Bokt.nl

**Geplaatst**: 07-02-06 01:00

Re: Symposium Diep & Rond rijden

Geplaatst: 07-02-06 01:00

Volgens mij is iedereen het er hier wel over eens dat het grootste probleem bij de wannabee Anky's ligt. Jammer genoeg zijn die nauwelijks te bereiken want ze zijn volledig overtuigd van hun eigen kunnen en accepteren geen kritiek op hun manier van rijden of trainen. Als ze er wel over nadachten, dan zouden ze weten dat deze manier van trainen niet bij de huidige opleiding van hun en hun paard past.

Alleen door het te verbieden of de topruiters hier op aan te spreken verander je niks. De enige oplossing is door er geen punten voor te geven en juist in de lagere klassen meer te focussen op een ontspannen lopend paard.

**Geplaatst**: 07-02-06 08:31

Re: Symposium Diep & Rond rijden

Geplaatst: 07-02-06 08:31

Zeg Karl, slaat werkelijk nergens op wat je zegt. Anky en Sjef hebben wel degelijk aangetoont dat hun methode werkt, ze zijn eerste van de wereld en al een tijdje en met meerder paarden erg goed. Anky is opgeleid via een tradionele manier van rijden en dat geldt ook voor Sjef. Dit is een verdere verfijning van die methode die erg goed werk de paarden los, soepel en goed door de baan te laten lopen.

Alleen waar het helaas mis gaat, is dat een groot deel dat zelf ook wel denkt te imiteren. Daar ligt de basis verantwoording bij de ruiter zelf, de instructie van die ruiter en de omgeving (= lees o.a. ouders van jonge ruiters, of begeleiding van die jonge ruiters).

HEb jij dan dit verhaal ooit gelezen?

Donderdag 12 januari krijg ik van een bevriende zakenrelatie een telefoontje. “Heb je zin, om zaterdag 14 januari, mee te gaan naar het trainers seminar in Ermelo” ? ‘Wie spreken er’? Vraag ik, terwijl ik me gelijk bedenk dat ik die dag acte de présence moet geven op een nieuwjaarsreceptie. ‘Anky van Grunsven, Sjef Janssen en……..’ . Ik onderbreek haar verhaal: ‘Ik weet genoeg, als die twee een clinic geven ga ik met je mee’.

Na alles wat ik over Anky van Grunsven en Sjef Janssen heb gehoord en gelezen, wil ik het beroemde stel wel eens aan het werk zien. Ik heb, sinds ik mij na 25 jaar weer wat in de paardenwereld verdiep, veel verhalen gehoord die vertellen dat het Brabantse echtpaar hun topprestaties realiseren via dwang en ongeoorloofde praktijken zoals het ‘te laag rijden’.

Mijn relativering, dat het zo lang en consistent aan de top mee draaien alleen mogelijk is als je goed weet waar je mee bezig bent, word steevast door de boodschappers van het slechte nieuws ontkend. En om heel eerlijk te zijn heb ik zo soms zo mijn twijfels over hoe paardenminnend Nederland zijn dieren traint.

Sinds mijn voorzichtige rentree kom ik, op een aantal goede uitzonderingen na, mensen tegen die niet weten dat de algemene leerprincipes waarmee men o.a. zeezoogdieren en honden traint ook van toepassing zijn op het trainen en berijden van edele viervoeters.

Skinner en Pavlov zijn de grote onbekenden in de paardenwereld. De klassieke leertheorieën zijn geen gemeengoed. Niet eens zo verwonderlijk. Als ik paardenboeken lees, waaronder recent uitgegeven exemplaren, wordt het trainen van paarden meestal in enkele zinnen uitgelegd. In vakjargon staat slechts het einddoel van de training aangegeven, de weg erheen wordt meestal niet beschreven.

Maar kan je aan de top komen - en blijven als je niet ( voldoende ) weet hoe een paard leert.? Bestaat er zoiets als het trainingsgeheim van Anky van Grunsven en Sjef Janssen?

Inleiding

Als Anky en Sjef de rijbak binnen lopen ga ik wat rechter op mijn stoel zitten. Om me heen zie ik anderen het zelfde doen. Het duo begint met wat algemene uitleg over het trainen van jonge paarden.

