heb mijn angst dus overwonnen

Ondanks zijn maffe praktijken, ik heb nooit meer een tegenslag gehad

http://img820.imageshack.us/img820/2244/img3672g.jpg || http://img502.imageshack.us/img502/2936/bowater.jpg

Toevallig vorige week nog met beau samen gevallen tijdens het springen. De eerste keer dat ik dit had mee gemaakt,
maar bang was ik niet. Beau hielt tijdens de val rekening met me en viel dus niet op me, het ging allemaal ook zo snel.
Heb gelijk daarna nog 3 hindernissen genomen om niet 'bang' te worden, en hij sprong gewoon zonder ook maar te bedenken
te weigeren, ondanks die val. Zo zie je maar weer, zolang je je paard vertrouwd, en een echte band hebt met je dier,
zal niet veel je tegenhouden.