Bokt.nl

Beestjes3 schreef:

(meelezer...)
@Renske,
Ik denk dat je nooit maar dan ook nooit wat van je omgeving moet aantrekken!! Niemand kan voelen wat jij voelt, en als je dat wel doet ga je alleen maar meer aan hun denken, wat hun er van vinden! Ik snap dat dat het moeilijk is want ik heb ook in de put gezeten, ik heb met mijn stal genootjes veel erover gepraat en advies gevraagd! ik denk dat ze wel bereid zijn om je te helpen! (?)

Echt tips heb ik ook niet voor je... rustig opbouwen steeds een beetje meer!
Ik lees dat je het bos niet zo eng vind, waarom ga je daar dan niet wat vaker heen!

renee16 schreef:

Mag ik me hier ook melden?

Altijd al wel wat 'last' van angst gehad, met ups en downs. Dit ook door een nogal stoute pony.
Na die tijd verschillende paarden gereden, even vertrouwen winnen en dan gaat het wel goed. Ik blijf altijd wel oplettend en zeker met buitenrijden niet de grootste held.

Ondertussen rijd ik 2 paarden, de ene gaat nu na een tijdje vertrouwen winnen heel goed, het is een pittig ding, maar het vertrouwen is er .
Maar ik rijd ook nog een 4 jarige die amper/net zadelmak was. Hier ben ik meteen de eerste keer vanaf gevallen. Meteen ook het struikelblok. Het is echt een grote boef en hij kan ontzettend snel bewegen dat een keer opzij springen al kan zorgen dat ik eraf val. Erg opletten met rijden dus. Tot nu toe gewoon steeds doorgezet, echter merk ik de laatste tijd dat hij meer streken gaat uithalen mede door mijn spanning. Hij neemt de leiding over en op zijn eigen lollige manier af en toe.
Met les gaat het wel een stuk beter. Maar hoe ik hier mee om moet gaan vind ik wel erg moeilijk. Ik wil absoluut niet opgeven, maar ik wil al helemaal voorkomen dat dit paard stouter wordt, door mijn spanning.

Ben benieuwd hoe jullie hiermee omgaan .

Sanniey schreef:

Renske1987, ik heb precies hetzelfde op het moment. Echt van die vlagen en ook ik word dan boos en verdrietig. Het ging donderdag, vrijdag en maandag supergoed en gisteravond ineens weer helemaal bang. Wat doe jij als je bang bent? Stap je dan meteen af of ga je nog even door?

Grasieux schreef:

Ik denk dat het voor ons allemaal ook een stuk makkelijker zal worden als het weer mooi weer word..
Paardjes weer lekker de hele dag naar buiten, niet zo'n rotkou.. Heerlijk
Toch vond ik het van de week best lekker, lekker in mijn trui in de buitenbak gereden..

Enn, morgen weer!

Renee16: Ja, dat heb ik ook, en dat zegt mijn instructrice ook altijd: Als je het doet moet je het goed doen en anders niet! En dat is wel zo, anders gaan ze een loopje met je nemen en daar word je echt niet happy van!

Cynthiaaapje schreef:

Zomers voel ik me ook altijd prettiger, maar dat heeft niets te maken met buitenkomen van de paarden, ze zijn nu ook de hele dag buiten.

LauraFlexx, ik denk dat je hem heel goed bezig moet houden met longeren, veel overgangen maken, misschien wat grondbalkjes neerleggen. Vooral niet doelloos rondjes laten rennen, maar hem geestelijk uitdagen. Misschien kun je ook wat meer grondwerk met hem doen, zodat hij weet dat jij net boven hem staat, maar jullie wel vriendjes kunnen worden. Ook is vrijheidsdressuur met een shet erg leuk om te doen. Ik ben benieuwd.

Ik ga strakkies ook naar Ginger, even lekker tutten en beetje grondwerken.

Cynthiaaapje schreef:

Als hij met grondwerk al niet altijd luitsterd dan staat hij dus boven jou. Heb je ook les? Zo niet zou ik als ik jou was grondwerk les met hem gaan volgen, ik weet zeker dat julie je dan beide prettiger voelen.

Anji, wat jammer zeg, kan je jezelf nog niet terug pakken? Ik gan zo wie zo altijd door tot dat ik weer een smile op m'n face heb. Ookal heb ik 5 minuten ervoor nog verkrampt en huilend op het paard gezeten, maar ik stap alleen af als ik zeker weet dat ik het goed heb afgesloten.

Renske1987 schreef:

Ik wil mij hier ook graag bij aansluiten. Ik ben een echte angstige ruiter. Met vlagen is dit weg, maar met vlagen kan het heel erg zijn. Ik zit nu in zo een vlaag.

Een paar maanden geleden heb ik mijn 15 jarige paard in moeten laten slapen. Ik was stapelgek op dat paard en hij gaf mij heel veel vertrouwen. Het was een heel evenwichtig paard, wat wel eens weg kon springen of ergens niet langs wilden, maar altijd voorspelbaar en het voelde niet eng. Ik wist ook zeker dat hij nooit echt met me aan de hol zou gaan, of zou bokken. Ik ben met hem in 6 maanden van de B naar de M1 gereden en ik vond wedstrijden geweldig, omdat ik zo mega trots op hem was.

Nadat ik hem heb laten inslapen, heb ik heel snel een ander paard gekocht.De 5 jarige kwpn'er genaamd Caddy. Caddy is een stuk loperig, maar eigenlijk minder schrikkerig. Toch op de 1 of andere manier sta ik sinds kort doodsangsten uit op hem. Heel raar, want hij heeft in de 3 maanden dat ik hem nu heb nog geen stap verkeerd gezet. Het enige is dat hij soms wat loperig is en ik versterk dat door vast te houden.

Ik ben wel al het bos ingeweest met hem een paar keer en dan durf ik gek genoeg meer, dan in de bak.

Hebben jullie misschien tips voor mij? Ik word erg verdrietig en boos op mezelf dat ik mij zo aanstel. Ik begin ook te merken dat mijn omgeving er zat van wordt.

ps. ik heb elke week les.