Bij een 4 jarige trainen ze een half uur per dag. Het zwaardere trainen start als een paard 6 jaar is. Met 7 jaar loopt het paard een lichte proef. Anky geeft aan dat deze leeftijdsgrenzen flexibel gehanteerd worden. Het individuele paard bepaald zelf wanneer hij klaar is voor de volgende trainingsfase. In de loop van hun verhaal zal dit kijken naar het individuele paard nog geregeld worden genoemd.

Omdat paarden in de natuur 24 uur per dag in beweging zijn, en Anky en Sjef niet willen dat een paard alleen uit de box wordt gehaald om te trainen, wordt er drie keer per dag iets met de dieren gedaan. Eén keer komen ze hun box uit om te trainen, één keer om gelongeerd te worden en één keer mogen ze een poosje in de wei. Tijdens hun uitleg over het trainen van paarden wordt er scherp gelet op de amazone die in de bak rijdt. Als haar paard tempo versnelt en wat ‘ondeugende’ bewegingen maakt legt Anky uit dat ieder paard zijn eigen manier heeft om zijn frissigheid te tonen, het is niet de bedoeling dat je dat gedrag beloont maar maak er ook geen halszaak van. Dat klinkt mij logisch in de oren: bekrachtigen zorgt ervoor dat gedrag toeneemt.

Anky en Sjef streven er naar een paard zoveel mogelijk in zijn eigen balans te laten lopen en vinden het niet fijn als een paard tijdens de training weet wat er komt. Dan loop je het risico dat het paard het vast zelf gaat doen.

Door te zorgen voor variatie in tempo en houding krijg je een paard dat graag wil meedenken en alert blijft op de ruiter. Je haalt de concentratie van het paard naar je toe.

Leren en communiceren

Sjef legt uit dat precies getimed belonen belangrijk is. Door te associëren leert het paard wat je van hem vraagt. Beloningen kunnen zijn: gebruik van je stem en het kloppen op de hals Realiseer je dat niet ieder paard dit laatste herkent als beloning, dus kijk of je paard het begrijpt.

Anky vertelt dat het ‘je hand open maken’ als je paard het gewenste gedrag laat zien een belangrijke beloning is, net als het doen van een lichte oefening na een zware oefening. Beloon wel binnen één seconde na het gewenste gedrag en beloon niet na een verkeerde reactie. Als je dit laatste drie keer doet denkt het paard dat het zo moet. Realiseer je dat er bij problemen meestal iets fout zit in de basis.

Mijn enthousiasme groeit met de minuut. Hier spreken twee mensen over wezenlijke zaken in het trainen van een dier. In staccato schrijf ik uitspraken op van zowel Anky als Sjef. Gelukkig voor mij gebruiken ze in hun verhaal voornamelijk gewoon Nederlands. Hun zinnen zijn geen lange eentonige opsomming van vakjargon. Ik betrap mezelf op de gedachte dat je in iedere professie ziet dat er mensen zijn die overmatig gebruik van vakjargon inzetten om ‘het niet weten’ te verhullen.

Sjef vertelt ondertussen dat je er als ruiter op let wat het paard jou op zeker moment aangeeft, want 1 van de steunpilaren van leren is communiceren

Zodra je communicatieproblemen krijgt met je paard moet je 1,2 of 3 stappen terug. Anky vult Sjef aan door uit te leggen dat in de aanleerfase, als bij een paard de oefening nog niet vast zit in hoofd en lichaam, variatie in de uitvoering van een oefening kan zorgen voor verwarring. Dus begin hier pas mee als de oefening er echt goed inzit. Ontstaat er miscommunicatie tussen jou en je paard dan is dat niet erg, herhaal de eerder gegeven hulp zodat je uiteindelijk de gewenste reactie kan belonen. Sjef demonstreert met bruuske armbewegingen wat hij benoemt als het ‘schokbreker’ effect. Als je een hele of halve ophouding geeft hou dan druk op de teugel tot je de gewenste reactie krijgt en reageer dan met ‘los in de hand.’ Ga niet snel achter elkaar een ophouding - los, ophouding- los, ophouding-los doen. Dit werkt verwarrend voor het paard. Moet hij nu bij de derde of zesde keer remmen? Paardrijden is ook nadenken. Vooral nadenken over waarom iets mis gaat.

Het gebruik van hulpen

Een eerste hulp moet je zacht geven, reageert het paard niet, geef dan een duidelijker hulp. Herhaal het geheel tot het paard begrijpt dat de eerste lichte hulp de vraag is.

Anky vertelt dat de stemhulp de mooiste en lichtste hulp die er is. Zij gebruikt het vooral bij de training van jonge paarden. Een hulp is pas een hulp als het een vaste reactie bij het paard geeft. Bijvoorbeeld: Een klein beetje been geeft als reactie dat het paard een klein beetje naar voren gaat. Een klein beetje teugel is de hulp voor een klein beetje terug.

Ze waarschuwt dat het handgebruik nooit mag ontaarden in een machtspelletje ‘wie is de sterkste’ want daar gaat het helemaal niet om.

Na afloop van de clinic is er de mogelijkheid om vragen te stellen. Daar maken maar een paar mensen gebruik van. De presentatrice van de trainersdag concludeert dat het verhaal van Anky en Sjef voor het publiek duidelijk is. Maar dat betwijfel ik. De enkele vraag die gesteld word geeft aan dat de vragensteller nog steeds niet begrijpt dat Anky en Sjef naar het leerproces van het individuele paard kijken en geen standaard methoden hanteren. Of zoals Anky het verwoord: ‘Bij ons is het belangrijk dat er niet 1 standaard verhaal is. De training wordt op maat gemaakt zodat iedereen zich er happy bij voelt.’

Dat het algemeen uitleggen van leerprincipes voorlopig nog hard nodig is ontdek ik na afloop van de trainersdag. In de kantine zit ik met een aantal mensen aan een grote tafel. Tegenover me word de clinic van Anky en Sjef geëvalueerd. Een voor mij onbekend persoon geeft aan twee gerenommeerde trainers verrassende maar onjuiste definities van associatieleren. Operante conditionering: ‘dat is als het paard het gedrag zelf leert’ en klassieke conditionering: ‘dat is als het paard het gedrag van de ruiter leert’. In de auto, onderweg naar huis, geniet ik na van het verhaal van Anky en Sjef. Ik snap eindelijk waarom deze mensen zowel in Duitsland als in Nederland op felle tegenstand stuiten. Ze staan niet alleen met geleverde prestaties aan de top. Met hun respectvolle manier van trainen, die rekening houdt met het individuele paard en gebaseerd is op het gebruik van leerprincipes, zijn ze in de paardenwereld hun tijd ver vooruit.

© Debbie Rijnders

Sociotherapeut voor mensen

Gedragstherapeut voor dieren

Meer informatie: http://www.tinley.nl

**Geplaatst**: 09-02-06 00:44

Re: Symposium Diep & Rond rijden

Geplaatst: 09-02-06 00:44

Karl66 schreef:
Volgens mij is iedereen het er hier wel over eens dat het grootste probleem bij de wannabee Anky's ligt. Jammer genoeg zijn die nauwelijks te bereiken want ze zijn volledig overtuigd van hun eigen kunnen en accepteren geen kritiek op hun manier van rijden of trainen. Als ze er wel over nadachten, dan zouden ze weten dat deze manier van trainen niet bij de huidige opleiding van hun en hun paard past.

Alleen door het te verbieden of de topruiters hier op aan te spreken verander je niks. De enige oplossing is door er geen punten voor te geven en juist in de lagere klassen meer te focussen op een ontspannen lopend paard.

Bovenstaande lijkt mij iets om zeker niet zomaar terzijde te leggen. Want hoe vaak A&S ook melden dat hun methode niet bedoeld is voor Broer en Zus Amateur, je ziet nog steeds allerlei mensen dagelijks bezig met het te diep, achter de teugel rijden van hun paard. 'Worden ze lekker los' van zeggen ze dan. Ja, je voelt ze wat minder, dat klopt. Maar goed, laat ze lekker, vroeg of laat komen ze wel wat meer in aanraking met Oom Dokter dan dat ze hadden gehoopt. Dat komt dan door de afbraak-methode die ze hanteren, die ze per ongeluk verward hebben met een trainingsmethode voor specialisten. Anky see Anky do...

**Geplaatst**: 09-02-06 02:57

Re: Symposium Diep & Rond rijden

Geplaatst: 09-02-06 02:57

Eleonoor, ik snap je reactie niet helemaal, ik heb het over wannabee anky's die niet snappen wat ze doen en waar de topsport nu op aangesproken wordt. En als je dit hele topic en andere topics over LDR had gevolgd, dan had je kunnen weten dat ik aldoor al roep dat de top juist wel weet waar ze mee bezig is.